Γράφει η Άννα Λύκου

Σήμερα επιτρέψτε μου με μεγάλη χαρά και θαυμασμό να σας συστήσω τον Κόνγκο, τον Σαμουράι στα Σπίτια με τις Στέγες και να σας πω δυο λόγια γι’αυτόν.

Ο Κόνγκο είναι ένα παιδί στην εφηβεία που δεν κοιμάται ποτέ. Όμως αυτό το χαρακτηριστικό του ωχριά μπροστά σε όλα τα άλλα.

Ο Κόνγκο στην πραγματικότητα είναι το τίποτα που περιέχει τα πάντα και το τίποτα που περιέχει το κατιτίς.

Είναι ο κύκλος της ζωής που διαμορφώθηκε με βάση το σχήμα του Ήλιου αν όχι ο Ήλιος που σχηματίστηκε έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ζωής.

Ο Κόνγκο είναι ο άνθρωπος της σκέψης που έγινε πράξη την οποία έχουμε πάψει να σκεφτόμαστε.

Είναι η λέξη «νόημα» της οποίας το νόημα αγνοούμε καθώς στερείται περιεχομένου εάν δεν αποδοθεί κάπου.

Είναι το λάθος ανάμεσα στα σωστά που ενδεχομένως οδηγεί στο σωστό προορισμό.

Ο Κόνγκο είναι οι ρίζες μας που αγκαλιάζουν σφιχτά ολόκληρη τη Γη και την κρατούν δεμένη και η αμφιβολία σχετικά με το πόσο ανθεκτικές είναι αυτές.

Είναι το χαστούκι που θα φας μια φορά στη ζωή σου αλλά η αίσθησή του θα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, το κύμα που ξεσπάει στον βράχο θρυμματίζοντάς τον, η παραγκωνισμένη αίσθηση της όσφρησης που ξεσηκώνει αναμνήσεις.

Ο Κόνγκο είναι η υπογραφή που ξέχασε να βάλει ο δημιουργός αυτού του κόσμου στον καμβά του ή αυτή που εσκεμμένα παρέλειψε.

Είναι τα βραστά φασόλια της Τετάρτης και η τούρτα γενεθλίων ταυτόχρονα.

Ο Κόνγκο είναι η ανύπαρκτη συνταγή της ευτυχίας που όλοι έχουμε στο συρτάρι μας γραμμένη με διάφανο ανεξίτηλο μαρκαδόρο.

Ο Κόνγκο είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει κάθε άνθρωπος να διαβάσει. Αυτό είναι.