Η συγγραφέας Πηνελόπη Πιατουλάκη μιλά στην Ιωάννα Κανελλοπούλου

Βιογραφικό: Η Πηνελόπη Πιατουλάκη έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια μικρή συνοικία του Πειραιά όπου και εξακολουθεί να διαμένει. Από πολύ μικρή ηλικία της άρεσε να ξεφεύγει με την ονειροπόληση, γράφοντας στίχους για τραγούδια και μικρά διηγήματα.

Είναι δωρήτρια και ένθερμη υποστηρίκτρια της δωρεάς οργάνων. Μαχήτρια ζωής, άτομο εξωστρεφές, κοινωνικό, πολύ δοτικό και φανατική φιλόζωος.

 Έχει δουλέψει πολύ στη ζωή της σε διαφορετικές εργασίες και επί μία εικοσαετία διατηρούσε κατάστημα. Είναι παντρεμένη, με μια κόρη που ζει μόνιμα στο εξωτερικό, και τα τελευταία χρόνια έχει αποτραβηχτεί προσωρινά στο εξοχικό της στον Κόρφο Κορινθίας, όπου ζει ήρεμα και περνάει τις ώρες της γράφοντας. 

 Έχει γράψει τρία κοινωνικά αισθηματικά βιβλία.

«Όσα δεν μπορούσα να σου πω τη στιγμή που έπρεπε» και «Το Τίμημα μιας ερωτικής βραδιάς», εκδόθηκαν ταυτόχρονα τον Απρίλη 2020  από τις Συμπαντικές Διαδρομές

«Έρωτας φωτιά» Εκδόσεις  Πηγή Απρίλης 2022 που κυκλοφορεί ήδη σε 2η έκδοση. 

Οκτώβριος 2022 συμμετείχε με τρία ποιήματα της στο συλλογικό Ανθολόγιο «Λογοτεχνικά Μονοπάτια» εκδόσεων Όστρια.

Δεκέμβρης 2022 συμμετείχε με το διήγημα «Παραμονή Χριστουγέννων» στο συλλογικό «Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2023» εκδόσεις Κέφαλος 

Τον Ιούλιο θα κυκλοφορήσει το νέο μυθιστόρημα της: «Αγάπα με» και ένα νέο βιβλίο της το «Αμάρτημα» περιμένει τη σειρά του να εκδοθεί ενώ γράφει άλλα δυο ταυτόχρονα.

– Ποια είναι η Πηνελόπη Πιατουλάκη από που μας έρχεται;

Καλή σας μέρα και ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Είμαι η Πηνελόπη  Πιατουλάκη. Έχω γεννηθεί σε μια μικρή συνοικία του Πειραιά το Κερατσίνι και σας έρχομαι από την Πελοπόννησο. Συγκεκριμένα από τον υπέροχο παραθαλάσσιο Κόρφο Κορινθίας όπου βρίσκεται το εξοχικό μου και τα τελευταία χρόνια διαμένω προσωρινά εκεί. 

– Πότε άρχισε να κυλά στις φλέβες σας το καλλιτεχνικό μικρόβιο;

Από πολύ μικρό παιδί με θυμάμαι να γράφω στίχους και τραγούδια. Στην πορεία μικρά διηγήματα και νουβέλες που τα κρατούσα αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Τις πιο όμορφες όμως ιστορίες τις έγραφα νοερά τις νύχτες όταν έκλεινα τα μάτια και χανόμουν σε έναν κόσμο ολότελα δικό μου που με γαλήνευε…

– Το μονοπάτι της συγγραφής είναι εύκολη υπόθεση, ή χρειάζεται κόπο;

Όταν υπάρχει διαρκής έμπνευση δεν υπάρχει κόπος γιατί όλα κυλούν φυσιολογικά και αβίαστα. Θεωρώ πως είναι μια ευχάριστη λυτρωτική  διαδικασία που σε απορροφά όμως πολύ και σε κάνει να αποζητάς την ησυχία και την μοναξιά.

