/«Η μέθοδος των τεσσάρων»

«Η μέθοδος των τεσσάρων»

Γράφει η Πόπη Αγγελή (Poppy Angeli)

Ξεφυλλίζοντας μια εφημερίδα, διάβασα για «τη μέθοδο των τεσσάρων» και πως αυτή έλαβε μεγάλη δημοσιότητα με αφορμή ένα βίντεο στο TikTok,  που έχει καταγράψει ως αυτή τη στιγμή πάνω από 2 εκ. προβολές και πλέον  αναπαράγεται από πολλά μέσα.

Στο βίντεο αυτό, ο TikToker,  Raz  Patel  προτείνει να υιοθετήσουμε μια διαφορετική πρακτική στη διαχείριση της μέρας μας, για την οποία αναφέρει: «Αυτή η συμβουλή μου άλλαξε τη ζωή. Χωρίστε την ημέρα σας σε 4 τέταρτα. Σε ένα παιχνίδι, υπάρχουν 4 τέταρτα. Μόνο και μόνο επειδή αυτοπεριορίζεστε σε ένα από αυτά, δεν σημαίνει ότι θα έχετε χαμηλότερη απόδοση στα υπόλοιπα 3. Έχετε ένα παιχνίδι να κερδίσετε.»

Τι είναι λοιπόν, αυτή η περιβόητη «μέθοδος των τεσσάρων»; 

Ουσιαστικά, αποτελεί πρόταση ενός νέου σχεδιασμού της μέρας μας σύμφωνα με τον οποίο, τη χωρίζουμε σε 4 ενότητες: πρωί (5 π.μ. – 9 π.μ.), αργά το πρωί (10 π.μ. – 1 μ.μ.), απόγευμα (2 μ.μ. – 7 μ.μ.) και βράδυ (7 μ.μ. και μετά). Φυσικά, ο διαχωρισμός των χρονικών ενοτήτων είναι ενδεικτικός, καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να ρυθμίζει και να χωρίζει το 24ώρο του όπως τον βολεύει καλύτερα.

Η συλλογιστική της μεθόδου στηρίζεται στην άποψη ότι ο επιμερισμός μιας μέρας σε τέσσερα τμήματα περιορίζει τις πιθανότητες να χαρακτηριστεί εξ ολοκλήρου άσχημη, αφού μας επιτρέπει – στο μέτρο του εφικτού-να δημιουργούμε κατά τη διάρκειά της καινούριες εκκινήσεις, προκειμένου να βελτιώσουμε οτιδήποτε πήγε αρχικώς στραβά. Έτσι, αν στην αρχή της μέρας ήρθαμε αντιμέτωποι με δυσκολίες, καθυστερήσεις, προβλήματα και διάφορες αντιξοότητες, βάζουμε μια συνειδητή τελεία στη συγκεκριμένη περίοδο και προχωράμε στην επόμενη με τη δυναμική ενός νέου ξεκινήματος.

Η συγκεκριμένη τεχνική φαίνεται να «αντιγράφει» τον κανονισμό του αμερικάνικου ποδόσφαιρου, όπου το  παιχνίδι χωρίζεται σε τέσσερα τέταρτα, καθένα από τα οποία διέπεται από διαφορετικούς κανόνες, όσον αφορά την κατοχή της μπάλας, τη θέση των ομάδων,  το χρόνους και τα διαλείμματα. Μάλιστα, βάσει των κανόνων αυτών, οι ποδοσφαιρικές ομάδες αλλάζουν πλευρές στο τέλος κάθε τέταρτου, με σκοπό να δημιουργήσουν πιο δίκαιες συνθήκες παιχνιδιού, όταν, για παράδειγμα,  το ένα άκρο του γηπέδου είναι λασπωμένο, οπότε και οι δύο ομάδες καλούνται εξίσου να αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη δυσχέρεια. Επίσης, κάθε  τέταρτο ακολουθείται από διαλείμματα που επιτρέπουν στις ομάδες να μετακινηθούν, να συζητήσουν τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν στη συνέχεια και να ξεκουραστούν.

Εφαρμόζοντας λοιπόν την μέθοδο των τεσσάρων, ξεκινάμε το πρώτο τέταρτο της μέρας και αν αυτό εξελιχθεί αρνητικά, δεν απελπιζόμαστε. Κάνουμε το διάλειμμά μας, μετατοπίζουμε τη σκέψη μας από όλα όσα πήγαν στραβά και προχωράμε στο επόμενο με την ελπίδα πάντα μιας νέας προοπτικής. Δεν απελπιζόμαστε ακόμα και αν πάει αρνητικά και το δεύτερο τέταρτο, αφού διαθέτουμε ακόμα δύο, για να ανατρέψουμε την όποια δυσάρεστη κατάσταση βιώσαμε μέχρι τότε.

