Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας

Πώς περνάνε έτσι τα χρόνια; Κύλησαν κιόλας 20 χρόνια από την εμφάνιση των Emigre στο ελληνικό μουσικό στερέωμα. Σε μια εποχή που υπήρχε ακόμα ισχυρή ποπ – ροκ σκηνή, που έβγαιναν διαρκώς νέες μπάντες και διατηρούσαν ψηλά τον πήχη της δημιουργικότητας.

Σήμερα η ροκ σκηνή κινείται σχεδόν αποκλειστικά στα πλαίσια της εναλλακτικότητας και του underground. Το δε ποπ, συχνά στριμώχνεται ανάμεσα σε χορευτικές ή ελαφρολαϊκές φόρμες.

Οι Emigre επανέρχονται με μια συλλογή των πιο αγαπημένων τραγουδιών τους για να μας θυμίσουν τη δημιουργική κορύφωση μιας περιόδου που μοιάζει τόσο μακρινή, μα και τόσο κοντινή.

Ένα άλμπουμ γεμάτο με επιτυχίες, καταπληκτικά ντουέτα αλλά και κομμάτια που με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να αδικήσαμε, βάζοντας τα σε δεύτερη μοίρα.

Ως ραδιοφωνικός παραγωγός έχω τιμήσει δεόντως αρκετά από αυτά τα κομμάτια. Η διασκευή τους στα Κόκκινα Γυαλιά του Σταμάτη Κραουνάκη, ήταν μια ένεση φρεσκάδας που έμεινε αξέχαστη. Έδωσε σε ένα κλασικό τραγούδι, τη σπιρτάδα και τη ζωντάνια της νιότης. Το ντουέτο Γύρισα τη Ρόδα μου, με τον Stavento, υπήρξε μια δήλωση ελπίδας και αισιοδοξίας σε έναν κόσμο νέων προκλήσεων.

Ο δίσκος, δεν έχει ενδιαφέρον, μόνο για τα ντουέτα με γνωστούς καλλιτέχνες όπως ο Αντώνης Ρέμος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, η Ελένη Δήμου και άλλοι, αλλά και για το γεγονός ότι περιέχει 8 κομμάτια που δεν είχαν αποτυπωθεί ξανά σε φυσικό προϊόν αλλά κι ένα ολοκαίνουριο τραγούδι, το “Φοβάμαι την Αλήθεια”.

Αν αυτό αποτελεί το τέλος της πορείας ενός αγαπημένου συγκροτήματος, είναι τουλάχιστον ένα τέλος αντάξιο των προσδοκιών μας. Ένα άλμπουμ που μας θυμίζει τη ροκ δυναμική, την ποπ δροσιά, την ευαισθησία των μπαλαντών και την δημιουργική αναδιατύπωση των επιτυχημένων διασκευών.

Βρείτε το album σε όλα τα φυσικά σημεία πώλησης δίσκων και στα ψηφιακά καταστήματα: https://smarturl.it/emigre20 Κυκλοφορεί σε CD & Digital από την Plus Rec, Διανομή: Panik Records