– Πόσο καιρό σας παίρνει να ολοκληρώσετε ένα έργο σας και από πού αντλεί έμπνευση η πένα σας;

Τα δυο πρώτα βιβλία μου: «ΌΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ» και «ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΜΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ» τα έγραψα μέσα σε τρεις μήνες το κάθε ένα. Το τρίτο βιβλίο μου «ΕΡΩΤΑΣ ΦΩΤΙΑ» που κυκλοφόρησε στο τέλος του Απρίλη του 2022 από τις εκδόσεις ΠΗΓΗ  όπως και το: «ΑΓΑΠΑ ΜΕ» που θα κυκλοφορήσει ελπίζω τον Ιούλιο, τα έγραψα στο ίδιο περίπου χρονικό διάστημα. Έμπνευση αντλώ από τα πάντα. Μια λέξη, μια εικόνα, ένα τραγούδι, ένα όμορφο τοπίο με έντονες ευωδιές ή ένα δυνατό συναίσθημα  για κάτι που με άγγιξε και με συγκίνησε βαθιά. Μικρολεπτομέρειες που σε άλλους ίσως περνούν απαρατήρητες, δημιουργούν μέσα μου ολοκληρωμένες ιστορίες με πολύχρωμες εικόνες και ζωντανούς διάλογους που τους αποτυπώνω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο χαρτί.

–  Πως νιώσατε όταν κυκλοφόρησε το 1ο σας βιβλίο και πως ήταν το στάδιο της αναμονής πριν την έκδοση;

Και τα δύο βιβλία μου κυκλοφόρησαν μαζί την ίδια μέρα τον Απρίλιο του 2020 εν μέσω Πανδημίας και τα συναισθήματα μου ήταν μπερδεμένα. Δεν είχα ποτέ τολμήσει να σκεφτώ πως θα γίνω συγγραφέας και η ανέλπιστη και ταυτόχρονη έκδοση δυο βιβλίων μου με γέμισαν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Στην αναμονή των δέκα μηνών που μεσολάβησαν μέχρι να εκδοθούν  αισθανόμουν χαρά ανάμικτη με ανησυχία. Χαρά γιατί θα κυκλοφορούσαν δυο δικά μου βιβλία και ανησυχία επειδή δεν γνώριζα αν το κείμενο μου θα παραμείνει όπως το έγραψα. Επιπλέον ήμουν αγχωμένη γιατί για πρώτη φορά τα έργα μου θα εκτίθονταν δημόσια πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι γίνεται. Όταν έγινε η επιμέλεια και διαπίστωσα πως δεν είχαν πειράξει ούτε μία λέξη από τα γραφόμενα μου άρχισα να αισθάνομαι λίγο καλύτερα. Αν και παρέμενε η αγωνία για το τι αντιμετώπιση θα είχαν τα μυθιστορήματα μου από τους αναγνώστες. Λόγω των ανησυχιών που είχαν προηγηθεί μόνο όταν τα κράτησα ολοκληρωμένα στα χέρια μου αισθάνθηκα απέραντη χαρά και ξέχασα όλους τους φόβους μου. Ξεφύλλιζα ενθουσιασμένη τις σελίδες τους, απολάμβανα το άρωμα τους, τα διάβαζα και με πλημύριζε ένα τόσο ευχάριστο, τόσο δυνατό και συνάμα λυτρωτικό συναίσθημα που δεν περιγράφετε με λόγια.

– Τί είναι αυτό που επιλέγετε πρώτα, την πλοκή, τον τίτλο, ή τους ήρωες του βιβλίου πριν αρχίσετε να γράφετε;

Ασυναίσθητα με την πρώτη εικόνα στο μυαλό μου γράφω τον τίτλο και πάνω σε αυτόν χτίζω όλη την ιστορία μου. Ακολουθούν οι πρωταγωνιστές και τελευταία έρχονται οι περιγραφές. 

– Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας.

Τα βιβλία που έχω γράψει είναι τέσσερα και αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν τα τρία. Επιλέγω να σας μιλήσω για το τρίτο που  μέσα σε 10 μήνες κυκλοφόρησε σε β’ έκδοση και η υπόθεση του είναι συγκλονιστική και καυτή όπως και ο τίτλος του. 

