Ο ταλαντούχος ηθοποιός Κυριάκος Μαρκάτος μιλάει στο Culturepoint με αφορμή την παράσταση «Το Φως του Γκαζιού (Gaslight)» του Πάτρικ Χάμιλτον σε μετάφραση Αλέξανδρου Κοέν, στο Θέατρο Βικτώρια.
Πείτε μου τι θα δούμε στη σκηνή του Θεάτρου Βικτόρια με την παράσταση «Φως του Γκαζιού».
Κάτι πολύ επίκαιρο, το φαινόμενο του gaslighting. Την διαστρέβλωση της αντικειμενικής αλήθειας δηλαδή και την ψυχική κακοποίηση ενός ανθρώπου που δεν ξέρει πώς να προφυλαχτεί από τον κακοποίητή του. Για να δεις πόσο επίκαιρο είναι, σκέψου λίγο το έγκλημα των Τεμπών. Η ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει, δηλαδή να αποποιηθεί τις ευθύνες της, βγάζει τρελούς τους συγγενείς των θυμάτων και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία που προκύπτουν. Αυτό το έργο γράφτηκε το 1938 και είναι επίκαιρο στις μέρες μας, όσο ποτέ άλλωστε.
Γιατί ο Κυριάκος Μαρκάτος έγινε ηθοποιός;
Ο Κυριάκος Μαρκάτος έγινε ηθοποιός – αλά Χατζηνικολάου στο γ’ πρόσωπο- γιατί μάλλον είναι πολύ ρομαντικός για να αντέξει την αναισθησία αυτού του κόσμου.
Οι ήρωες των θεατρικών έργων μάχονται για τα πιστεύω τους, τον έρωτα, την δικαιοσύνη. Επαναστατούν και πολλές φορές χάνουν και την ίδια τη ζωή τους προκειμένου να αλλάξουν μια κατάσταση που τους ενοχλεί. Για τον ένα θεατή που μπορεί να συν-κινήσει μέσα από την παράσταση που συμμετέχει, για αυτό έγινε ηθοποιός ο Κυριάκος Μαρκάτος.
Μετανιώσατε ποτέ για την επιλογή σας αυτή;
Βέβαια, ειδικά όταν έρχονται οι λογαριασμοί και πρέπει να τους πληρώσω. Όταν έρχεται η ώρα να περάσω από κάποια ακρόαση και χρειάζεται να κάνω την «μασημένη τσίχλα» που θα μου ζητήσει ο σκηνοθέτης για να δει αν είμαι ικανός για να γίνω μέλος της αριστουργηματικής του παράστασης και φυσικά λίγο πριν βγω στη σκηνή, όπου βγαίνουν όλες οι ανασφάλειες που κουβαλάω. Όμως έχω τόσο μεγάλη πίστη στη δουλειά αυτή, που στο τέλος της ημέρας είμαι ευγνώμων που την επέλεξα.
Προτιμάτε να παίζετε σε κωμωδία ή σε δράμα; Και γιατί;
Κωμωδία. Θεωρώ μεγάλο δέλεαρ να προκαλέσεις το γέλιο του κοινού. Το χιούμορ είναι υποκειμενικό ενώ στο δράμα – χωρίς καθόλου να το υποτιμώ εννοείται- λίγο να κλάψεις, λίγο τα συγκινητικά λόγια και λίγο η ατμόσφαιρα, βγαίνει αβίαστα. Το να κάνεις όμως τον άλλον να γελάσει με την ψυχή του και να του περάσεις και το μήνυμα που θέλει ο συγγραφέας – γιατί για αυτήν την κωμωδία ενδιαφέρομαι, όχι για σάχλες- είναι ανεκτίμητο. Μεγάλο στοίχημα το γέλιο του θεατή.
Ποια προσωπικότητα σας εμπνέει στην εποχή μας και γιατί;
Οποιαδήποτε προσωπικότητα μάχεται για τα πιστεύω και τις αξίες της. Για τους ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν το καλό σε αυτόν τον κόσμο. Για αυτούς που προσφέρουν από το υστέρημα τους. Για αυτούς που νοιάζονται για τον διπλανό τους. Όλοι αυτοί είναι οι ήρωες μου, όσο τετριμμένο και αν φαίνεται.
Ποια είναι η πιο βαθιά σας επιθυμία στον χώρο; Κάποια συνεργασία απωθημένο;
Για αρχή να καταφέρω να επιβιώσω σε αυτόν τον χώρο. Δεν είναι δεδομένο.
Μετά ναι, έχω αρκετές συνεργασίες που θα ήθελα να μου συμβούν αλλά όχι ως απωθημένα. Δεν μπαίνω στην διαδικασία να τις εκβιάσω. Αν είναι να έρθουν, ας έρθουν αλλιώς κάτι άλλο θα γίνει.
Τι σας αρέσει να βλέπετε στην τηλεόραση; Έχετε ζηλέψει σειρές στις οποίες θέλετε να συμμετέχετε;
Δεν βλέπω πολλές σειρές είναι η αλήθεια γιατί τα απογευματόβραδα θα είμαι στην πρόβα ή θα έχω κάποιο σεμινάριο ή θα δω κάποια παράσταση. Προσπαθώ όμως να βλέπω αποσπάσματα από όλες για να έχω μια ιδέα του τι συμβαίνει σε αυτήν. Να ενημερώνομαι για νέους και παλιούς συναδέλφους και σκηνοθέτες. Έχω ανάγκη βέβαια να δω στην τηλεόραση μια σειρά – στην οποία εύχομαι να συμμετέχω κιόλας- που θα μιλάει για τα προβλήματα του σήμερα που απασχολούν τον μέσο Έλληνα. Κάτι που θα αγγίξει περισσότερο τον κόσμο.
Η τέχνη είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την κοινωνία του σήμερα; Κι αν ναι πώς;
Η τέχνη δεν είναι απλώς ένας τρόπος να αντιμετωπίσουμε την κοινωνία του σήμερα – είναι ο καθρέφτης, η φωνή και συχνά, η σπίθα που την αλλάζει. Κάθε μορφή τέχνης αποκαλύπτει τις αντιφάσεις, προκαλεί σκέψη και γεννά συναίσθημα. Είναι ένας κώδικας επικοινωνίας που υπερβαίνει τα σύνορα και τις εποχές, επιτρέποντάς μας να αναμετρηθούμε με την πραγματικότητα, να ασκήσουμε κριτική, να εκφράσουμε την αλήθεια μας και το πιο σημαντικό, να οραματιστούμε έναν διαφορετικό κόσμο.
