Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Ανάμεσα στο παραμύθι και την πραγματικότητα. Ανάμεσα στο μεταφυσικό και το ρεαλιστικό. Το νέο βιβλίο της Άννας Λύκου “Χρωμοπαγίδα” από τις εκδόσεις Άνω Τελεία, αποτελεί μια λεπτή κόκκινη γραμμή που διατρέχει το πεδίο της λογοτεχνικής σαφήνειας, επιχειρώντας να τονίσει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούν την τυχαιότητα και τη μοίρα στις ζωές μας.

Σε αυτή τη συγγραφική της προσπάθεια, επιχειρεί το επόμενο βήμα.

Διατηρώντας την αύρα του παραμυθιού, την αθωότητα του, τον πηγαίο ανθρωπισμό, περνά σε μια πιο εξελιγμένη λογοτεχνική προσέγγιση.

Τα κοινωνικά και υπαρξιακά ζητήματα αναδεικνύονται, παραστατικά. Οι προβληματισμοί, οι στοχασμοί και τα δεικτικά σχόλια, παραθέτουν έναν κόσμο αντιθέσεων και αδικιών.

Μία μονογονεϊκή οικογένεια, με τη μητέρα να αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ανατροφής ενός παιδιού. Ένα ζευγάρι χαμένο στη σύμβαση μιας συντροφικότητας. Ενας μεσήλικας με κρίση ταυτότητας. Δύο υπηρέτες της νύχτας σε αναζήτηση εναλλακτικής διαδρομής.

Οι ήρωες είναι ταυτόχρονα γήινοι, σχεδόν αυτοκαταστροφικοί αλλά και αισιόδοξοι, σχεδόν ρομαντικοί. Κάπως έτσι αναπτύσσεται και η γραφή του κειμένου.

Η εσωτερικότητα και η μάχη με το αναπόφευκτο εναλλάσσεται με το υπερβατικό και τη μετάβαση σε ένα άλλο στάδιο προσωπικής εξέλιξης.

Στην εποχή μας, ο εύκολος συγγραφικός δρόμος είναι να ακολουθείς την πεπατημένη μιας γραμμικής αφήγησης που δεν αμφισβητεί και δεν “παιδεύει” τον αναγνώστη. Η Άννα Λύκου ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Επιδιώκει, ξεπερνώντας φόρμες και κανόνες να συνδέσει το όνειρο με την πράξη, τη μουντάδα της δικαιολογίας του πεπρωμένου με το πολύχρωμο φάσμα της ελεύθερης επιλογής.