Ένας επίγειος παράδεισος που στέκεται εκεί χιλιάδες χρόνια και περιμένει να τον ανακαλύψουμε.
Γράφει η Ντέπη Στενού
Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, προς το τέλος του Ιουλίου, αφήσαμε το κλεινόν άστυ και τέσσερις σχεδόν ώρες από την Αθήνα η άφιξη στην Νεράιδα του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα, φαντάζει σχεδόν με άφιξη στον Παράδεισο. Η πρόσκληση για την επίσκεψη σε μια από τις πιο όμορφες και εμβληματικές περιοχές των Αγράφων ήταν ανοιχτή εδώ και καιρό, όμως η Πανδημία δεν επέτρεψε την πραγματοποίηση της παρά μόλις το φετινό καλοκαίρι
Η διαδρομή από την Αθήνα ως την Καρδίτσα είναι περίπου 3,5 ώρες και από εκεί γύρω στα 30 λεπτά- ανάλογα πάντα το χωριό που έχεις επιλέξει για τη διαμονή σου, φτάνεις στον προορισμό σου. Όσο ανεβαίνεις και πλησιάζεις στα μικρά όμορφα γραφικά ορεινά χωριά των Αγράφων, απολαμβάνεις και μικρά όμορφα στιγμιότυπα από την λίμνη που εμφανίζεται ξαφνικά σαν ζωγραφιά και χάνεται πάλι απροσδόκητα και από το ανάγλυφο του εδάφους ή της Χλωρίδας.
Η εκπληκτικού φυσικού κάλους λίμνη των τεσσάρων εποχών, βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του νομού της Καρδίτσας. Η συνολική της επιφάνεια είναι 24 τ.χλμ. το μέγιστο βάθος της φτάνει τα 60 μ. και το ανώτατο υψόμετρο αγγίζει τα 750 μ. σπανιότατο για λίμνη. Είναι περιτριγυρισμένη από 18 γραφικά χωριά όπου το φυσικό τοπίο γίνεται ένα με την τεχνητή λίμνη, αλλάζοντας χρώματα και εικόνες κάθε εποχή. Την περιβάλλουν οι εμβληματικοί όγκοι των Αγράφων, με τις αγέρωχες κορυφές, τις βαθιές χαράδρες, τα ορμητικά ποτάμια και τα υπέροχα αλπικά οροπέδια, που συνθέτουν ένα ορεινό παράδεισο.
Και ο Πλαστήρας έπλασε την …Νεράιδα
Ήταν το 1925 όταν ο στρατηγός και πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας, δημιούργησε το χωριό Νεράιδα και συνέλαβε την ιδέα να γίνει ένα φράγμα στα στενά του ποταμού Ταυρωπού και τα νερά που θα συγκεντρώνονταν στην περιοχή της Νεβρόπολης, να δημιουργήσουν μια λίμνη και να τροφοδοτούν τον υδροηλεκτρικό σταθμό , να αρδεύουν τον θεσσαλικό κάμπο και να υδροδοτούν την πόλη μαζί με τα χωριά της ευρύτερης περιοχής.
Αυτό το αναμφισβήτητα μεγάλο έργο, όταν τελικά υλοποιήθηκε μετά από 34 χρόνια, έδωσε πνοή και ανάπτυξη σε όλη τη γύρω περιοχή, αλλάζοντας για πάντα την προοπτική του τόπου και το μέλλον των κατοίκων, χάρις στις μοναδικές ωφέλειες που προσέφερε .
Ήταν από τις σπάνιες περιπτώσεις που τα έργα των ανθρώπων, δοξάζοντας το μεγαλείο της φύσης, συνέργησαν στη δημιουργία ενός φυσικού περιβάλλοντος απαράμιλλης ομορφιάς, που καθιέρωσε τη λίμνη Πλαστήρα ως έναν από τους πλέον διάσημους τουριστικούς προορισμούς.
Ιστορικά στοιχεία της Περιοχής.
Αρχαιολογικά ευρήματα στοιχειοθετούν την ύπαρξη ζωής στην περιοχή πριν 10.000 χρόνια, αφού οι ανακαλύψεις αυτής της έρευνας, ανάγουν την εγκατάσταση, στη Αρχαιότερη και Μέση Νεολιθική εποχή. Η εικόνα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων κατά την Προϊστορική εποχή στην περιοχή της λίμνης Ν. Πλαστήρα συμπληρώνεται με τον εντοπισμό εγκατάστασης της Νεολιθικής εποχής στη θέση «Βοτανικός κήπος» κοντά στο Νεοχώρι του τέως Δήμου Νεβρόπολης, σε υψόμετρο 800 μ. Ανακάλυψη της αρχαιολογικής σκαπάνης, από ανασκαφές που έγιναν από αρχαιολόγους της ΛΔ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας Νότιας Ελλάδας .
