Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ο Φραγκονάρ αγαπάει να αναδεικνύει στους πίνακές του έναν κρυφό αισθησιασμό ο οποίος μπορεί να κρύβεται κάτω από τις πιο αθώες, ανέμελες κινήσεις.
Μέσα από τους πίνακές του, κάποιος μπορεί να αντλήσει πληροφορίες όχι μόνο για τις ερωτικές συνευρέσεις των ανώτερων κοινωνικών τάξεων της εποχής, αλλά και όλων των αγαπημένων ασχολήσεων και απολαύσεων ενός ολόκληρου 17ου αιώνα.
Με την αγαπημένη του “κούνια” καταφέρνει να κάνει το όνομά του συνώνυμο του καλλιτεχνικού κινήματος του ροκοκό και μέσα από μία τόσο αθώα δραστηριότητα να υποδηλώσει έναν αυθάδη και διάχυτο ερωτισμό.
Το άφημα στις μικρές, απλές απολαύσεις της ζωής, οι οποίες κρύβουν μέσα τους την επιθυμία για ερωτικό πλησίασμα.
. Η κούνια είναι ένας συμβολισμός της πρόδηλης επιθυμίας η οποία ξεκινά σταδιακά να εκδηλώνεται, όπως η καρδιά περνάει από στάδια στη διαδικασία μεταμόρφωσής της σε πεταλούδα.
Ο Φραγκονάρ αναδεικνύεται σε έναν από τους πιο δημοφιλείς και καλοπληρωμένους ζωγράφους της εποχής του, αποδεχόμενος τη δημιουργία ενός πίνακα που σόκαρε τα πουριτανικά ήθη της εποχής, η οποία ήθελε να ζει ακόλαστα αλλά κρύβοντας παράλληλα την αμαρτωλή επιθυμία κάτω από το χαλάκι.
Η γυναίκα αναδεικνύεται σε βασίλισσα του ερωτικού παιχνιδιού, εκσφενδονίζοντας το γοβάκι της, βρισκόμενη κλεισμένη ανάμεσα σε δύο ανδρικές μορφές. Η μορφή πίσω από την κούνια φημολογείται πως είναι ο σύζυγος, ενώ η ανδρική φιγούρα που λαχταρά να πιάσει το υπόδημα του γυναικείου πειρασμού, φαίνεται πως μοιάζει με επίδοξο εραστή.
Αγαλματίδια που αναπαριστούν ερωτική τριβή δυναμιτίζουν την υποβόσκουσα ερωτική έλξη και συμβολίζουν τη γέννηση ενός νέου ερωτικού πάθους.
Ένα ερωτικό τρίγωνο που δείχνει μία ερωτική καταιγίδα, υπονοεί μία ομαδική συνεύρεση ή έντονη ζηλοτυπία μεταξύ των δύο ανδρών για την κατάκτηση της καρδιάς της αγαπημένης.
Από το μακρινό 1767, μέχρι σήμερα, η Κούνια σκανδαλίζει, αναδύει τα κρυμμένα ερωτικά μας ένστικτα που προσπαθούμε να ελέγξουμε κάτω από τη χαλιναγώγηση και τον ηθικό έλεγχο της κοινωνίας.