«ΕΡΩΤΑΣ ΦΩΤΙΑ» 

Οι πρωταγωνιστές του είναι δυο νέοι άνθρωποι που γνωρίζονται, ερωτεύονται και βρίσκονται αντιμέτωποι με τα φαντάσματα του παρελθόντος που δεν τους επιτρέπουν ούτε να διανοηθούν πως είναι δυνατόν να παραμείνουν μαζί. Ο παιδικός εφιάλτης της Άρτεμης, η σχέση του Άδωνι με την όμορφη Ούρσουλα και, το τρομακτικό παρελθόν που τυχαία έρχεται πάλι στην επιφάνεια βασανίζουν αμείλικτα τους πρωταγωνιστές της ιστορίας στερώντας τους την ελπίδα για ευτυχία…

Μέσα στα πολλά που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι και ο κόσμος που, εύκολα καταδικάζει τα αθώα θύματα ενώ κάνει τα στραβά μάτια και πολλές φορές συγκαλύπτει με τη σιωπή του τους θύτες. Θα καταφέρει η Άρτεμις να ξεπεράσει τα ανυπέρβλητα εμπόδια που ορθώνονται εμπρός της μαζί με τα στερεότυπα της κοινωνίας; Θα νικήσει η αγάπη της το παρελθόν που την καταδυναστεύει μέχρι σήμερα ή θα θυσιάσει τον έρωτα της για τον Άδωνι, για να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή;

Ένα αισθηματικό και βαθιά κοινωνικό βιβλίο που εκτός από την αληθινή αγάπη το κυρίως θέμα του είναι η χειρότερη μορφή κακοποίησης που εξακολουθεί δυστυχώς να μαστίζει την εποχή μας και είναι πρώτο θέμα στις μέρες μας. Η σωματική και ψυχική κακοποίηση που βασανίζει και καίει τις ψυχές των θυμάτων και ένα σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου όπου η Άρτεμις έρχεται αντιμέτωπη με τις πύρινες καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές στο Μάτι Αττικής -που στις 23/7/18 έχασαν τη ζωή τους 102 αρχικά και αργότερα στα νοσοκομεία άλλοι 2 συνολικά 104 αθώοι άνθρωποι- έδωσαν τον τίτλο του.

– Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας μέσα στο βιβλίο που συνδέεται μαζί σας κατά κάποιον τρόπο;

Κανένας χαρακτήρας δεν έχει κοινά στοιχεία με εμένα. Το μόνο που με συνδέει με το κείμενο μου είναι οι ευαισθησίες των πρωταγωνιστών όποιες και αν είναι αυτές. Δεν μπορείς να γράφεις για κάτι που δεν αισθάνεσαι, που δεν μιλάει στην ψυχή σου και, άθελα σου βάζεις μέρος των συναισθημάτων σου.

– Το 1ο βιβλίο που διαβάσατε και σας έμεινε ως ανάμνηση, ή σας έβαλε σε σκέψεις ήταν… και σε ποια ηλικία;

Μιχαήλ Στρογκόφ του Ιουλίου Βερν. Η ζωή, ο ηρωισμός και η  τύφλωση του ήταν αυτά που έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου αν και δεν ήταν το πρώτο βιβλίο που είχα διαβάσει. Και παρόλο που τότε ήμουν περίπου 11 ετών μέχρι σήμερα θυμάμαι πως για μέρες έκλαιγα…

– Αγαπημένος/η συγγραφέας;

Συγγραφείς που θαυμάζω και εκτιμώ είναι πολλοί που δεν θέλω να αναφέρω για να μην δυσαρεστήσω κανέναν. Συνήθως όμως δεν μένω στο συγγραφέα αλλά στο βιβλίο του που με άγγιξε περισσότερο. Έχει τύχει να διαβάσω βιβλίο  διάσημης συγγραφέως που μου αρέσει πολύ η γραφή της, στο συγκεκριμένο όμως βιβλίο της το θέμα του δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου.  Ετσι επιλεγώ να λέω πως έχω αγαπημένα βιβλία και μετά να αναφέρω τους συγγραφείς τους.