Η ιστορία λέει πως η περιοχή της Νεβρόπολης, οι πλαγιές των Αγράφων και οι παρόχθιες περιοχές του Ταυρωπού, του Αγραφιώτη και του Αχελώου ήταν ο χώρος όπου τα πανάρχαια χρόνια κατοικούσαν οι Δόλοπες, αρχαίος πολεμικός και σκληροτράχηλος λαός.
Συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο στο πλευρό του Αχιλλέα, ο οποίος διόρισε αρχηγό τους τον δάσκαλό του Φοίνικα. Πολέμησαν με γενναιότητα σε όλες τις φάσεις του πολέμου στο πλευρό των Μυρμιδόνων. Η πρωτεύουσα των Δολόπων, κατά την άποψη πολλών αρχαιολόγων, βρισκόταν κοντά στο σημερινό φράγμα της λίμνης.
Οι Δόλοπες πολέμησαν επίσης στο πλευρό των Μακεδόνων κατά των Ρωμαίων και μετά την υποταγή της Ελλάδας στη Ρώμη περιορίστηκαν στα βουνά.
Στα χρόνια του Βυζαντίου και των εικονομαχιών ήταν φανατικοί εικονολάτρες.Όταν ο Κωνσταντίνος Κοπρόνυμος έστειλε εκπροσώπους να εξαφανίσουν από τις εκκλησίες τις εικόνες, εκείνοι τους συνέλαβαν και τους σκότωσαν. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Αυτοκράτορας έδωσε εντολή να διαγραφεί αυτή η επαρχία από τα κατάστιχα της αυτοκρατορίας και από τότε η περιοχή πήρε το όνομα «Άγραφα». Κατά μια άλλη θεωρία την ονομασία «Αγραφα» πήραν γιατί ποτέ δεν «γράφτηκαν» μέσα σε οικονομικά ή διοικητικά έγγραφα των Τούρκων.
Με την κήρυξη της επαναστάσεως του 1821 ξεσηκώθηκαν με τον Καραϊσκάκη τον Βελή και τον Ράγκο και έδωσαν πολλές μάχες στο οροπέδιο της Νευρόπολης και στα Αγραφιώτικα περάσματα. Το 1856, 1857 και 1878 οι σκλαβωμένοι Αγραφιώτες με τη βοήθεια των άλλων καθώς και εθελοντών συνάψανε πολλές μάχες στα βουνά της Νευρόπολης και στον Θεσσαλικό κάμπο και έτσι το 1881 ήταν πλέον ελεύθερη η περιοχή από τον Τουρκικό ζυγό.
Η πραγματοποίηση του έργου της λίμνης, αλλά και η υλοποίηση της ιδέας του Νικολάου Πλαστήρα ολοκληρώθηκε το 1959 .
Το Φράγμα μήκους 220μ. συγκράτησε τα νερά του Ταυρωπού, τα οποία κάλυψαν το οροπέδιο της Νεβρόπολης και δημιούργησαν τη λίμνη Πλαστήρα (Ταυρωπού). Έτσι τα νερά της λίμνης τροφοδοτούν όπως ακριβώς το οραματίστηκε ο εμπνευστής και δημιουργός της, τον υδροηλεκτρικό σταθμό της ΔΕΗ, αρδεύουν τον Θεσσαλικό κάμπο και υδροδοτούν την πόλη μαζί με 38 κωμοπόλεις και χωριά του νομού και της ευρύτερης περιφέρειας της Θεσσαλίας.
Ο παραθεριστικός οικισμός “Νεράιδα”, είναι ένα ακόμη από τα έργα που φέρουν τη σφραγίδα του Νικολάου Πλαστήρα.
Προσεγγίζοντας τον τόπο του ονείρου
Για να φτάσουμε στη Νεράϊδα, ανηφορίζουμε τον δρόμο από τα Καλύβια και μετά από λίγο αντικρίζουμε ένα από τα πιο όμορφα χωριά και ένα από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Θεσσαλίας.
Η Νεράιδα χτισμένη σε υψόμετρο 1.120μ. στις πλαγιές των Αγράφων, πάνω από την λίμνη Πλαστήρα, βρίσκεται μέσα στα έλατα με καταπληκτική θέα στη λίμνη. Όταν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή το μάτι μπορεί να φτάσει μέχρι την κορυφή του Ολύμπου ενώ οι διαδρομές για τα γειτονικά χωριά, την Πεζούλα και το Νεοχώρι θεωρούνται από τις ωραιότερες και πιο δημοφιλείς.
