Γράφει η Ιωάννα Κανελλοπούλου, αρθρογράφος
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν κόσμο μακρινό, ο Αϊ Βασίλης και τα δώδεκα ξωτικά του δούλευαν ασταμάτητα για να προλάβουν την ετοιμασία των δώρων. Έπρεπε όλα να είναι έτοιμα και να μην λήψει κανένα δώρο απ’ εκείνον το σάκο, που μπορεί να ήταν μικρός, αλλά χωρούσε εκατοντάδες εκατομμύρια παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους, σε όλη την πλάση.
Ο Φρόγκ, ο νεότερος απ’ όλα τα ξωτικά, είχε μόλις δέκα μήνες στις υπηρεσίες του Αϊ Βασίλη και είχε πάρει την θέση του Μακ που είχε δουλέψει χιλιάδες χρόνια στο πλευρό του άγιου, αλλά είχε πλέον βγει στη σύνταξη.
Για τον Φρόγκ ήταν όνειρο ζωής να δουλέψει στο μαγικό εργοστάσιο. Ήθελε μια μέρα να ταξιδέψει πάνω στο έλκηθρο ως βοηθός του άγιου, μια θέση που απαιτούσε συγκέντρωση και υπευθυνότητα.
Η δουλειά ενός ξωτικού στο μαγικό εργοστάσιο παιχνιδιών του Αϊ Βασίλη, δεν είχε ωράριο. Δούλευαν δέκα μήνες ασταμάτητα και έκαναν διάλειμμα μόνο μια ώρα για φαγητό και άλλη μία ώρα για ύπνο ολόκληρο το εικοσιτετράωρο. Τα ξωτικά, δεν έχουν τον ίδιο μεταβολισμό με τους ανθρώπους, αλλά έχουν τις απαραίτητες αντοχές και αφού έτρωγαν καλά και έπεφταν για ύπνο, αυτή τη μία ώρα ήταν σα να είχαν κοιμηθεί για τρείς ολόκληρες ώρες.
Αρχές Δεκέμβρη έπρεπε όλα να είναι έτοιμα και να εκκρεμούν μόλις ελάχιστα δώρα για κατασκευή, να είναι καλά ταϊσμένοι οι τάρανδοι, να είναι γυαλισμένο το έλκηθρο, τα ρούχα του Αϊ Βασίλη να είναι έτοιμα και στη θέση τους και έτσι λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει δώδεκα τα μεσάνυχτα και αρχίσει το ημερολόγιο να δείχνει τριάντα Δεκέμβρη, θα ξεκινούσε το μαγικό ταξίδι.
Μόλις όμως το έλκηθρο ανέβαινε στον ουρανό, τα ξωτικά θα άρχιζαν να καθαρίζουν το εργοστάσιο, ύστερα θα γλεντούσαν την επιτυχία τους και για όλο τον Γενάρη θα έκαναν τις διακοπές τους.
Ο Φρόγκ όμως ήταν ακόμα νέος και άμαθος. Αυτοί οι μήνες ήταν γι’ αυτόν πολύ κουραστικοί και προσπαθούσε να εξοικειωθεί με τους γρήγορους και μαγικούς ρυθμούς των ετοιμασιών, ανυπομονώντας να έρθει η μέρα που θα ξεκινήσει η παράδοση των δώρων.
Πίστευε πως αν δουλέψει σκληρά, δε δείχνει την κουρασή του και σταματήσει τις ζαβολιές που συνηθίζουν να κάνουν τα άλλα ξωτικά, θα ήταν το τυχερό ξωτικό που θα ταξίδευε με το έλκηθρο στην απεραντοσύνη του κόσμου μαζί με τον Αϊ Βασίλη.
Αγαπούσε πολύ το μαγικό εργοστάσιο και του άρεσε να δημιουργεί παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Του άρεσε να διαβάζει τα γράμματα των παιδιών μικρών και μεγάλων και ένιωθε πως κάνει κάτι χρήσιμο στη ζωή του.
