Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, αρθρογράφος – συγγραφέας
Η «Αγία Οικογένεια» του συγγραφέα Αντώνη Ε. Χαριστού κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα ωμό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό.
Άλλωστε η ίδια η πραγματικότητα ενίοτε ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία όπως αποδεικνύεται καθημερινά μέσα από τα δελτία ειδήσεων ανά τον κόσμο.
Σουηδία, 1970. O παιδίατρος Alfred Johansson καλείται να παρέμβει στον δημόσιο λόγο και να στρατευτεί με την καθολική εκκλησία, σε νομοθέτημα του κόμματος των Χριστιανοκοινωνιστών που επιβάλλει τον έλεγχο και τον περιορισμό των αμβλώσεων. Μέσα απ’ το ξεδίπλωμα της προσωπικής του ιστορίας, τα τραύματα του παρελθόντος καθορίζουν το παρόν και τον εξωθούν στην αυτοκριτική και στην αναζήτηση της αληθινής του ταυτότητας. Βυθισμένος σε ένα σύμπλεγμα διανοητικού, ψυχικού και συναισθηματικού ευνουχισμού, ήδη από τα χρόνια κατά τα οποία υπήρξε οικότροφος σε καθολικό σχολείο, μένει μετέωρος ανάμεσα στην αλήθεια και στην ψευδαίσθηση, αγγίζει τα όρια της ηθικής και καταλήγει να αναπαράγει τις ίδιες μορφές βίας και εξουσιαστικής επιβολής.
Ψάχνοντας ο ίδιος τον εαυτό του ταξιδεύει στη Λαϊκή Δημοκρατία της Πολωνίας με σκοπό να επισκεφτεί το Άουσβιτς. Στη χώρα όπου το κομμουνιστικό καθεστώς υποτίθεται ότι θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο, αντικρίζει την απέραντη υποκρισία καθώς οι πολίτες συνωστίζονται σε ουρές για ένα κομμάτι ψωμί από τα κρατικά πρατήρια. Όταν αυτό εξαντλείται τρέχουν στο επόμενο και η ταλαιπωρία συνεχίζεται μέχρι να εξυπηρετηθούν. Την ίδια στιγμή φυσικά τα ανώτερα μέλη του κόμματος απολαμβάνουν γκουρμέ απολαύσεις σε εστιατόρια όπου απαγορεύεται ρητά η είσοδος οποιουδήποτε άλλου. Τα βράδια οι πολίτες ανταλλάσσουν αγαθά στη μαύρη αγορά υπό το βλέμμα της αστυνομίας.
Τελικός προορισμός το Άουσβιτς όπου ο θάνατος πλανιέται ακόμα στα κρεματόρια. Η επιστροφή στη χώρα του τον βρίσκει αλλαγμένο καθώς συνειδητοποιεί αυτό που φοβόταν, ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ανδρείκελα σε ένα σύστημα ίδιο με οποιαδήποτε όψη και καλούμαστε να διεκπεραιώνουμε παθητικά τον ρόλο μας.
Καθολικισμός, κομμουνισμός και ναζισμός κρύβουν την ίδια κοινή αλήθεια, είναι το προκάλυμμα πίσω από το οποίο κρύβονται οι άνθρωποι αναζητώντας άλλοθι για τις τερατώδεις πράξεις τους.
Κοινώς διαφορετικές όψεις του ίδιου πάντα φρικτού νομίσματος.
Οι σκηνές των βιασμών, η βία σε κάθε της μορφή και το εκπληκτικού λυρισμού φινάλε όπου ουσιαστικά ο κύκλος της ζωής δεν μένει παρά να συνεχιστεί, θα καθηλώσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Ένα βιβλίο ορόσημο το οποίο πρέπει να διαβαστεί από όσους αντέχουν να δουν το πιο σκληρό πρόσωπο του κόσμου καθώς όλοι είμαστε πότε θύτες και πότε θύματα…
