Η συγγραφέας Βάνα Κουτσού απαντά στις ερωτήσεις που τις θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος με τίτλο “Δάντης”.
- Κυκλοφόρησε από το Writer’s Agency Bookguru.gr & τις Εκδόσεις Πηγή Παιδείας το μυθιστόρημά σας «Δάντης». Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά;
Το «Δάντης» είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου/θρίλερ, γεμάτο με ένταση και στιγμές αγωνίας. Η κυρίως δράση διαδραματίζεται πάνω σε ένα πλοίο, σε ένα μακάβριο ταξίδι στη μέση του Ατλαντικού. Υπάρχουν βέβαια και αναδρομές στο παρελθόν, μαθαίνουμε τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων και το σκοτεινό παρελθόν τους. Είναι ουσιαστικά τρεις παράλληλες ιστορίες, οι οποίες με κάποιον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους και στο τέλος, όταν το κουβάρι ξεπλέκεται, μαθαίνουμε τη σχέση των χαρακτήρων και τα κίνητρα που τους οδηγούν.
- Σκιαγραφήστε μας τους κεντρικούς ήρωες. Ποιοι είναι οι στόχοι και τα κίνητρα τους;
Η κεντρική ηρωίδα είναι η Τζόζεφιν Χαρτ, μία νεαρή κοπέλα που ήταν μέλος μιας θρησκευτικής αίρεσης. Καταφέρνει να το σκάσει από αυτό το σαθρό περιβάλλον και βρίσκεται αντιμέτωπη με την ίδια τη ζωή, η οποία φαίνεται πως όλα αυτά τα χρόνια του αποκλεισμού, της έχει γλιστρήσει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια. Τώρα, προσπαθεί να βρει τον χαμένο της εαυτό, να ξεπεράσει την προκατάληψη και τον ρατσισμό που δέχεται από το περιβάλλον της και να νικήσει τους δαίμονες του παρελθόντος. Ένας από τους πιο σημαντικούς ήρωες του βιβλίου, είναι ο επιθεωρητής Κλάιβ Άντερσον, ο οποίος μαζί με τη δυναμική βοηθό του, προσπαθούν να διαλευκάνουν τον φόνο ενός συναδέλφου της Τζόζεφιν. Ο επιθεωρητής είναι διορατικός, με έντονη διαίσθηση και μεγάλη εμπειρία. Ο στόχος του είναι να ρίξει φως σε αυτήν την περίπλοκη υπόθεση, στο τέλος της οποίας έρχεται μια μεγάλη ανατροπή.
- Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ως απόσταγμα ο αναγνώστης;
Η δική μου ευχή, είναι ο αναγνώστης να περάσει όμορφα, να καρδιοχτυπήσει με τους ήρωες, να νιώσει την αγωνία τους. Να διασκεδάσει αλλά και να προβληματιστεί, καθώς η ιστορία διαπραγματεύεται και πολλά κοινωνικά ζητήματα, πέρα από την περιπέτεια και τη δράση. Αλλά πάνω απ’ όλα, να τον συναρπάσει, όπως συνεπήρε κι εμένα η συγγραφή του.
- Έχει ξεχωριστή ταυτότητα το ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα;
Φυσικά και έχει. Σήμερα περισσότερο από ποτέ. Στην Ελλάδα πάντα είχαμε πολύ ταλαντούχους συγγραφείς. Το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν αποτελεί εξαίρεση. Υπάρχει ένα μεγάλο κοινό εκεί έξω που μαγεύεται από αυτό το είδος των ιστοριών και οι Έλληνες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων δεν απογοητεύουν ποτέ.
- Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Πάντα είχα το «μικρόβιο» μέσα μου. Από πολύ μικρή ηλικία έγραφα παραμύθια και ποιήματα. Όταν έφτασα σε μεγαλύτερη ηλικία, τα χειρόγραφα είχαν μαζευτεί στοίβες στο συρτάρι μου, οπότε πήρα τη μεγάλη απόφαση να προχωρήσω στην πρώτη έκδοση. Από τότε και στο εξής, δεν μπορώ να σταματήσω! Είναι από τα πράγματα που μου δίνουν την μεγαλύτερη χαρά.