Σύντομα ο Πλίγκλ, το ξωτικό γραμματέας, θα ανακοίνωνε την απόφαση του Αϊ Βασίλη, με το όνομα του τυχερού ξωτικού που θα γινόταν βοηθός του, για την μοιρασιά των δώρων.
Δυστυχώς όμως για το μικρό ξωτικό, ο Αϊ Βασίλης είχε επιλέξει ένα απ’ τα πιο έμπειρα ξωτικά του, αφού αυτά τα Χριστούγεννα τα δώρα ήταν πολλά περισσότερα απ’ ότι άλλες χρονιές και η δουλειά του μοιράσματος απαιτούσε ταχύτητα και προσοχή.
Ένα λάθος θα μπορούσε να τινάξει την μαγεία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στον αέρα και αυτό δεν ήταν δυνατόν να συμβεί. Έπρεπε όλα να γίνουν στην εντέλεια.
Ο Φρογκ είχε θυμώσει παρά πολύ. Είχε σκεφτεί πως οι κόποι του όλον αυτό το καιρό είχαν πάει στράφι και πως κανένας δεν είχε αναγνωρίσει την κούραση και την δουλειά που είχε ρίξει όλον αυτό τον καιρό. Έπρεπε να βρει μια λύση και γρήγορα, αλλιώς θα έχανε το μαγικό αυτό ταξίδι.
Λίγες ώρες πριν τοποθετηθεί ο σάκος στο έλκηθρο, η ανυπομονησία του να ταξιδέψει, τον οδήγησε στην πιο μεγάλη ζαβολιά της ζωής του.
Μπήκε μέσα κρυφά και κρύφτηκε ανάμεσα στα εκατομμύρια παιχνίδια. Είχε σκοπό μόλις ξεκινήσει το έλκηθρο να φωνάξει δυνατά και τότε ο Άϊ Βασίλης που σίγουρα θα θύμωνε και θα τον έβαζε τιμωρία, δε θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά και έτσι θα τον τοποθετούσε δίπλα στο χρυσοστόλιστο κάθισμα του.
Χο.χο.χο… ακούστηκε και οι τάρανδοι άρχισαν να βηματίζουν προς τον ουρανό.
Με την τεράστια ταχύτητα όμως ο Φρογκ το ατίθασο ξωτικό εγκλωβίστηκε μέσα σε ένα πελώριο φορτηγό και ήταν αδύνατον να βγει και να φωνάξει βοήθεια. Μετά από πολλές ώρες ο σάκος άνοιξε και το χέρι του Αϊ Βασίλη έπιασε το φορτηγό. Αυτό ήταν… Ξαφνικά το τεράστιο φορτηγό, έγινε μικρό και το ίδιο και ο Φρόγκ. Φώναζε πατούσε την κόρνα, αλλά ο Αϊ Βασίλης δεν άκουγε την φωνή του, παρά έκλεισε το κουμπάκι, στο πλάι του παιχνιδιού και έτσι η κόρνα σταμάτησε να δουλεύει.
Ο Αϊ Βασίλης άφησε όλα τα δώρα και μαζί τον φουκαρά Φρόγκ κάτω από ένα λαμπερό δέντρο, ύστερα ήπιε το ζεστό γάλα και τα πεντανόστιμα γλυκά που του είχαν αφήσει σε ένα τραπεζάκι και έφυγε απ’ την καμινάδα.
«Αμάν… την πάτησα για τα καλά. Τι θα κάνω τώρα; Ο άγιος θα θυμώσει πάρα πολύ μαζί μου όταν επιστρέψει στο χωριό και δει ότι λείπω».