Το χωριό που αποτελεί προπολεμικό θέρετρο, κάηκε το 1943 από τους Γερμανούς και ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο. Η Νεράιδα κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν η έδρα του αρχηγείου του ΕΛ.ΑΣ και στο σπίτι του Ν. Πλαστήρα εγκατέστησε το στρατηγείο του ο Άγγλος λοχαγός Χάμσον. Σήμερα το σπίτι του Πλαστήρα λειτουργεί ως ξενοδοχείο και καφέ-εστιατόριο
Η πρώτη εντύπωση από τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια με τις κόκκινες στέγες χωμένα κυριολεκτικά στο δάσος είναι μαγική. Το ίδιο όμορφα όμως είναι και στο εσωτερικό τους. Η υποδοχή όταν φτάσαμε ενθουσιώδης, το γεύμα με γευστικά πιάτα και παραδοσιακές πίτες της Ελένης άκρως απολαυστικό, η φιλοξενία άψογη και ο χώρος πανέμορφος, ζεστός και οικείος όπως οι οικοδεσπότες.
Σε κάθε δωμάτιο η αισθητική και η λειτουργικότητα έδεσε αρμονικά με την προσωπική σφραγίδα των ιδιοκτητών, δίνοντας ένα εξαιρετικά κομψό αποτέλεσμα. Κάθε του γωνιά ξεχωριστή, με προσωπικές συλλογές από παραδοσιακά αντικείμενα ή από ταξίδια στο εξωτερικό και δροσερές βεράντες που σχεδόν αγκαλιάζουν τα έλατα. Απλόχερη η παρουσία του ξύλου και η αξιοποίηση κάθε σπιθαμής χώρου,αξιοθαύμαστη.
Αυτό όμως είναι ένα από τα προνόμια του να σχεδιάζεις και να υλοποιείς ο ίδιος ως Αρχιτέκτονας τα σχέδια σου επί του πεδίου.
Παραλίμνια διαδρομή – Μονή Παναγίας Πελεκητής -Φράγμα
Η βραδινή δροσιά, μας συντρόφεψε την ώρα του δείπνου μας στην πλατεία του Χωριού, εκεί που δεσπόζει η προτομή και η οικία Πλαστήρα με θέα την Λίμνη.
Την επομένη, μετά το γευστικότατο πρωινό μας δίπλα στην φύση, στην πραγματικότητα σε μια βεράντα που άγγιζε σχεδόν το δάσος, ετοιμαστήκαμε παρέα με τον Γιώργο που είναι γέννημα θρέμμα της Νεράιδας και την σύζυγό του Ελένη, που την αγάπησε σαν να ήταν ο δικός της τόπος, να πραγματοποιήσουμε τον περίφημο γύρο της λίμνης.
Φυσικά με τις απαραίτητες στάσεις σε σημεία που αποτελούν πόλο έλξης επισκεπτών όπως στο Φράγμα, το οποίο αποτέλεσε το μεγαλύτερο έργο της τότε εποχής, για το Νομό Καρδίτσας αλλά και για όλη την Ελλάδα.
Αναλόγως με το πόσες στάσεις θα μπείτε στον πειρασμό να κάνετε, τα 50 χιλιόμετρα του γύρου της λίμνης με το αυτοκίνητο μπορούν να γεμίσουν ακόμα και μια ολόκληρη μέρα.
Στην διαδρομή ανακαλύπταμε διαρκώς εκτός από το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος της περιοχής και Θρησκευτικά ιερά μνημεία, με τεράστιο πολιτιστικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, όπου οι επισκέπτες συρρέουν όλο το χρόνο βιώνοντας κλίμα κατάνυξης. Ιστορικά Μοναστήρια που αποτελούν ιδανική επιλογή για επισκέπτες που θέλουν να συνδυάσουν το προσκύνημα σε ιερούς τόπους με την αναψυχή,αφού πέρα από το Θρησκευτικό τουρισμό, η περιοχή συνδυάζει επίσης, τις περισσότερες μορφές εναλλακτικού τουρισμού και περιβαλλοντικό ενδιαφέρον.
Η πρώτη μας στάση έγινε σ ένα τέτοιο θρησκευτικό μνημείο στην περιοχή της λίμνης, τόσο επιβλητικό που σε καθηλώνει με το που το αντικρίζεις. Πρόκειται για την Μονή Παναγίας Πελεκητής στην Καρίτσα, όπου χρειάστηκε κυριολεκτικά να πελεκηθεί ο βράχος για να κτιστεί. Σχεδόν κρέμεται στο κενό σε υψόμετρο 1400 μέτρων και η θέα της λίμνης από εκεί είναι εκπληκτική. Η Μονή που μοιάζει με φρούριο, γιορτάζει στις 15 Αυγούστου και ιδρύθηκε στα τέλη του 15ου αιώνα .
