Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Ο Μανόλης Ξεξάκης με τον “Ουρανοδύτη”, τον τρίτο τόμο του “Θεάτρου της Οικουμένης”, ολοκληρώνει το πόνημα του με την πολιτική και ηθική διάρθρωση του κόσμου, στο στόχαστρο. Ένας κόσμος αφημένος στα χέρια των μυστικών υπηρεσιών, της διπλωματικής κατασκοπείας και ενός εκτενέστατου δικτύου διαχείρισης πληροφοριών που διατηρεί μια ισορροπία τρόμου στον πλανήτη.
Όμως το συγκεκριμένο μυθιστόρημα δεν είναι αποκλειστικά μια ιστορία κατασκοπείας, παρόλο που οι βασικοί ήρωες του αποτελούν γρανάζια αυτού του συστήματος. Ο κεντρικός χαρακτήρας αναλαμβάνει την υποχρέωση να έρθει σε επαφή με τον… Ρήγα Φεραίο και να αποκτήσει πρόσβαση σε στοιχεία και επιχειρήματα που απαντούν στις τουρκικές αξιώσεις!
Αυτό το λογοτεχνικό εύρημα, δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να στοχαστεί πάνω στο θέμα της ύπαρξης της ψυχής, να ανοίξει έναν διαρκή φιλοσοφικό διάλογο με τον άνθρωπο και τις μεταφυσικές ανησυχίες του στο επίκεντρο.
Γιατί νιώθουμε την ανάγκη η ψυχή να συνεισφέρει με τον ρόλο της στην πνευματικότητα των ανθρώπων; Πού αρχίζει και πού τελειώνει η επιστημονική προσέγγιση και πού παρεισφρέει η δεισιδαιμονία;
Ένα ταξίδι σε διαφορετικά σημεία της υφηλίου, συνδυάζοντας το “παιχνίδι” των επίγειων δυνάμεων εξουσίας με την παράθεση πολιτιστικών και άλλων τοπικών λεπτομερειών αλλά και τη διερεύνηση της διαχρονικής πορείας της νόησης, των ανατροπών, των διλημμάτων.
Ο Ξεξάκης κατορθώνει με γραφή που προσαρμόζεται στο εκάστοτε περιβάλλον των εξελίξεων και τους αντίστοιχους πρωταγωνιστές. Από τη ντοπιολαλιά και τη λαϊκή φρασεολογία έως την ακαδημαϊκή ανάλυση και τον τεχνολογικό – επιστημονικό λόγο. Χαρτογραφεί με ακρίβεια τα μονοπάτια της εσωτερικότητας και δίνει ξεκάθαρο στίγμα σε σχέση με το τι καθοδηγεί τις επιλογές μας και πώς η λογική μπορεί να συναντήσει ή να αξιοποιήσει την φυσική μας τάση προς το υπερφυσικό.
Ένα αξιόλογο μυθιστόρημα, όπου ο ακέραιη λογοτεχνική ικανότητα συνδυάζεται με την φιλοσοφική αναζήτηση, προσφέροντας ένα κράμα ιδεών και θέσεων που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη έως την τελευταία σελίδα και σκηνή που κλείνει την κουΐντα του θεάτρου στο οποίο όλοι αποτελούμε τους πρωταγωνιστές, τους κομπάρσους ή τους απλούς θεατές..