Γράφει η Εύα Μαράκη, φιλόλογος – blogger
Έχουμε να τα πούμε τρεις μήνες και πραγματικά ένιωσα την ανάγκη να επανέλθω με ένα θέμα δύσκολο, γιατί πονά όσους έχουν ερωτευτεί και δεν είχαν ανταπόκριση . Ή για να το θέσω καλύτερα δεν είχαν την αποδοχή την στιγμή εκείνη που αυτός /ή μπήκε στη ζωή τους. Δεν μιλώ όμως για έναν γαλήνιο έρωτα, έναν ενθουσιασμό , μια σαρκική επιθυμία ή για μια σχέση που έχει όλα όσα θες.
Αναφέρομαι στον σαρωτικό έρωτα. Τον μαγικό, τον ανεξήγητο. Μας έχει συμβεί να νιώσουμε το «δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια» συναίσθημα για κάποιον με ένα απλό βλέμμα, μια κουβέντα, μια γνωριμία ή ακόμα και με το φευγαλέο άγγιγμα. Θυμάμαι ακόμα εκείνη την πρώτη στιγμή που είδα εκείνον τον άνθρωπο και «κόπηκαν τα πόδια μου», είχα ταχυπαλμία και ήθελα όσο τίποτα άλλο να τον γνωρίσω και να αφεθώ. Δεν λειτουργούσα ήπια, λογικά αλλά η σκέψη μου είχε κλειδωθεί σε δυο μάτια. Ξέρω πως έφερες και εσύ τώρα στο νου σου, αυτόν τον τυφώνα , που έδωσε γροθιά στη λογική και την τίναξε μακριά. Αυτόν που έχασες την μπάλα και είπες «τα θέλω όλα ή τίποτα μαζί του».
Είναι στο μυαλό κάτι μαγικό, έλεγες στους δικούς σου ανθρώπους . Δεν ερμηνεύεται, δεν μπαίνει σε καλούπια, απλά το συναίσθημα βράζει και έχεις γίνει άνω κάτω. Θυμάσαι όμως , πόσο πόνεσες ; Υπέφερες , όταν δεν έγινε κάτι μεταξύ σας και μείνατε απλά σε αυτήν την γνωριμία. Για όποιον λόγο και να μην έγινε είτε πέσατε σε κακό timing , είτε από ανασφάλεια ,ακόμα και από εγωισμό, το αποτέλεσμα είναι ένα. Νιώθεις άδειος αν και δεν είχατε σχέση. Θα πούνε κάποιοι…γίνεται αυτό; Φυσικά, ωστόσο το αντιλαμβάνεσαι μόνο αν το πάθεις εσύ ο ίδιος. Έφερες στο νου σου πόσο κλείστηκες στον εαυτό σου όταν πληγώθηκες. Δεν ήθελες ούτε στα μέρη που συχνάζατε να πηγαίνεις. Ξέρω θα με πεις υπερβολική, ούτε το όνομα του δεν ήθελα να ακούω. Είμαι ειλικρινής.
Τα αδιέξοδα , τα προβλήματα και οι στεναχώριες λύνονται μόνο αν τις αντιμετωπίσεις κατάματα. Αν τις δώσεις χρόνο και λύσεις. Έχασες την ψυχή σου για καιρό. Κατηγορούσες τον εαυτό σου πώς πιάστηκες θύμα και όσα πίστευες ήταν τελικά μονόπλευρα. Ίσως και να μην ήταν. Δεν ξέρεις όσα κουβαλά ο άλλος μέσα του αν δεν στα εκμυστηρευθεί . Μονολόγησες πολλές ζόρικες κουβέντες για την αφέλεια σου , ξεστόμισες πολλές βρισιές για να φύγει ο θυμός και ήθελες να κόψεις όσα τον θυμίζουν μαχαίρι.
Όμως , η ρημάδα η ζωή έχει πάντα πλάσει για σένα τα καλύτερα σενάρια. Μπορεί να σου φανεί ουτοπικό, μη ρεαλιστικό. Αυτός/ή που είναι για σένα ο ανεκπλήρωτος έρωτας θα επιστρέψει, θα δεις. Για το καλό σου γυρνά. Και θα είναι συνειδητοποιημένος , ξεκάθαρος και θα πάρεις απαντήσεις που δεν περίμενες.
Όταν είμαστε μέσα στον κυκεώνα της θλίψης, δεν βλέπουμε καθαρά. Δεν μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Κατηγορούμε , θυμώνουμε , δεν κρίνουμε αντικειμενικά. Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου , ο τυφώνας γυρνά όχι για να σαρώσει, αλλά για να σαρωθείτε μαζί. Δηλαδή , ο ανεκπλήρωτος έρωτας επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, την κατάλληλη στιγμή και για τους δυο σας. Αν ένιωσε κάτι για σένα γυρνά και είναι για καλό. Ξέρει πως είναι η μόνη σας ευκαιρία. Αν δεν έλθει στη ζωή σου ξανά, δυστυχώς ήταν μονόπλευρο. Έπαιξες, έχασες…θα συνέλθεις και κάποια στιγμή θα έρθει το κατάλληλο άτομο για σένα.
Αν όμως γυρίσει , ζήσε το. Δώσε σε εσάς ευκαιρία . Είπαμε…. «είναι στο μυαλό κάτι μαγικό» και τη μαγεία δεν την αφήνεις έτσι να περάσει. Σε πάνε κοντά της όλα τα βήματα και ας περάσεις από σαράντα κύματα. Το αληθινό λάμπει…θα το καταλάβεις!!