Αποτελείται από δυο ναούς και πολλά ακόμη κτίσματα, (κελιά τράπεζα, ηγουμενείο κ.α.) ενώ είναι διακοσμημένη με υψηλής τέχνης βυζαντινές τοιχογραφίες με αυστηρές μορφές και ζωηρά χρώματα και το όμορφο ξυλόγλυπτο τέμπλο της αιχμαλωτίζει το βλέμμα του επισκέπτη. Στην περιοχή μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε και την επιβλητική Μονή Κορώνας όπου φυλάσσεται η κάρα του οσιομάρτυρα Σεραφείμ, την ανακαινισμένη Μονή Πέτρας, την Εκκλησία Αγίας Τριάδας στη Φυλακτή, και τη Μονή Αγίας Τριάδας στο Μορφοβούνι, όπου είναι και η έδρα του Δήμου της Λίμνης Πλαστήρα .
Η διαδρομή γύρω από τη λίμνη είναι μια μαγεία. Στα καθαρά νερά της κυριολεκτικά καθρεφτίζονται τα δέντρα και οι γύρω κορυφές. Κάποια σημεία στην όχθη που είναι ομαλά και έχουν πρόσβαση στον δρόμο έχουν διαμορφωθεί σε πλαζ για τους θερινούς μήνες.
Στα δέντρα γύρω και στα δάση αν είστε τυχεροί μπορεί να δείτε σκίουρους, ενώ υπάρχουν λύκοι, λίγες αρκούδες και αγριογούρουνα, καθώς και ελάχιστα ζαρκάδια. Σίγουρα δεν μπορείτε να δείτε τους κυπρίνους, τις πέστροφες, τα χέλια,τα ασπρόψαρα και τις καραβίδες που υπάρχουν μέσα στα πανέμορφα ήρεμα νερά της λίμνης, αν είστε όμως τυχεροί,μπορεί να τα ψαρέψετε.
Από ψηλά το Φράγμα είναι μια εντυπωσιακή τοξοειδής κατασκευή από τσιμέντο. Κατεβαίνοντας εκεί μπορείς να κάνεις μια στάση για να αγναντέψεις τη λίμνη αφήνοντας το βλέμμα σου να ταξιδέψει πάνω στην ακίνητη σαν καθρέφτη επιφάνεια της, που σου δίνει την εντύπωση μιας μαγευτικής καρτ ποστάλ. Σ΄αυτό το σημείο θα βρείτε μικρά υπαίθρια μαγαζάκια για αγορές από σουβενίρ μέχρι τοπικά προϊόντα, όπως τραχανά, χαλβά Φαρσάλων, φρέσκα λουκούμια, χειροποίητα γλυκά κουταλιού και λικέρ, αρωματικά φυτά του βουνού και βότανα, τσίπουρα και τυριά. Όλα ντόπια, χειροποίητα και νοστιμότατα.
Αφού προμηθευτήκαμε και εμείς τα απαραίτητα “καλούδια” και αναμνηστικά, η επόμενη στάση στην παραλίμνια διαδρομή μας, ήταν για να γευτούμε όμορφα παραδοσιακά εδέσματα σε τοπική ταβέρνα και αργότερα στο “Παρατηρητήριο” για να καφέ απολαμβάνοντας την λίμνη αυτή την φορά από ψηλά.
Σε λίγο ήμασταν και πάλι στις όχθες της λίμνης, να θαυμάζουμε το “Ανοικτό Πέτρινο Θέατρο”, που αν και ακόμη πληγωμένο από τις καταστροφές που προκάλεσε ο “Ιανός”, παρέμεινε αγέρωχο και εντυπωσιακό στην απλότητα του, να αποτελεί πηγή έμπνευσης και δημιουργίας πολιτισμού, έχοντας σαν φυσικό σκηνικό την λίμνη.
Ελάχιστα λεπτά απόσταση μετά, βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε την δυνατότητα για διάφορες αθλητικές δραστηριότητες, όπως ιππασία, ποδηλασία, κωπηλασία και τοξοβολία, που αποτελούν μια ακόμη μορφή εναλλακτικού τουρισμού στην περιοχή. Για τους λιγότερο αθλητικούς τύπους, υπάρχει πάντα η κλασική πεζοπορία στα δασικά μονοπάτια του βουνού και το «τεμπέλικο» ψάρεμα στη λίμνη!