– Αγαπημένο βιβλίο και γιατί;

Ένα από τα πολλά αγαπημένα μου βιβλία είναι το: Περηφάνεια και Προκατάληψη της Τζέην Ώστεν. Γιατί; Ξέρω πως θα γελάσετε με αυτό που θα πω άλλα είναι η αλήθεια. Είχα ερωτευτεί τον υπεροπτικό και απόμακρο χαρακτήρα του κυρίου Ντάρσυ που δεν εξωτερίκευε τα συναισθήματα του. Εκτός των άλλων θαύμαζα τη στάση της Ελίζαμπεθ και την  εποχή που έζησαν που απέπνεε ρομαντισμό και ευγένεια. 

– Έχετε «ζηλέψει» κάποιο βιβλίο, υπήρχε δηλαδή στιγμή που είπατε ‘αυτό ήθελα να το είχα γράψει εγώ’ ;

Δεν έχω ζηλέψει ποτέ κανέναν συγγραφέα στη ζωή μου. Νιώθω απεριόριστο θαυμασμό για όλους και τα αξιόλογα έργα τους.  Δεν μπαίνω όμως στη διαδικασία να σκεφτώ πως αυτό το βιβλίο θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ ούτε αναρωτιέμαι τι θα έκανα στη θέση τους. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, λειτουργεί εντελώς διαφορετικά και, εμένα δεν θα με εξέφραζε απόλυτα κάτι που ανήκει σε άλλον.  Στο μόνο που θα έλεγα πως θα ήθελα αυτό να το είχα κάνει εγώ, είναι σε ότι αφορά ανθρώπους που έδωσαν κομμάτι από την ψυχή τους. Θυσίασαν όλη τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για το κοινό καλό βοηθώντας μέσα σε επικίνδυνες και αντίξοες συνθήκες συνάνθρωπους μας.  Αυτό πράγματι θα ήθελα να είχα την τύχη να το κάνω και εγώ.

– Θεωρείτε ότι σαν χώρα υστερούμε σε κάποια σημεία όσον αφορά το σύνολο της διαδικασίας έκδοσης, αλλά και διακίνησης πονημάτων σε σχέση με άλλες χώρες κι αν ναι τι είναι αυτό που λείπει;

Αν και είμαι πολύ καινούργια συγγραφέας έχω διαπιστώσει πως λείπουν πολλά… Οι εκδοτικοί οίκοι με εξαίρεση μετρημένους στα δάχτυλα δεν προωθούν τα βιβλία. Δεν βοηθούν μετά την έκδοση του βιβλίου τον συγγραφέα να γνωριστεί με τους αναγνώστες και στην κυριολεξία τον αφήνουν στην τύχη του… Από τη στιγμή που το βιβλίο δεν διαφημίζετε, δεν μπαίνει σε όλα τα βιβλιοπωλεία και δεν έχει τη σωστή αντιμετώπιση δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά. Οι πλειοψηφία των αναγνωστών παρασυρμένοι από τη διαφήμιση αναζητούν πρώτα τα βιβλία γνωστών  συγγραφέων και μεγάλων εκδοτικών οίκων και πολύ δύσκολα δίνουν ευκαιρίες στους νέους συγγραφείς. Στο εξωτερικό λειτουργεί άψογα η διαφήμιση και το σωστό Μάρκετινγκ που εδώ είναι ανύπαρκτα και πολύ καλά βιβλία δυστυχώς χάνονται. Ενώ πολυδιαφημιζόμενα ή γραμμένα από επωνύμους παίρνουν πρωτιές ακόμα και αν δεν έχουν τίποτα να σου πουν…

– Το ενδεχόμενο αυτοέκδοσης έχει περάσει ποτέ απ’ το μυαλό σας;

