Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Ζωές Απέναντι. Ζωές που στέκουν με φόβο, απογοήτευση, οδύνη απέναντι στην κακοποίηση, στη βία, στη δύναμη της επιβολής.

Το νέο μυθιστόρημα της Άννας Γαλανού από τις εκδόσεις Διόπτρα, έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι το κακό δεν βρίσκεται μακριά μας.

Παραμονεύει δίπλα μας, μέσα σα στο ίδιο μας το σπίτι, “διακοσμημένο” με γλυκύτητα, αθωότητα, καλοσύνη. Ένα πέπλο ομορφιάς που κρύβει τις σαδιστικές προθέσεις και τα συμπλέγματα ανωτερότητας κάθε επίδοξου καταπιεστή.

Έξι γυναίκες που η ζωή τις ενώνει, μέσα στην πορεία του χρόνου, με το νήμα της απανθρωπιάς ενός κοινού κρίκου στο πρόσωπο του Στάθη. Ένας δικηγόρος ικανός να διαστρεβκώσει κάθε έννοια, κάθε ρόλο. Ο… φιλόστοργος πατέρας που αδιαφορεί για την κόρη του. Ο… τυπικός σύζυγος που δεν διστάζει να στερήσει κάθε ελευθερία από το ταίρι του. Ο… ρομαντικός εραστής που δεν αργεί να αποκαλύψει την αιμοδιψή πλευρά του. Ο… συμπονετικός αδερφός που μετατρέπεται σε αγρίμι έτοιμο να κατασπαράξει όποιον σταθεί εμπόδιο στα σχέδια του.

Η Άννα Γαλανού ξετυλίγει μεθοδικά το κουβάρι των εξελίξεων και της διασύνδεσης των ιστοριών καθεμιάς από τις έξι ηρωίδες της.

Γυναίκες με τον φόβο του στίγματος και τις ενοχές του αδύναμου. Υπομένουν, πονούν, βασανίζονται αλλά παραμένουν στη σκιά του δυνάστη, ώσπου η λύτρωση έρχεται από τον πιο αναπάντεχο τιμωρό που δίνει και στις υπόλοιπες το κουράγιο της αντιμετώπισης της αλήθειας.

Η αφήγηση διαθέτει διαφορετικά στοιχεία προσαρμοσμένα στο πλαίσιο των γεγονότων. Οι αμέριμνες στιγμές διαθέτουν κάτι από την “αφέλεια” της ανεπιτήδευτης χαράς και της προσμονής του καλύτερου, όπως τα βιώνουν οι πρωταγωνίστριες.

Στις σκληρές σκηνές των βιαιοτήτων ο λόγος γίνεται πιο κοφτός, ευθύς, απροσχημάτιστος, αντικατοπτρίζοντας την ωμότητα και τις πληγές που αφήνουν.

Σε μια εποχή, που η λογοτεχνία αφιερώνει όλο και περισσότερο χώρο στην ανάδειξη της γυναικείας υποτέλειας στην ανδρική βαναυσότητα, η Γαλανού μέσα από ένα ταξίδι σε διαφορετικές εποχές, συγκυρίες και καταστάσεις αναδεικνύει τον πυρήνα του ζητήματος. Αν επιτρέψεις στο είναι σου να εκμηδενιστεί μπρος στην ασχημοσύνη, επιτρέπεις στο τέλμα να αναπαράγεται ατέρμονα. Αρκούν η αγάπη κι η αλληλεγγύη για να αποτρέψουν το κακό. Ίσως όχι αλλά είναι σίγουρα το πρώτο βήμα προς την εξιλέωση.