Πραγματικά αξίζει να ζήσει κανείς αυτή την εμπειρία και να κάνει περιμετρικά όλη τη διαδρομή της λίμνης και να επισκεφτεί κάθε τμήμα αυτής της πανέμορφης περιοχής με το πλούσιο οικοσύστημα, που κάθε φορά σε εκπλήσσει με την ομορφιά και την ιδιαιτερότητα του: γραφικά ορεινά χωριά, απαράμιλλο φυσικό κάλος, νόστιμο φαγητό και πολλές αθλητικές δραστηριότητες όπως κωπηλασία, ιππασία, τοξοβολία, αλλά και πεζοπορία μέσα στο βουνό.
Η επιστροφή στην ονειρεμένη Νεράιδα, μας βρήκε πλήρεις συναισθημάτων, εικόνων, εμπειριών και εντυπώσεων. Εν μέσω του καύσωνα του Ιουλίου, στην επίσης ονειρεμένη βεράντα, απολαύσαμε με ευχαρίστηση την βραδινή δροσιά από το ελαφρύ δροσερό αεράκι που διαπερνούσε επιδέξια τα εμπόδια που του έβαζε το τείχος από τα έλατα και τα άλλα φυλλοβόλα δέντρα του δάσους, που απλώνονταν μπροστά μας.
Πάρκο Γλυπτών – Παρελθόν και μέλλον…
Ξεκούραστοι την επόμενη ημέρα, μετά το μοναδικό πρωινό στο μπαλκόνι στο δάσος, ήμασταν και πάλι έτοιμοι για νέες εμπειρίες και συναντήσεις.
Μια από αυτές τις συναντήσεις ήταν με τον δραστήριο νεοεκλεγέντα το 2019 Δήμαρχο του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα κ. Παναγιώτη Νάνο. Η αγάπη και το ενδιαφέρον για το τόπο του, έκδηλη από τον τρόπο και τον ενθουσιασμό που μιλάει για τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα και τον στρατηγικό σχεδιασμό για την περαιτέρω ανάπτυξή του. Τις δυνατότητες, τις δυσκολίες, τα έργα, το όραμα, αλλά και τις δραστηριότητες που ήδη συντελούνται ή έχουν προγραμματιστεί.
Ο Παναγιώτης Νάνος, έχοντας διοικήσει στην καριέρα του στο Δημόσιο, κρατικούς φορείς από υψηλόβαθμες θέσεις, γνωρίζει καλά όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει στην υλοποίηση του στόχου του, να βάλει τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα στον Παγκόσμιο Τουριστικό και Πολιτιστικό Χάρτη. Ως λογοτέχνης όμως και μάλιστα με διακρίσεις εδώ και στην Κύπρο, γνωρίζει επίσης πως να στέκεται στην ουσία των πραγματων, αντιμετωπίζοντας με στοχοπροσήλωση, επιμονή και υπομονή, κάθε δυσκολία που στέκεται εμπόδιο σε αυτό το μεγαλόπνοο σχέδιο.
Μας ενημέρωσε με ενθουσιασμό και για το πρόγραμμα Θερινών Ακαδημιών και Θερινών Σχολείων, που υλοποιείται από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας του ΕΜΠ, το Τμήμα Δασολογίας, Επιστημών Ξύλου και Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και το Δήμο Λίμνης Πλαστήρα. Το πρόγραμμα που σχεδίασε ο Δήμος, περιλαμβάνει εκτός των άλλων εργασίες στον Βοτανικό Κήπο . Οι φοιτητές που συμμετέχουν φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων «Νεράϊδας» και έχουν την δυνατότητα τον ελεύθερο χρόνο τους να εξερευνήσουν την γύρω περιοχή.
Στο πλαίσιο του στόχου να καταστεί ο Δήμος Λίμνης Πλαστήρα,πόλος έλξης για ντόπιους και ξένους επισκέπτες, με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα όλες τις εποχές του χρόνου, ενημερωθήκαμε πως έχει ήδη ξεκινήσει να κατασκευάζεται το Υπαίθριο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης «Χωρο-Χρόνου Άγραφον». Ένα μοναδικό εικαστικό πάρκο, το οποίο εισάγει την Ελλάδα στο διεθνή χάρτη των Υπαίθριων Μουσείων Σύγχρονης Τέχνης.
Ήταν από τα πρώτα έργα που εντάχθηκαν όπως μας είπε ο Δήμαρχος στο πρόγραμμα «Αντ. Τρίτσης», στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Το Υπαίθριο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, δημιουργείται σε χώρο 90 στρεμμάτων, σε μια περιοχή φυσικού κάλους, στην ιστορική τοποθεσία «Στεφάνι» Μορφοβουνίου, με προνομιακή θέα στο Θεσσαλικό κάμπο και σύμφωνα με τη δημοτική αρχή, πρόκειται για ένα μοναδικό σημείο αναφοράς με διεθνή προσανατολισμό,που θα φιλοξενεί έργα καταξιωμένων αλλά και νέων ταλαντούχων Δημιουργών.