Διαβάζοντας πως ο Αλέξανδρος Δουμάς προτίμησε για τα περισσότερα βιβλία του την αυτοέκδοση και πως ο Έντγκαρ-Άλλαν-Πόε όπως και η J. K. Rowling, δημιουργός του Harry Potter και πολλοί άλλοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς έγιναν διάσημοι κάνοντας αυτοέκδοση: Ναι, το έχω σκεφτεί και οι λόγοι είναι δυο και πολύ σημαντικοί. Το ποσοστό του συγγραφέα στην πλειοψηφία είναι ψίχουλα και αν δεν λατρεύαμε τη συγγραφή κανείς δεν θα ασχολείτο ατέλειωτες ώρες καταθέτοντας την ψυχή του στο χαρτί γιατί το οικονομικό είναι αποτρεπτικό. Το δεύτερο είναι πως ποτέ δεν μαθαίνει ο συγγραφέας πόσα ακριβώς αντίτυπα πούλησε το βιβλίο του λόγω ότι δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Αυτά με προβλημάτισαν και διαπιστώνοντας και την ανεπάρκεια των εκδοτών στο θέμα προώθησης και διαφήμισης του βιβλίου σκέφτηκα τη λύση της αυτοέκδοσης. Δυστυχώς όμως οι αναγνώστες στην Ελλάδα δεν αξιολογούν σωστά τα βιβλία που προέρχονται από αυτοέκδοση και τα θεωρούν δεύτερης κατηγορίας. Αυτό είναι απογοητευτικό και ενώ πολλοί το έχουμε σκεφτεί δεν τολμούμε να αναμετρηθούμε με το κατεστημένο. Ίσως γιατί δεν έχουμε και τις ανάλογες γνώσεις για να το βοηθήσουμε στη διαφήμιση και διακίνηση του. 

– Προτιμάτε την έντυπη μορφή βιβλίου, την ψηφιακή ή και τα δύο;

Το έντυπο βιβλίο έχει την πρωτιά στην ψυχή μου. Το αγγίζω, μυρίζω τις πυκνογραμμένες σελίδες του, με συντροφεύει όπου και αν πάω και τα πιο ήρεμα βράδια μου είναι αυτά που έχω κοιμηθεί με ένα βιβλίο στο μαξιλάρι μου. Έχω συνηθίσει όμως και το ψηφιακό λόγω ότι γράφω ψηφιακά και ώσπου να τελειώσει το μυθιστόρημα μου το διαβάζω καθημερινά εκεί. Πιστεύω όμως πως το βιβλίο σε όποια μορφή και να είναι έχει να προσφέρει πολλά στον αναγνώστη που θα το επιλέξει.

–  Συμβουλή στους συγγραφείς που κάνουν τα πρώτα τους βήματα;

Αποφεύγω να δίνω συμβουλές γιατί και εγώ ανήκω στους νέους συγγραφείς. Το μόνο που θα μπορούσα ίσως να πω: Να είναι ο εαυτός τους, να μην παρασύρονται από ότι κυκλοφορεί, να μη μιμούνται τους άλλους και να έχουν πίστη στο έργο τους.

–  Τι απαντάτε σε όσους υποστηρίζουν ότι στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια υπάρχει αύξηση σε εκδόσεις βιβλίων, το θεωρείτε καλό ή κακό;

Φυσικά και το θεωρώ καλό γιατί ο αναγνώστης έχει μεγαλύτερη ποικιλία για να επιλέξει βάσει των δικών του κριτηρίων. Το κακό είναι πως είναι δυσανάλογα πολλά σε σχέση με τους αναγνώστες και κάποια χάνονται μέσα στην πληθώρα που υπάρχει. Και πάλι όμως το προτιμώ από το να είναι λιγοστά και δυσεύρετα.

–  Δικαίωμα στην συγγραφή έχουν όλοι;

Βεβαίως! Ο κάθε ένας έχει το δικαίωμα  να δοκιμάσει τις δυνατότητες του και την τύχη του. Άλλωστε ο αναγνώστης είναι ο μεγαλύτερος κριτής όλων μας.

–  Η ώρα της ανάκρισης… Αγαπημένος προορισμός, χρώμα ή χόμπι;

Αγαπημένος μου προορισμός ο Κόρφος Κορινθίας. Ένα μικρό πανέμορφο, γαλήνιο ψαροχώρι που με ηρεμεί και με αναζωογονεί. Χρώμα, το κόκκινο της φωτιάς, της Ανάστασης και της χαράς. Χόμπι αγαπημένο μου το διάβασμα όπως και το γράψιμο που με βοηθούν να ξεφεύγω από τη σκληρή πραγματικότητα.

