Η συγγραφέας Πολυξένη Ζαρκαδούλα απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που της θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του παιδικού της βιβλίου “Το λουλούδι χωριό”.
1. Ένα νέο παιδικό βιβλίο «Το λουλουδοχωριό», από τις Εκδόσεις Διάνοια. Τι σας ώθησε να το γράψετε;
Από καιρό ήθελα να γράψω ένα παιδικό βιβλίο. Είναι μια διαδικασία που μου φαινόταν, κι ακόμα μου φαίνεται, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Πάντα το σκεφτόμουν κι αναρωτιόμουν πώς θα μπορούσα να το κάνω, κι απλά κάποια στιγμή εκεί που καθόμουν μου ήρθε η ιδέα για το έργο κι έγινε, τόσο απλά!!
2. Τι θεωρείτε ότι θα αποκομίσουν ως απόσταγμα όσοι το αποκτήσουν;
Τα θέματα που διαπραγματεύεται είναι το περιβάλλον, οι έννοιες της ομαδικότητας και της αλληλοβοήθειας, του νιασίματος για τον άλλον.
3. Αν έπρεπε να επιλέξετε την πιο χαρακτηριστική φράση από το βιβλίο, ποια θα ήταν;
Είναι κάπου στη μέση του βιβλίου εκεί που ο βασιλιάς απογοητευμένος σκέφτεται τι μπορεί να κάνει για να σώσει το Λουλουδοχωριό:
“Θεέ μου, σε παρακαλώ, πώς θα τα καταφέρω
στο χωριό όλα όσα επιθυμώ να προσφέρω;
Έχω καθήκον μεγάλο όλους να τους σώσω
και τον όρκο που τους έδωσα δεν θα προδώσω”.
Κι εδώ φαίνεται καθαρά η έννοια του νιασίματος και του χρέους που νιώθει ο βασιλιάς και γι’ αυτόν τον λόγο είναι ένα σημείο για εμένα στο οποίο θα έπρεπε να προβληματιστεί κάποιος.
4. Λείπει από την εκπαιδευτική διαδικασία η στοχευμένη χρήση του παραμυθιού ως διδακτικού εργαλείου;
Ασφαλώς αν γονείς κι εκπαιδευτικοί έβαζαν στην καθημερινότητα των παιδιών, ή έστω ωθούσαν είτε με παράδειγμα τους ίδιους οι γονείς στο σπίτι είτε με παράδειγμα οι εκπαιδευτικοί τη χρήση παιδικών βιβλίων στις αίθουσες ή στις διακοπές θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.
5. Τα παιδιά είναι πιο “δύσκολοι” αναγνώστες από τους μεγάλους;
Εννοείται, ως αναγνώστες ως θεατές ως ακροατές… Είναι αληθινά και δεν θα φοβηθούν το ψέμα κι αυτό είναι κάτι που το ζηλεύω στα παιδιά. Η τόλμη να λένε την αλήθεια, στη σημερινή κοινωνία είναι αρετή.
6. Είναι το παιδικό βιβλίο, ο λογοτεχνικός χώρος που θέλετε να υπηρετείτε, ή δεν υπάρχουν τέτοια στεγανά;
Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στον νου μου. Όπου με πάει η έμπνευση σίγουρα όμως είναι κάτι το οποίο θα ήθελα, κι εύχομαι, να μπορώ να το κάνω ξανά στο μέλλον αρκετές φορές.
7. Είστε ένας πολυπράγμων άνθρωπος. Πείτε μας κάποιες λεπτομέρειες για τις υπόλοιπες δραστηριότητες σας;
Ασχολούμαι ιδιαίτερα με την ποίηση και τα διηγήματα. Γράφω μουσικούς στίχους. Τώρα ήταν η πρώτη μου απόπειρα στο παραμύθι, έχω γράψει κι ένα θεατρικό αλλά είναι ανέκδοτο. Αγαπώ τη λογοτεχνία αλλά μου αρέσει πολύ και το κομμάτι της ενημέρωσης, γι’ αυτό γράφω γενικότερα στο διαδίκτυο πάνω σε πολιτιστικά θέματα: βιβλίο, θέατρο, μουσική.
8. Πόσο έχει αλλάξει στην ψηφιακή εποχή μας ο ρόλος του βιβλίου;
Δεν πιστεύω πως έχει αλλάξει πολύ, ελάχιστα. Ο άνθρωπος που θα διάβαζε και πριν ένα βιβλίο, θα το διαβάσει και τώρα. Δεν είναι το ίδιο ούτε μπορεί το διαδίκτυο να αντικαταστήσει ένα βιβλίο σε καμία περίπτωση. Απλά κάποιος που θα αμφιταλαντευόταν στο να διαβάσει ή όχι ένα βιβλίο (και πιστεύω πως εν τέλει δεν θα το διάβαζε) θα προτιμήσει το διαδίκτυο.
9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Σάλος της Νίνας Μπούρη από εκδ. Διάνοια
Τη σειρά Twilight Stephenie Meyer
Όλα είναι σκέψεις του Ελευθέριου Ελευθεριάδη από εκδ. Ψυχογιός
Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι από Oscar Wilde
The Stranger το οποίο θα ήθελα πολύ να βρω αλλά δεν το βρίσκω. Μια φίλη μου με έκανε να το δω και μου άρεσε πολύ.
10. Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;
Δεν πιστεύω στην τύχη, πιστεύω σε ένα ανώτερο σχέδιο του Θεού, πιστεύω στον άνθρωπο και στη δύναμή του αλλά στην τύχη όχι.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Στις μέρες μας σίγουρα περισσότερη σκέψη και μια και δυο φορές. Η κοινωνία είναι εχθρική και οποιοσδήποτε πρέπει να φυλάγεται. Η υπομονή ποτέ δεν έβλαψε. Αν έχεις υπομονή θα περιμένεις και ο χρόνος ξέρει τι θα κάνει… Τίποτα δεν κρύβεται στον ήλιο!! Γι’ αυτό θέλω να επιλέγω τον ρεαλισμό παρόλο που πολλές φορές δεν τα καταφέρνω… Οι άνθρωποι πάντα μάς προσγειώνουν στο τέλος!