Η ιδέα του Πάρκου Γλυπτών, εξόχως εντυπωσιακή και οι απορίες πολλές, αλλά ο χρόνος του Δημάρχου περιορισμένος λόγω των υποχρεώσεών του. Μας αποχαιρέτησε όμως με μια πρόσκληση στο Δημαρχείο, για περαιτέρω ενημέρωση και συζήτηση, την οποία αποδεχτήκαμε ασυζητητί.
“Φαγοτόπι”…ή αλλιώς ο απόλυτος τόπος για να γευματίσεις
Η γευσιγνωστική και αισθητική εμπειρία στο «Φαγοτόπι» στα Καλύβια Πεζούλας, όπου είχαμε την προγραμματισμένη συνάντηση με τον Παναγιώτη Νάνο, ήταν επίσης μοναδική.
Καθόλου τυχαίο, αφού όπως πληροφορηθήκαμε η ιδιοκτήτρια του χώρου εστίασης με το όνομα “Φαγοτόπι” Ξένια Ψηφή, είναι πολιτικός μηχανικός, με μεγάλη αδυναμία στον τόπο της και στα νόστιμα προϊόντα του.
Έτσι εξηγείται μάλλον το ξεχωριστό συνταίριασμα της πέτρας και του ξύλου, τα δύο διαφορετικά τζάκια, η θέα στον καλοφροντισμένο κήπο από τη μεγάλη τζαμαρία και όλα τα στοιχεία στον χώρο που σε κερδίζουν με την πρώτη ματιά, ενώ δένουν υπέροχα με τα μοναδικά φωτιστικά οροφής αλλά και τις φωτισμένες προθήκες με τα σπιτάκια-μινιατούρες της προσωπικής συλλογής της ιδιοκτήτριας, δείγμα της αγάπης της και για τα ταξίδια.
Στο μενού υπάρχουν εξαιρετικά πιάτα με πρώτες ύλες της περιοχής όχι μόνο σε γεύσεις της ντόπιας παραδοσιακής κουζίνας αλλά και νέες γεύσεις σε πιάτα με πιο φρέσκια και ανάλαφρη ματιά. Εκτός από τα εκλεκτά κρεατικά, δεν λείπουν φυσικά, το δροσερό τοπικό τσαλαφούτι και η μπατζίνα, αλλά και οι πίτες με σπιτικό φύλλο και γέμιση με αγραφιώτικα τυριά.
Όλα στο “Φαγοτόπι” από την υποδοχή, το σέρβις ή τα εκλεκτά πιάτα, ο εξωτερικός ή ο εσωτερικός χώρος, είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και σου δημιουργούν μια ευχάριστη αίσθηση πληρότητας.
Καταφύγιο -Βοτανικός Κήπος
Σε πολύ κοντινή απόσταση από τον οικισμό Νεράιδα διανύοντας 5χλμ. ασφαλτοστρωμένου δρόμου και σε υψόμετρο 1.536μ. βρεθήκαμε από τα Καλύβια, στις εγκαταστάσεις του Ορειβατικού Καταφυγίου Αγράφων . Μια περιοχή με μεγάλες δυνατότητες βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης (σκι αντοχής, πεζοπορία, θρησκευτικός και οικολογικός τουρισμός κ.α.) Εκεί επιλέξαμε να πιούμε τον απογευματινό μας καφέ.
Ο δρόμος βαθιά πληγωμένος από την σφοδρότητα του Ιανού, δεν είχε αποκατασταθεί ακόμη και η ανάβαση ως εκεί έγινε με την αρμόζουσα προσοχή.
Η θέση του καταφυγίου, είναι επίσης σημείο εκκίνησης ενός δικτύου μονοπατιών στο οποίο έχει τοποθετηθεί η κατάλληλη σήμανση για τις εξορμήσεις των επισκεπτών. Οι επιλογές που έχει ο επισκέπτης καλύπτουν όλους τους βαθμούς πεζοπορικής δυσκολίας και κατά μήκος των μονοπατιών έχουν τοποθετηθεί κιόσκια και παγκάκια για την διευκόλυνση των ορειβατών – περιπατητών.
Με κουνήματα στην ουρά δείγμα της χαράς τους, μας υποδέχτηκαν μόλις φτάσαμε, τα δυο καλοσυνάτα σκυλιά του διαχειριστή του καταφυγίου που το μισθώνει από τον Δήμο. Ενός νέου, δραστήριου ανθρώπου, που μένει μόνιμα εκεί με την σύντροφο του.
