/Βιβλιοκριτική: Λίγη ζωή (Χάνια Γιαναγκιχάρα)

Βιβλιοκριτική: Λίγη ζωή (Χάνια Γιαναγκιχάρα)

Γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου, φαρμακοποιός – κριτικός λογοτεχνίας

Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της Χαβανέζας συγγραφέως με το οποίο γίνεται σαφές από την πρώτη στιγμή ότι θα προσπαθούσε να εισέλθει βίαια στη χορεία των βραβευμένων συγγραφέων κι αν μη τι άλλο των ευπώλητων. Απόδειξη ο σκόπιμα επιλεγμένος αμφίσημος τίτλος. Είναι λίγη ζωή αυτό που θα περιγράψει παρακάτω , ή είναι λίγη η ζωή που ζουν οι ήρωές της; Προσωπικά πιστεύω ότι η πρώτη εκδοχή αποτέλεσε την αφορμή της σύλληψης του βιβλίου κι η δεύτερη περιγράφει το αποτέλεσμα.

Η υπόθεση έχει να κάνει με την παρακολούθηση της ζωής τεσσάρων συμφοιτητών και πώς αυτή εξελίσσεται και καταλήγει.

Οι χαρακτήρες αναπτύσσονται επαρκώς αλλά σύντομα όλο το βάρος του βιβλίου πέφτει πάνω στη ζωή του αινιγματικού Τζουντ. Συνεπώς από ένα σημείο και πέρα παρακολουθούμε τη ζωή του Τζουντ κι οτιδήποτε άλλο, αποτελεί αναδρομή, ανάμνηση ή περιγραφή από κάποιον τρίτο κομματιών της ζωής του. Οι σκηνές που περιγράφονται είναι φορτωμένες λυρισμό, επιτηδευμένη σκληρότητα και ωμή βία σε πολλές περιπτώσεις, έτσι που νιώθεις ότι  η συγγραφέας προσπαθεί να εκβιάσει το συναίσθημα του αναγνώστη. Να του ρίξει γροθιά στα μούτρα. Είπαμε, η Γιαναγκιχάρα ξεκίνησε εξ αρχής να γράψει ένα ευπώλητο βιβλίο. Φαίνεται αυτό. Τα πάντα μέσα του υπηρετούν αυτόν τον σκοπό.

Όσο περνούν οι σελίδες τόσο ο αναγνώστης συνηθίζει στη σκληρότητα των περιγραφών κι άλλο τόσο έχουν ατονήσει οι διάλογοι.

Αρχίζεις και το βαριέσαι. Υπάρχουν πολλοί διάλογοι που δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό ως προς την εξέλιξη της πλοκής ή της κατανόησης των χαρακτήρων. Το προ-τελευταίο κεφάλαιο δε, θα μπορούσε και θα έπρεπε να λείπει εντελώς. Εκτεταμένη χρήση της αργκό βωμολοχίας σε βαθμό που ίσως ενοχλήσει κάποιους. Εξεζητημένη προβολή των ομοφυλοφιλικών  σχέσεων. Δεκτόν, αυτή είναι η ζωή γύρω μας, λίγη από τη ζωή αν θέλετε, αλλά πώς να διεκδικήσεις ψήγματα ρεαλισμού στο έργο σου όταν το 80% των ηρώων σου είναι σε ομόφυλη σχέση;

Το ΛΙΓΗ ΖΩΗ λοιπόν αποτελεί μια ηθογραφία του σύγχρονου Αμερικανικού τρόπου ζωής, μόνο πιο στιλιζαρισμένη, πιο «φτιασιδωμένη» ας μου επιτραπεί,

από άλλους μάστορες του είδους (από τον Φράνζεν για παράδειγμα). Αδικαιολόγητα ογκοδέστατο βιβλίο που θα σας αφήσει μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα διαβάζοντάς το. Αν καταφέρετε να το τελειώσετε.

4,0/5,0