–   Σαν σύνολο στην κοινωνία μας σήμερα κατά την άποψη σας, τί είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει;

Είναι αμέτρητα αυτά που θεωρώ πως πρέπει να αλλάξουν, θα πω όμως το πιο βασικό. Να ξεκινήσει η αλλαγή πρώτα από εμάς. Να γίνουμε πιο ανθρώπινοι,  να έρθουμε πιο κοντά, να αγαπάμε ό ένας τον άλλον και όλα τα πλάσματα της Γης. Να υπάρχει αλληλεγγύη, να συνυπάρχουμε ειρηνικά και ενωμένοι να φροντίζουμε για το κοινό καλό.

–  Το moto σας είναι;

 Όλα για κάποιο λόγο γίνονται…

 – Τρεις λέξεις που σας χαρακτηρίζουν; 

Ειλικρινής, υπερευαίσθητη, φιλόζωη.

– Πόσο επηρέασε η κρίση ή η πανδημία τον χώρο του βιβλίου; (Αρνητικά η θετικά).

Σε αυτή την ερώτηση οι αρμόδιοι να απαντήσουν είναι οι εκδότες και οι βιβλιοπώλες που είναι οι μόνοι που μπορούν να μιλήσουν με στοιχεία. Από πληροφορίες σκόρπιες που φτάνουν στα αυτιά μου λένε πως το βιβλίο άντεξε και πως ηλεκτρονικά είχε μια ιλιγγιώδη ανοδική πορεία ενώ έπεσαν οι πωλήσεις στα βιβλιοπωλεία που λόγω Πανδημίας  παρέμεναν κλειστά. Ο εγκλεισμός μας και οι πολλές κενές ώρες που είχαμε στη διάθεση μας ώθησαν τους αναγνώστες να  διαβάσουν περισσότερο  και αυτό πιστεύω πως λειτούργησε θετικά.

–  Ποια η σχέση σας με τους αναγνώστες; Είστε απ’ αυτούς που αλληλοεπιδρούν καθημερινά, αφουγκράζεσαι το κοινό, θυμώνετε, στεναχωριέστε, χαίρεστε;

Σαν συγγραφέας που αγαπά το βιβλίο είναι λογικό να αφουγκράζομαι με ιδιαίτερη προσοχή ότι το αφορά. Έχω δημιουργήσει μια βιβλίο φιλική ομάδα που ακόμα είναι σχετικά καινούργια και δεν έχει πάρει την οριστική μορφή της. Με βοηθά όμως να έρχομαι σε επαφή με πολλούς συγγραφείς και ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Σε ότι αφορά τα δικά μου βιβλία δεν αλληλοεπιδρώ καθημερινά μιλώντας διαρκώς για αυτά για να μη τους κουράζω. Λόγο για να θυμώνω ή να στεναχωριέμαι δεν έχω. Αντιθέτως από τα θετικά σχόλια που εισπράττω από τους αναγνώστες, αισθάνομαι ικανοποίηση και αμέτρητη χαρά και τους ευχαριστώ.

–  Θεωρείτε πως ο κυβερνοχώρος βοηθάει στην προώθηση του συγγραφέα και του έργου του; 

Σίγουρα βοηθάει πολύ το διαδίκτυο γιατί, οι σωστές βιβλίο φιλικές  ομάδες μας και στήλες όπως η δική σας προωθούν τα βιβλία όλων των συγγραφέων, για να τα γνωρίσει ο κόσμος και κάνουμε αυτό που λογικά όφειλαν να κάνουν οι εκδότες! Υπάρχουν όμως και δυο αρνητικά που πρέπει να προσεχθούν και να τα καυτηριάσουμε όλοι. 

