/Πλατεία Δεξαμενής, μια ιστορική πλατεία της Αθήνας…

Πλατεία Δεξαμενής, μια ιστορική πλατεία της Αθήνας…

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Ανεβαίνοντας στο Λυκαβηττό, μπορείς να κάνεις μία μικρή παύση σε ένα μικρό στέκι, μία πλατεία με μεγάλη ιστορία, ομορφιά, πνευματική γοητεία και κατάνυξη.

Αυτή η πλατεία δεν είναι άλλη από την πλατεία Δεξαμενής, ένα μικρό κομμάτι επίγειας ομορφιάς με έντονες λογοτεχνικές αναμνήσεις και διάχυτη πνευματική παρουσία ακόμα και μέσα στη σιωπή της.

Όταν την επισκέφτηκα πρώτη φορά, ομολογώ ότι αυτή τη σιωπή δεν την παρατήρησα. Το βλέμμα προσπαθούσε να παρατηρήσει, αλλά παράλληλα, την ακουστική μου γαλήνη διέκοπταν έντονα οι φωνές μικρών παιδιών, τα οποία έτρεχαν να πιάσουν μπάλα και να χαίρονται την ηλικία τους ελεύθερα.

Η πλατεία Δεξαμενής, πήρε το όνομά της από τη δεξαμενή που υπάρχει δίπλα στο θερινό σινεμά. Έχει μεγάλη πορεία μέσα στη χαρτογράφηση της Ιστορίας, αφού διαμορφώθηκε το 1870 και ηλεκτροφωτίστηκε μέσα στο 1902.

Ακόμα και αν διαφέρει πλέον αρκετά από την πλατεία που περιγράφει ο μεγάλος Κώστας Βάρναλης, η ίδια παραμένει ένα μέρος της Αθήνας που εγκόλπωσε μέσα της μεγάλες μορφές της Ελληνικής λογοτεχνίας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία του μεγάλου μας λογοτέχνη Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Κολωνάκι και έζησε πολλά χρόνια της μεσήλικης ζωής του.

Προν τιμήν του ίδιου, στην πλατεία έχει τοποθετηθεί ένα ανάγλυφο πορτραίτο του ίδιου, έργο του γλύπτη Θωμά Θωμόπουλου, το οποίο είναι τοποθετημένο μέσα σε κόγχη. 

Κλασικό μέρος για ούζο, καφέ και φαγητό, μία πλατεία που ξεπροβάλλει μέσα από λεύκες, με ιστορικά μέρη για φαγητό και ποτό. 

Ακόμα και αν ιστορικά μέρη όπως το καφενεδάκι του κυρ Σωτήρη “Τέρψη” που συγκέντρωνε όλη την αφρόκρεμα της λογοτεχνίας και φιλολογίας της εποχής εκείνης δεν υπάρχει πλέον, παραμένει ένα μέρος που προσφέρει όμορφα μέρη για γαστρονομικές εμπειρίες.

Εξαιρετικό μνημείο της πλατείας και ο ανδριάντας του μεγάλου μας Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος παρουσιάζεται σε όρθια στάση, με το ένα πόδι ελαφρώς πιο μπροστά από το άλλο, με μία στάση επισημότητας και προσοχής.

Άγαλμα κατασκευασμένο από ορείχαλκο, τοποθετημένο από το 1997 ως φόρος τιμής στον μεγάλο μας ποιητή ο οποίος ήταν συχνός θαμώνας του καφενείου της Δεξαμενής. 

Μπορείς να απολαύσεις καλό φαγητό στη σκιά των δέντρων, υπό τους ήχους jazz και funk μουσικής και κοντά σε ένα ανθισμένο φυσικό περιβάλλον.

Η πλατεία Δεξαμενής είναι μέρος με βαριά ιστορική κληρονομιά, με ανθρώπους που ενώ έχουν φύγει από τη ζωή, ακόμα υπάρχουν με την παρουσία τους και τα βήματά τους που ανύψωσαν αυτό το μέρος ως αγαπημένη περιοχή συνάντησης μεγάλων ανθρώπων του πνεύματος.

Βρισκόμενη μέσα σε μία από τις πιο αριστοκρατικές γειτονιές της Αθήνας, το Κολωνάκι, στη διαδρομή για τον Λυκαβηττό, η ίδια είναι ένας πνεύμονας πρασίνου, καθαρού αέρα, απομάκρυνσης από τη βουή του Αθηναϊκού κέντρου και μέρος που ξυπνά ιστορικές αναμνήσεις.