Ομολογουμένως, προσπαθώντας να ακολουθήσω τις βασικές αρχές τις μεθόδου, αντιμετώπισα σοβαρές δυσκολίες, καθώς μεταβαίνοντας από την μια χρονική περίοδο στην άλλη, δεν μπορούσα εύκολα να απομονώσω τις αρνητικές σκέψεις μου, ώστε να ξεκινώ ανεπηρέαστη από ό,τι είχε συμβεί λίγο πριν. 

Ύστερα, όμως, από προσπάθεια αρκετών ημερών, παρατήρησα μια αξιοσημείωτη πρόοδο και εξηγούμαι: Ξεκίνησα  χτες το πρώτο τέταρτο στη δουλειά με μεγάλη ένταση. Κατά τη διάρκειά του βρέθηκα αντιμέτωπη με απαιτητικές εργασίες που έπρεπε να αντιμετωπιστούν με ιδιαίτερο τρόπο και σε συνεργασία με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, γεγονός που μου προκάλεσε αρκετό εκνευρισμό.  Με τη λήξη του, υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι το κουραστικό τέταρτο της μέρας ολοκληρώθηκε και αφήνοντάς το παντελώς πίσω μου, προχώρησα, αποφασισμένη για μια νέα αρχή, στο επόμενο. Δυστυχώς, η συνέχεια εξελίχθηκε σε πραγματικό εφιάλτη, καθώς  δημιουργήθηκε από το πουθενά μια φοβερή διαφωνία με παλαιότερους συνεργάτες,  οι οποίοι για μια ακόμη φορά αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, γεγονός που και με τάραξε και πολύ με στεναχώρησε.

Στο διάλειμμα, προσπαθώντας  να απεγκλωβιστώ από όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα που με είχαν κατακλύσει, βρέθηκα να περπατάω σε ένα ωραιότατο πάρκο και να θαυμάζω κάτι πανέμορφες πάπιες που κολυμπούσαν αμέριμνες σε μια λίμνη. «Κάντο όπως οι πάπιες», είπα στον εαυτό μου και έτσι, κολυμπώντας αμέριμνη στη λίμνη των συναισθημάτων μου σαν πάπια, τοποθέτησα στον κάδο ανακύκλωσης οτιδήποτε με είχε ως ώρας «χαλάσει», εισερχόμενη στο επόμενο τέταρτο. Το τρίτο τέταρτο εξελίχθηκε ακριβώς εκεί, στο πάρκο, με βάδισμα, διάβασμα και διαλογισμό κάτω από έναν φοβερό ήλιο που έλουζε την ψυχή μου. Έχοντας μαζέψει αρκετό φως και εσωτερικές δυνάμεις, αποδέχτηκα μια αιφνίδια πρόσκληση για συνάντηση και στο τελευταίο τέταρτο της μέρας μου βρέθηκα σε ένα φανταστικό μέρος με καλό φαγητό και εξαιρετική παρέα, όπου μάλιστα έγινα αποδέκτης μιας  αξιόλογης εργασιακής πρότασης που με χαροποίησε ιδιαίτερα.

Σκέφτομαι λοιπόν, ότι αν είχα επιτρέψει τα αρνητικά συναισθήματα των δύο πρώτων τετάρτων της να κυριαρχήσουν πάνω μου, πιθανά να είχα απομονωθεί στο σπίτι μου «κλαίγοντας» τη μοίρα μου.  Η επιλογή να μην αφιερώσω χρόνο στις δυσάρεστες στιγμές των δύο πρώτων τετάρτων και να προσανατολιστώ στα δύο επόμενα, αποδείχθηκε σωτήρια, καθώς αυτά ήταν που έφεραν την ανατροπή, ώστε να χαρακτηρίσω τη μέρα μου, στη δύση της πια, ως ενδιαφέρουσα. 

Εν κατακλείδι, μήπως παρά τα όσα λέει ο λαός ότι δηλαδή, η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, θα πρέπει να ακολουθήσουμε την προτροπή του Raz  Patel  δημιουργώντας  τέσσερα «πρωινά» μέχρι η μέρα μας να αποδειχθεί στο τέλος της, καλή, κακή ή και άσχημη;