Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας

Επιστροφή σε ένα πολύ αγαπημένο χόμπι μετά την περιπέτεια των ευρωεκλογών. Ο χρόνος πλέον είναι άφθονος και τα καλά βιβλία μας περιμένουν.

Η αλήθεια είναι πως, όπως έχω ξαναγράψει, τα καλά βιβλία σπανίζουν στις μέρες μας. Δεν ξέρω τι φταίει, αλλά δεν είμαι ο μόνος που παραπονιέται για αυτό. Το θέμα είναι μεγάλο και δεν αφορά αυτές τις γραμμές.

Δεν διάλεξα τυχαία να ξεκινήσω την παρουσίαση των βιβλίων που διαβάζω μέσα από τον φιλόξενο ιστότοπο culturepoint.gr με το νέο βιβλίο του Χρήστου Μαρκογιαννάκη, «Ο δολοφόνος στις σελίδες», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωα.

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια, ο συγγραφέας αυτός αποκτά ένα φανατικό κοινό, που συνεχώς μεγαλώνει. Αυτό, ασφαλώς, δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Τα έργα του είναι κυρίως αστυνομικά μυθιστορήματα. Για μένα, όμως, είναι κάτι παραπάνω από αυτό που συνήθως αντιλαμβάνεται κανείς όταν ακούει για αυτό το είδος βιβλίων.

Ναι, υπάρχει ένας δολοφόνος και ο ήρωας πρωταγωνιστής προσπαθεί να τον συλλάβει. Ένα συνηθισμένο σενάριο. Τα βιβλία του Μαρκογιαννάκη, ωστόσο, πάνε το αστυνομικό μυθιστόρημα ένα βήμα παραπέρα. Η ατμόσφαιρα, η ψυχολογία των ηρώων, η προσέγγιση της αφήγησης και η διανθισή της με παραπομπές στην τέχνη, την ιστορία και την καλλιτεχνία, δείχνουν έναν συγγραφέα που παλεύει, ερευνά και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

Τα κείμενά του είναι πυκνογραμμένα, γεμάτα πληροφορίες τοποθετημένες με τάξη και επιμέλεια, που οδηγούν την ανάγνωση σε ένα άλλο επίπεδο, πέρα από τη δημοσιογραφική αποτύπωση που χαρακτηρίζει πολλά βιβλία του είδους.

Η υπόθεση του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από μια σειρά φρικτών δολοφονιών που συνταράσσουν την Αθήνα. Ο τρόπος, ο τόπος και η σκηνοθεσία των εγκλημάτων είναι εμπνευσμένα από τους μεγαλύτερους συγγραφείς αστυνομικής και νουάρ λογοτεχνίας: Άγκαθα Κρίστι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Φρεντ Βαργκάς, Πέτρο Μάρκαρη.

Η αλληλουχία των δολοφονιών δεν είναι τυχαία. Ακολουθεί τη σειρά με την οποία είναι τοποθετημένα τα βιβλία στη βιβλιοθήκη του αστυνόμου Χριστόφορου Μάρκου, που είναι επιφορτισμένος με τις υποθέσεις.

Κινούμενος ανάμεσα στα μέλη μιας αναγνωστικής λέσχης, έναν νέο συνάδελφο που φαίνεται πολύ καλός για να είναι αληθινός, και μια αποτυχημένη σύντομη σχέση του που ψάχνει εκδίκηση, ο Μάρκου αναζητά τον αόρατο δολοφόνο μεταξύ της πραγματικότητας και των σελίδων αγαπημένων του βιβλίων.

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του συγγραφέα που έχουν κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα, θεωρώ ότι βιβλίο με βιβλίο, η γραφή του ωριμάζει.

Πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια, αν συνεχίσει έτσι, δεν θα έχει να ζηλέψει τίποτα από τους συγγραφείς που αναφέρει στο έργο του και θα μπορούσε εύκολα να συγκριθεί μαζί τους.