Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας
Είχα την χαρά και τιμή να παρουσιάσω την προηγούμενη ποιητική συλλογή του Βασίλειου Φλαμπουράρη. Η επαφή με το έργο του γιατρού, με την ξεχωριστή ευαισθησία και τη σκωπτική ματιά πάνω στην ανθρώπινη υπόσταση, τα υπαρξιακά και άλλα εσωτερικά ερωτήματα αλλά και την αναζήτηση της ομορφιάς στη ζωή, με εντυπωσίασε.
Στο νέο του έργο “Εικόνες στον αγέρα” από τις εκδοσεις Ιωλκός, έρχεται να επιβεβαιώσει την αρχική μου αίσθηση και να αποδείξει με τη θεματολογία, την τεχνική και την αξιακή προσέγγιση του, ότι
ο Βασίλειος Φλαμπουράρης αντιλαμβάνεται την ποίηση, όχι ως μια λυρική, εξειδανικευμέμη απεικόνιση της πραγματικότητας αλλά ως μια βαθιά στοχαστική διαδικασία.
Ο στοχασμός του είναι ειλικρινής κι αγγίζει τα μύχια των σκέψεων μας αλλά και τη θεώρηση καίριων συλλογικών ζητημάτων.
Ο αυτοπροσδιορισμός μέσα από το σχεδιασμό του πεπρωμένου ή τη δύναμη της προσωπικής επιλογής. Η αγάπη και η απώλεια της ως ρυθμιστικός παράγοντας της ηθικής ανάδειξής μας. Η επικοινωνία ως το μόνο ασφαλές μονοπάτι κατανόησης και εμπέδωσης της αλληλεγγύης.
Τον απασχολούν όμως έντονα και τα κοινωνικά ζητήματα των καιρών μας. Η μετανάστευση με τις επιπτώσεις, τα παρακλάδια της και τον ανθρώπινο πόνο στη μέση. Η πορεία του πολιτισμού σε ένα περιβάλλον άμουσο, άτεχνο κι εν πολλοίς άβουλο.
Συχνές οι αναφορές στη θάλασσα και τα σύννεφα. Η ευμετάβλητη φυσική ροή συναντά την ευμετάβλητη ψυχοσύνθεση μας και τον ευμετάβλητο συλλογικό προσανατολισμό.
Ζωγραφίζει λεκτικά εικόνες, όχι με λόγια του αέρα, αλλά με φράσεις ισχυρές που μας παρασέρνουν με την αιθέρια ορμή τους προς την αφύπνιση.
Ο Φλαμπουράρης δεν δεσμεύεται στενά από λογοτεχνικά σχήματα και τεχνοτροπίες. Προσαρμόζει ανάλογα με το θέμα και το νόημα του ποιήματος. Άλλοτε λιτός και περιεκτικός, άλλοτε πιο εκτενής και παραστατικός.
Σε αυτό το επόμενο ποιητικό βήμα του, ο Φλαμπουράρης “εξαργυρώνει” τον μεστό κι άμεσο του λόγου και των σκέψεων του προηγούμενου και ταυτόχρονα προχωρά παραπέρα θέτοντας νέα διλήμματα, νέες ανιχνεύσεις στην κρίση της ποιητικής πένας.