Από τις πρώτες κι όλας κουβέντες καταλαβαίνεις την αγάπη για τον τόπο και το φυσικό περιβάλλον, που εξηγεί την ενασχόληση του με το καταφύγιο παρά τις δυσκολίες καθώς και την επιλογή του να ζει μόνιμα σε αυτήν την κορυφή όλες τις εποχές του χρόνου.
Στην συνέχεια με την συζήτηση, ανακαλύπτεις πως είναι επίσης δραστήριος και σαν ακτιβιστής. Γεγονός που μαρτυρούν και οι αφίσες στην είσοδο του καταφυγίου, που καλούν τους κατοίκους της περιοχής στην διαμαρτυρία που διοργανώνεται για την εγκατάσταση αιολικού πάρκου από 9 ανεμογεννήτριες, ύψους 130 μέτρων η καθεμιά, στην απέναντι κορυφή της Καζάρμα,πάνω από το οροπέδιο της λίμνης Πλαστήρα, που ανήκει όμως στην κοινότητα Μουζακίου η οποία είναι σύμφωνη με το έργο. Όποια άποψη πάντως κι αν έχει κανείς για τις Α.Π.Ε. δεν μπορεί να μην σκεφτεί πως είναι ειρωνεία αυτός ο επίγειος παράδεισος, να κινδυνεύει να αλλοιωθεί αισθητικά αλλά και ουσιαστικά, από την δημιουργία των βιομηχανικών αιολικών πάρκων, που θα πληγώσουν ανεπανόρθωτα αυτό το σπάνιας ομορφιάς ευαίσθητο οικοσύστημα, στο όνομα της προστασίας της φύσης, αλλά και της ενεργειακής αυτάρκειας.
Πίνοντας στο καταφύγιο τον απογευματινό μας καφέ, αντικρίζαμε με δέος τις απέναντι καταπράσινες βουνοκορφές, απολαμβάνοντας το μοναδικό τοπίο, όσο ακόμη δεν έχει αρχίσει να “φυτεύεται” με αιολικά πάρκα… Παράλληλα ενημερωθήκαμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην διαχείριση του καταφυγίου, που δυσκολεύουν την εύρυθμη λειτουργία του, παρά τα χρήματα τον κόπο, την προσωπική εργασία που έχει διαθέσει για την συντήρηση και την λειτουργία του. Το μεγαλύτερο παράπονο ήταν ως συνήθως, η έλλειψη στήριξης όλα αυτά τα χρόνια, από τους αρμόδιους φορείς και η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του καταφυγίου…
Εκεί, σε μια πεζοπορική τους εξόρμηση από τις κατασκηνώσεις της Νεράιδας, συναντήσαμε και φοιτήτριες από το Τμήμα Δασολογίας, που συμμετέχουν στο πρόγραμμα Θερινών Ακαδημιών και Θερινών Σχολείων, με κεντρικές δραστηρίοτητες στον Βοτανικό Κήπο. Μας μίλησαν για την κατασκηνωτική τους εμπειρία στις εγκαταστάσεις της Νεράιδας, (που παρά τις καλές προθέσεις των ιθυνόντων, αποδείχτηκε πως επιδέχονται ακόμη αρκετών βελτιώσεων) αλλά και για την καλοκαιρινή τους εκπαιδευτική εμπειρία στον Βοτανικό Κήπο.
Πρόκειται για μια έκταση 10 κατάφυτων στρεμμάτων που συγκεντρώνουν μεγάλο μέρος χλωριδικών στοιχείων της ευρύτερης περιοχής της λίμνης Πλαστήρα δέντρων, καθώς και κάποια ενδιαφέροντα είδη της τοπικής πανίδας. Το παρατηρητήριο άγριων ζώων και πουλιών, σίγουρα θα ενθουσιάσει τους μικρότερους επισκέπτες.
Ο Βοτανικός Κήπος όπως πληροφορηθήκαμε, είναι ανοιχτός όλο το χρόνο και δέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών, από μαθητές στο πλαίσιο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης αλλά και πλήθος άλλων ομάδων ή μεμονωμένων επισκεπτών που αναζητούν περισσότερες και εξειδικευμένες πληροφορίες για την χλωρίδα της περιοχής. Οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να ξεναγηθούν, να αγοράσουν αρωματικά φυτά και βότανα, να κάνουν μια μικρή βόλτα στη λίμνη που βρίσκεται μόλις 50μ. παρακάτω ή να απολαύσουν τον καφέ τους στο μικρό cafe του κήπου,σ ένα ξεχωριστά όμορφο αλλά και πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον.
