Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Συνήθως γινόμαστε υπερβολικά επικριτικοί με οτιδήποτε θυμίζει ρομαντική λογοτεχνία. Βέβαια, ως τέτοια θα μπορούσαν να χαρακτηριστικούν κι έργα του Φλωμπέρ, του Τολστόι και πολλών άλλων κλασσικών, οπότε το ζητούμενο είναι η γενικότερη προσέγγιση, το ευρύτερο πλαίσιο αναφοράς κι οι προβληματισμοί που διαθέτει ένα κείμενο κι όχι αν ασχολείτε ή όχι και με το ερωτικό στοιχείο της ζωής των ηρώων.

Το μυθιστόρημα των Γιάννη & Μαρίνα Αλεξάνδρου “Στις όχθες του Νείλου” από τις Εκδόσεις Μίνωας, εμπίπτει σε αυτή ακριβώς την κατηγορία.

Ένα βιβλίο με τον έρωτα, ανεκπλήρωτο ή μη, απρόβλεπτο, να αφήνει πληγές και μνήμες, δοσμένο όμως σε τριπλό επίπεδο που διατρέχει τον χρόνο και τις γενιές μιας οικογένειας.

Ξεκινώντας κυριολεκτικά από τις όχθες του Νείλου στην εποχή που άνθιζε εμπορικά και πολιτιστικά η ελληνική παροικία, αποτυπώνονται κοινωνικές αξίες, ρόλοι και θέσεις των φύλων, έως ότου οι πολιτικές εξελίξεις φέρουν τις μεγάλες ανατροπές και το διωγμό των ομογενών μας. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ανθίζει κι ένας έρωτας που αντιμετωπίζει αδιέξοδα κι εμπόδια που η ίδια η ζωή θα υπερβεί μετά από πολλά χρόνια δίνοντας στο ζευγάρι μια δεύτερη ευκαιρία, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε τις δυσκολίες της προσαρμογής όσων αναγκαστικά μετοίκισαν στην Ελλάδα.

Παράλληλα, σαν αντιπαραβολή παρακολουθούμε και την ιστορία μιας γυναίκας που από την αυλή της Κλεοπάτρας βρίσκεται σκλάβα στη Ρώμη κι όπου υπάρχουν σαφείς αναφορές στον τρόπο άσκησης της εξουσίας, τη μοίρα των υποτελών και πώς οι αυτοκρατορίες καταρρέουν από την έπαρση και την υπερβολή σε όλα τα επίπεδα.

Το μυθιστόρημα εξελίσσεται στο χρόνο φθάνοντας στο σήμερα και στην πορεία των ετών κατανοούμε τις δυνάμεις που αλλάζουν μια κοινωνία, τη σταδιακή ανατροπή στη θέση της γυναίκας αλλά και θίγονται επίκαιρα ζητήματα με άποψη και δεκτική διάθεση για τις “παραφωνίες” που καθυστερούν την πρόοδο.

Χαρακτήρες με προτερήματα και ελαττώματα, αντιμέτωποι με διλήμματα και κρίσιμες αποφάσεις, δέσμιοι των παθών τους ή έτοιμοι για ριζικές αλλαγές.

Λόγος σαφής, κατανοητός αλλά και πινελιές λογοτεχνικού εξπρεσιονισμού με λυρικές περιγραφές. Κι ένα αστυνομικό μυστήριο που έρχεται προς το τέλος του βιβλίου να ενισχύσει το μυστήριο και να δώσει μια επιπρόσθετη νότα αγωνίας και αναμονής.

Συμπεράσματά, η ρομαντική λογοτεχνία στα χέρια έμπειρων και ικανών συγγραφέων μπορεί να αποδειχθεί κάτι πολύ περισσότερο από μια ρομαντική ιστορία, να αποτελέσει καθρέφτη κοινωνικών διεργασιών, να δώσει ειδικό στίγμα και νόημα σε κάθε ιστορία.