Πρώτον: Πολλές ομάδες δεν λειτουργούν αμερόληπτα και προωθούν διαρκώς συγκεκριμένους οίκους και συγγραφείς… και άλλους τους προσπερνούν αδιάφορα. Ενώ λογικά ο ρόλος της κάθε ομάδας που αγαπά το βιβλίο είναι να μην υποκινείτε από γνωριμίες ή συμφέροντα και με την ίδια αγάπη και ευγένεια να τα παρουσιάζει όλα, γνωστών ή νέων συγγραφέων.

Δεύτερον: Υπάρχουν άτομα στο διαδίκτυο που υποτίθεται… πως ασκούν βιβλιοκριτική που σε κάποιες περιπτώσεις είναι κατευθυνόμενη. Ανεβάζουν στα ύψη κάποια βιβλία και κάποια άλλα τα θάβουν εντελώς αναίτια. Θα πρέπει λοιπόν οι αναγνώστες να είναι υποψιασμένοι και να μην παρασύρονται γιατί, ακόμα και η πιο αθώα κριτική αφορά το συγκεκριμένο άτομο που την έγραψε. Και είναι πάρα πολύ λογικό κάποια βιβλία να μην ανήκουν στις προτιμήσεις του ενώ για κάποιους άλλους να είναι ιδανικά. Εδώ για να κλείσω το θέμα αυτό, θέλω να πω πως υπάρχουν αξιόλογες κυρίες ή κύριοι που ασκούν κριτική βασισμένη πάντα στις δικές τους προτιμήσεις, με σεβασμό όμως και ευγένεια απέναντι στο έργο του κάθε συγγραφέα.

–  Αυτή την περίοδο συγγραφικά πώς σας συναντάμε;

 Περιμένω να κυκλοφορήσει τον Ιούλιο το τέταρτο βιβλίο μου το «ΑΓΑΠΑ ΜΕ» Και έχω στην αναμονή ολοκληρωμένο από πέρυσι το πέμπτο βιβλίο μου το «ΑΜΑΡΤΗΜΑ» που όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο του έχει ένα πολύ δυνατό θέμα που νομίζω θα διχάσει τους αναγνώστες. Αυτός ήταν και ο λόγος που στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω τη λέξη ΤΕΛΟΣ γιατί έχω αγγίξει ένα θέμα που λογικά δεν αγγίζετε… Ευελπιστώ πως αν έχουμε  υγεία θα κυκλοφορήσει  το 2024 και παράλληλα γράφω άλλα δυο βιβλία. «Μη μου ξυπνάς το παρελθόν» και το: «Ποτέ δεν είναι αργά να αγαπηθείς»

–  Πως θα θέλατε να δεις τον εαυτό σας τα επόμενα χρόνια ως συγγραφέα;

Δεν το έχω σκεφτεί γιατί ακόμα με απορροφά η χαρά της συγγραφής και το μαγικό ταξίδι που έχει ξεκινήσει. Όνειρο μου να γράψω όσο πιο πολλά μπορώ γιατί η δημιουργία κάθε  βιβλίου είναι εκτόνωση και ψυχοθεραπεία. Αν κατορθώσω ταυτόχρονα να αγγίξω και την καρδιά των αναγνωστών με τα μυθιστορήματα μου αυτό θα ήταν μεγάλη χαρά και ευτυχία.

–  Αν δεν καταπιανόταν η Πηνελόπη με τη συγγραφή θα είχε καταπιαστεί με…

Αν και έχω δοκιμαστεί πολύ στη ζωή μου και θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε δεν μπορώ να με φανταστώ σε τίποτα άλλο που να με ικανοποιεί εκτός από τη συγγραφή που με εκφράζει απόλυτα και με απογειώνει. 

–  Μια ευχή για το μέλλον; 

Να είμαστε όλοι καλά. Να έχουμε Υγεία, Ειρήνη σε όλον τον κόσμο και Αγάπη για τους γύρω μας.

– Σ’ ευχαριστώ. 

Εγώ κα. Κανελλόπουλου σας ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία σας,  που μου έδωσε τη δυνατότητα να μιλήσω για τα βιβλία μου και εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία στην επαγγελματική και προσωπική σας πορεία.