Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Υπάρχει μία στέρεα και κυρίαρχη πεποίθηση στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, η οποία έχει και μία υπόσταση, καθώς έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις: ότι η αυθεντική ταινία, η οποία θεωρείται κλασική, δεν μπορεί να κυκλοφορήσει ξανά σε remake.
Τα κινηματογραφικά αριστουργήματα στερεώνονται σε μία απάτητη οροσειρά, όπου δεν επιτρέπεται η οποιαδήποτε απομίμηση ή επανέκδοσή τους η οποία εκ προοιμίου θεωρείται πάντοτε χειρότερη καιυποδεέστερη .
Και αυτό τις περισσότερες φορές, έχουμε δει να επιβεβαιώνεται με πιο πρόφατο το remake του κλασικού “Εξορκιστή”, το οποίο αντικειμενικά χαρακτηρίστηκε μία θλιβερή επανέκδοση. Το ίδιο είχε πραγματοποιηθεί και με τη “Ρεβέκκα”, με το “Fatal Attraction” (αν και εδώ μιλάμε για τηλεοπτική σειρά), το “My Cousin Rachel” και άλλες πολλές.
Προσωπικά, είναι γεγονός, δε θα άντεχα να δω remake του “Όσα παίρνει ο άνεμος” ή του “Δεσμώτη του ιλίγγου”, διότι θεωρώ πως αυτό θα αμαύρωνε την κληρονομιά των πολύτιμων κινηματογραφικών διαμαντιών που χάρισαν ανεκτίμητη αξία στη μεγάλη οθόνη.
Ωστόσο, οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους. Και, προσωπικά, θεωρώ ότι το Cape Fear (το ακρωτήρι του τρόμου), είναι μία από αυτές.
Ο Robert De Niro άξιος συνεχιστής του μεγάλου κακού των φιλμ νουάρ, Robert Mitchum, σε μία από τις κορυφαίες υποκριτικές του στιγμές. Η κλασική ταινία του 1962 είχε πρωταγωνιστές τον Gregory Peck, τον Robert Mitchum και την Polly Bergen.
Οι πρωταγωνιστές Peck, Mitchum και Balsam έκαναν και την επανεμφάνισή τους στην επανέκδοση της ταινίας από τον Martin Scorsese το 1991.
Η ταινία βασίστηκε το ομώνυμο βιβλίο The Executioners του John D. MacDonald.
Ο Max Cady, κατάδικος για βιασμό, αποφυλακίζεται επιτέλους μετά από 14 χρόνια κράτησης. Τόσα χρόνια, ζει και αναπνέει για έναν και μόνο σκοπό: για να εκδικηθεί τον δικηγόρο Sam Bowden (Nick Nolte), ο οποίος απέκρυψε στοιχεία που θα μπορούσαν να ελαφρύνουν τη θέση του, με αποτέλεσμα την καταδίκη του.
Παρανοϊκός και επικίνδυνος, θα αφήσει τον χειρότερο, πιο εγκληματικό του εαυτό να αναδυθεί στην επιφάνεια, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να εκδικηθεί εκείνον που θεωρεί υπαίτιο για τη φυλάκισή του. Μεγάλο του όπλο οι νομικές γνώσεις που απέκτησε όσο καιρό ήταν φυλακισμένος.
De Niro σε τρομερή φυσική κατάσταση παραδίδει άφθονο ρεσιτάλ κακίας, μοχθηρίας και εγκληματικότητας, σε μία μεγαλειώδη ερμηνεία.
Έντονοι θρησκευτικοί υπαινιγμοί σε μία ταινία που συμβολίζει την αποπλάνηση της κόρης του Nick Nolte από τον Max ως την αποπλάνηση της Εύας από τον πονηρό όφι.
Και λίγο πριν το τελικό του βύθισμα στον πάτο της θάλασσας, έχοντας πια νικηθεί μετά από δολοφονίες και ραδιουργίες, ο Max παραδίδεται στο τελευταίο του θρησκευτικό παραλήρημα τραγουδώντας γκόσπελ τραγούδια.
Δύο μεγάλοι κακοί της οθόνης, σε έναν ρόλο ταθμό, ο οποίος σημάδεψε την καριέρα τους και ερμηνεύθηκε εξαιρετικά και από τους δύο.
Και ναι, ένα remake που αξίζει να δεις, να ξαναδείς και να ξαναδείς. …
Οταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το remake από το sequel, τότε καλύτερα μην γράφεις για κινηματογράφο….