Αποχαιρετισμός στο όνειρο
Είναι αδύνατον να καταλάβεις πως περνά ο χρόνος όταν ονειρεύεσαι, το ίδιο όμως συμβαίνει και όταν ζεις στο όνειρο. Είναι βέβαιο ότι λίγες μόνο ήμερες δεν είναι αρκετές για να σου αποκαλύψουν όλη την ομορφιά του Δήμου της Λίμνης Πλαστήρα και των μαγευτικών ορεινών χωριών με τα παραμυθένια τοπία που την περιτριγυρίζουν.
Χωριά με εξαιρετική ενσωμάτωση στο φυσικό περιβάλλον, άλλα περισσότερο γνωστά και άλλα λιγότερο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάθε ένα από αυτά έχει τις δικές του ομορφιές και τα ιδιαίτερα μυστικά του να αποκαλύψει. Τα περισσότερα προσφέρουν πανοραμική θέα στη λίμνη, ενώ κάποια άλλα στις αγέρωχες κορυφογραμμές και κάποια άλλα στο θεσσαλικό κάμπο.
Εάν βρεθείτε εκεί επισκεφθείτε όσα περισσότερα προλαβαίνετε. Επισκεφτείτε το Νεοχώρι και απολαύστε την φύση από τα πολύ όμορφα καταλύματα με την πανοραμική του θέα στη λίμνη, ανακαλύψτε το ρομαντισμό σας, στην Καστανιά και την Πεζούλα. Κάντε αεραθλήματα στον Ελληνόπυργο και απολαύστε φρεσκότατες πέστροφες στον Μπελοκομίτη. Δείτε την ανατολή από τη –δική μας αγαπημένη– Νεράιδα, σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, φωλιασμένη ανάμεσα σε έλατα και δάση φυλλοβόλων, να αγναντεύει από εκεί ψηλά την λίμνη από τη μία, τον θεσσαλικό κάμπο και τον Όλυμπο από την άλλη,εκστασιαστείτε με τη θέα του θεσσαλικού κάμπου από το Μοσχάτο ή το γραφικότατο Κρυονέρι, που συγκεντρώνουν τη μερίδα του λέοντος σε ξενώνες και τουριστική κίνηση,να πάτε στο Λαμπερό και να κατηφορίσετε από τα δρομάκια του ως την όχθη της λίμνης και βέβαια στο Μπελοκομύτη, για να εξερευνήσετε τα μονοπάτια στο δάσος του, στο Μεσενικόλας (γνωστό από το κρασί του) και στο Μορφοβούνι, ιδιαίτερη πατρίδα του Πλαστήρα.
Από το πετρόχτιστο Δημαρχείο με την παραδοσιακή στέγη στο Μορφοβούνι , αποχαιρετήσαμε και εμείς τον Δήμο Λίμνης Πλαστήρα.
Η πρόσκληση του Δημάρχου να επισκεφτούμε το Δημαρχείο, αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημιουργική. Ενημερωθήκαμε για πολλά ακόμη σχετικά με την περιοχή, ανταλλάξαμε ιδέες και απόψεις,προμηθευτήκαμε ενημερωτικό υλικό για όλα όσα αφορούν τον Δήμο, μας προσέφερε με αφιέρωση την τελευταία ποιητική του Συλλογή “Ες Κύπρον” αφιερωμένη στην “Μνήμη των Αγωνιστών για την Ελευθερία του Ενιαίου και αδιάσπαστου Ελληνισμού” και δώσαμε την υπόσχεση πως την επόμενη φορά που θα βρεθούμε εκεί, δεν θα είναι για μια απλή επίσκεψη, αλλά μια ουσιαστική συμβολή στην ποιοτική και πολιτιστική προσπάθεια αναβάθμισης της περιοχής, όπως την οραματίζεται, ως ανταπόδοση της ζεστής φιλοξενίας.
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Δήμαρχο Παναγιώτη Νάνο για την φιλόξενη διάθεση και την λεπτομερή ενημέρωση. Κυρίως ευχαριστούμε τον Γιώργο και την Ελένη για την πρόσκληση στον πανέμορφο τόπο τους και τον υπέροχο χώρο τους στην Νεράιδα, καθώς και για την εξαιρετική ξενάγηση, τις δημιουργικές εμπειρίες αλλά και τις πολύτιμες, ποιοτικές, όμορφες στιγμές,που μοιραστήκαμε σε όλη την διάρκεια της διαμονής μας.
Ανανεώσαμε το Ραντεβού μαζί τους στην Πρωτεύουσα το Φθινόπωρο, αλλά και στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Ελένης, που σίγουρα θα δημιουργήσει αίσθηση στους λογοτεχνικούς κύκλους.