Το CulturePoint.gr καθιερώνει μια καινούρια στήλη. Μια φορά την εβδομάδα θα παρουσιάζουμε ένα ποίημα, καινούριο ή παλαιότερο. Ένα ποίημα που μπορεί να εκφράζει με μοναδικό τρόπο το κλίμα των γενικότερων κοινωνικών εξελίξεων ή να αποτυπώνει συναισθήματα και διαθέσεις με τον πιο εύστοχο τρόπο.

Ο ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ

Εσύ που μπήκες μαχαιριά
μες στην καρδιά μου τη θλιμμένη,
αγέλη εσύ δαιμονικιά
που αλλόφρονη και στολισμένη

το ταπεινό μου ήρθες μυαλό
να κάνεις κοίτη σου και χτήμα
–Άνανδρη που ’χεις με δετό
καθώς την άλυσο στο κρίμα,

καθώς τον παίκτη στα χαρτιά,
καθώς τον πότη στο μπουκάλι
και το νεκρό στη σκουλικιά,
–Καταραμένη ας είσαι πάλι!

Είπα του γρήγορου σπαθιού
τη λευτεριά να μου χαρίσει,
είπα του δόλιου φαρμακιού
τη δείλια μου να σταματήσει.

Μ’ αλί! Φαρμάκι και σπαθί
μου αντείπανε με καταφρόνια:
«Δεν πρέπει σου νά ’χεις λυθεί
απ’ τη σκλαβιά σου την αιώνια,

γιατί απ’ Εκείνης τη σκλαβιά
–χαμένε– αν σ’ έλυναν, στοχάσου,
Θ’ ανάσταινες με τα φιλιά
Το πτώμα του βρυκόλακά σου!»

Από την ποιητική συλλογή “Τα Άνθη του Κακού” του Σαρλ Μπωντλαίρ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Gutenberg