- Ποιον ορισμό θα δίνατε στην έννοια της λογοτεχνίας;
Δεν μπορώ να δώσω έναν μονολεκτικό ορισμό. Θα την αδικούσα τη λογοτεχνία αν το έκανα. Για μένα, η λογοτεχνία είναι τρόπος έκφρασης, ελευθερία, τροφή για σκέψη, για αμφισβήτηση. Είναι ένας τρόπος να νιώσουμε έντονα συναισθήματα, να ταξιδέψουμε στη φαντασία. Ένιωθα ότι με το διάβασμα μπορούσα να ξεφεύγω, να μαθαίνω, να ονειρεύομαι. Είναι όλα αυτά μαζί, γι’ αυτό και προτρέπω τους πάντες να διαβάζουν και να ασχολούνται με τη λογοτεχνία. Αυτά που σου γεννά η λογοτεχνία σε δικαιώνουν.
- Γιατί οι Έλληνες διαβάζουν λογοτεχνία λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο;
Δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει έρευνες ή υπάρχουν δεδομένα που να το υποστηρίζουν αυτό. Εγώ θα το κοιτάξω σφαιρικά και όχι μόνο τοπικά, σαν ένα γενικό φαινόμενο της εποχής μας. Η εποχή της τεχνολογίας σαρώνει την υφήλιο εδώ και χρόνια. Το κλασσικό βιβλίο έχει να ανταγωνιστεί δυνατούς αντιπάλους, όπως κινητά, ταμπλετ, υπολογιστές. Παρ’ όλα αυτά, θέλω να είμαι αισιόδοξη και πιστεύω πως η λογοτεχνία πάντα θα βρίσκει τον δρόμο να παραμένει στις ζωές μας, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.
- Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;
Η ψηφιακή εποχή γέννησε το ψηφιακό βιβλίο. Όπως επίσης και το audio book. Και είμαι πολύ χαρούμενη που συνέβη αυτό. Αυτό για μένα δείχνει τη διαρκή αγάπη και την επιμονή του κόσμου για το διάβασμα. Το βιβλίο εξελίσσεται, συμβαδίζει με την εποχή. Δεν θεωρείται παρωχημένο, αλλά είναι και πάλι στο προσκήνιο. Όταν υπάρχει η θέληση, υπάρχει και ο τρόπος.
- Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Θα ήθελα να υπάρχει ποικιλία, γιατί μου αρέσει αυτό σαν ιδιοσυγκρασία. Σίγουρα θα έβαζα μέσα ποίηση. Το Μονόγραμμα του Ελύτη θα ήταν από τις πρώτες μου επιλογές, γιατί είμαι και κρυφο-ρομαντική. Σίγουρα τα αστυνομικά θρίλερ θα είχαν τη μερίδα του λέοντος στις επιλογές μου, ένας Fitzek για παράδειγμα, που τελευταία έχω πάθει μια εμμονή μαζί του. Αλλά θα διάλεγα και κάτι πιο απροσδόκητο, γιατί μου αρέσει να προκαλώ τον εαυτό μου.
- Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;
Δεν πιστεύω σε τίποτα από τα δύο. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει αυτό που λέμε το γραμμένο μας, ούτε και ότι τα πράγματα γίνονται στη ζωή μας τυχαία. Την τύχη μας ή τη μοίρα μας, ο καθένας μπορεί να το ονομάσει όπως θέλει, τη φτιάχνουμε μόνοι μας, με τις επιλογές μας και τις πεποιθήσεις μας. Αυτό το σύστημα αξιών το θεωρώ και πιο δίκαιο από μία μεριά. Οι μοιρολάτρες θα ρίξουν τα άσχημα γεγονότα στο κακό ριζικό τους και είναι σαν να αποποιούνται των δικών τους ευθυνών για αυτά που συμβαίνουν στη ζωή τους. Εγώ πιστεύω ότι ο καθένας μας είναι υπεύθυνος των πράξεών του, με ότι αυτό συνεπάγεται.
- Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στις ζωές μας;
Ο ρεαλισμός μας χτυπάει αλύπητα θέλοντας και μη, μέσα στην καθημερινότητά μας. Η δική μου ανάγκη και πιστεύω η ανάγκη του περισσότερου κόσμου, είναι να ονειρευόμαστε. Να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε. Αν η ζωή μας είχε λίγη περισσότερη δόση ρομαντισμού, θεωρώ ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά, φυσικά προς το καλύτερο.
