Ο ηθοποιός Κώστας Μεσάρης συνομιλεί με τον Κωνσταντίνο Μανίκα, με αφορμή την κυκλοφορία δύο νέων βιβλίων από τις εκδόσεις Φίλντισι.

Κυκλοφόρησαν δύο νέα βιβλία σας, το θεατρικό έργο «Νυχτερινή Περιπλάνηση» και η ποιητική συλλογή «Το Τραγούδι της Πέτρας». Πως θα τα περιγράφατε συνοπτικά;

Μπορεί να είναι βιβλία που μάταια ίσως, αναζητούνε πάτημα μη και χαθώ στο μέσα και στο έξω μας  το χάος, άπειρου τοπίου αχαρτογράφητου.

Σκιαγραφήστε μας τους χαρακτήρες της «Νυχτερινής Περιπλήνησης». Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους , τα κίνητρά τους;

Απλοί άνθρωποι που βλέπουν τη ζωή με φακούς παραμορφωτικούς και κάνουν τα αφύσικα πράγματα να τους είναι φυσικά.

Να περιμένουμε σύντομα να το δούμε να παίρνει σάρκα και οστά στο θεατρικό σανίδι;

Θα δείξει ο καιρός.

Τι διαφορές βλέπετε στο ελληνικό θέατρο σε σχέση με το παρελθόν;

Βλέπω στο θέατρο και τις διαφορές που βλέπω στη κοινωνία. Σήμερα όλα είναι πιο άρτια τεχνικά αλλά ορφανά από ανθρώπινη πνευματικότητα ανθρωπιάς.

«Το Τραγούδι της Πέτρας» αναζητεί την ελπίδα και την ευθύνη πάνω και πέρα από τις κοινωνικές παθογένειες και πως μπορούμε να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση;

Πάνω στη πέτρα μη και γλιστρήσω στην Άβυσσο να μπορέσω να πορευτώ σε συνεχή επανάσταση φιλίας κι αγάπης, κοινωνίας αλληλεγγύης κατά ασταμάτητης αντεπανάστασης , φθόνου, αντιπαλότητας  όχλου, να φάει ένας τον άλλονε.

Τι ρόλο έχει πλέον  το βιβλίο στην ψηφιακή εποχή μας;

Το τυπωμένο βιβλίο είναι ζωντανή ροή λόγου δημιουργίας πάνω σε ολοζώντανα φύλλα δέντρων , άμεσα ποτίζει ο δημιουργός τον αναγνώστη με τη ροή της υγρής του σκέψης.

Γιατί οι Έλληνες ,παρά την πλούσια λογοτεχνική ιστορία τους, είναι από τους λαούς που διαβάζουν λιγότερο;

Ούτε αγάπη, ούτε τρόπο, ούτε διάθεση πήρανε οι Έλληνες απ’ τα γεννοφάσκια τους για το βιβλίο.

Τι αποτελεί για εσάς η ποίηση;

Ποίηση: Βήμα μετέωρο  στη πέτρα πάνω απ’ την Άβυσσο Ερέβους που επίμονα, επίμοχθα, επίπονα με ενέργεια θερμή, ζητά το φθόνο του χάους να κανοναρχήσει σε αγάπη, για την ώρα άδικα.