Ξαφνικά άκουσε βήματα να πλησιάζουν το δέντρο. Ανήμπορος να κουνηθεί αφού είχε κλειστεί μέσα στο φορτηγάκι, έκλεισε τα μάτια με τα χέρια του, έσκυψε το κεφάλι και προσευχήθηκε στα χίλια αστέρια της Καισαρείας, να μην τον ανακαλύψουν. Ήδη είχε αρχίσει να μετανιώνει πίκρα που κρύφτηκε μέσ’ στον μαγικό σάκο. Θα ήταν καλύτερα να είχε ζητήσει απ’ τον άγιο να τον πάρει μαζί του, να τον παρακαλέσει, παρά αυτό που είχε κάνει.
Τα βήματα σταμάτησαν και μια μικρή κοπέλα, που έμοιαζε να είναι επτά-οκτώ χρονών και είχε τρέξει στο στολισμένο δέντρο να πάρει το παιχνίδι της, άρχισε να ανακατεύει τα δώρα. Τότε ήταν που είδε τον Φρόγκ, αλλά δε φοβήθηκε.
« Σε ξέρω εσένα. Είσαι ένα απ’ τα ξωτικά του Άϊ Βασίλη. Μα καλά πως βρέθηκες εδώ; Το ξέρεις πως έχεις μπλέξει άσχημα; Ο Αϊ Βασίλης θα θυμώσει πολύ, το ξέρεις»;
Ο Φρόγκ της εξήγησε τι είχε συμβεί και είχε αρχίσει να κλαίει μετανιωμένος και φοβισμένος. Είπε πως σίγουρα ο άγιος θα τον τιμωρούσε και θα τον έδιωχνε απ’ το μαγικό εργοστάσιο και αυτό ήταν κάτι που τον στεναχωρούσε περισσότερο από κάθε άλλο. Δεν τον ένοιαζε πια που δε θα ταξίδευε στην απεραντοσύνη του κόσμου, μόνο που είχε κάνει αυτό το τεράστιο λάθος.
Τότε η μικρή κοπέλα που καθόταν και τον άκουγε προσεκτικά και ήταν σίγουρη πως το μικρό και ατίθασο ξωτικό είχε πραγματικά μετανιώσει για το λάθος του, σηκώθηκε απ’ το μικρό καρεκλάκι δίπλα απ’ το δέντρο και μ’ ένα χτύπο των δύο δαχτύλων της μεταμορφώθηκε σε μια μεγάλη και πανέμορφη νεράιδα.
Ο Φρόγκ σχεδόν δε μπορούσε να την αντικρύσει απ’ την λάμψη που ακτινοβολούσε η νεράιδα. Μπόρεσε όμως να ακούσει με μεγάλη προσοχή τα λόγια της.
« Μικρό και ατίθασο ξωτικό, τώρα που πήρες το μάθημά σου και έχεις μετανιώσει πολύ για το λάθος που έκανες, θα μου υποσχεθείς ότι από δω και πέρα δε θα ξανακάνεις άλλη ζαβολιά»;
Το μικρό ξωτικό της υποσχέθηκε πως από δω και πέρα θα είναι το πιο καλό και ήσυχο ξωτικό, αρκεί να μπορούσε να γυρίσει πίσω. Θα δεχόταν κάθε τιμωρία αρκεί να μην τον έδιωχνε ο Αϊ Βασίλης απ’ το μαγικό εργοστάσιο. Εκεί ένιωθε χρήσιμος και δημιουργικός και χωρίς αυτή τη δουλειά θα ήταν απλά ένα μικρό ξωτικό και κανένας φίλος του δε θα του έδινε σημασία.
Τότε η νεράιδα χτύπησε ξανά τα δύο τις δάχτυλα και ένα, δύο, τρία… το θαύμα είχε γίνει. Στην καμινάδα ακούστηκε η φωνή του Άϊ Βασίλη να καλεί τον Φρόγκ να ανέβει γρήγορα, γιατί με την ζαβολιά του είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος για το μοίρασμα των χριστουγεννιάτικων δώρων. Και αμέσως ο Φρόγκ σκαρφάλωσε μέσα απ’ την καμινάδα και μπήκε μέσα στο έλκηθρο.
Ζήτησε συγνώμη απ’ τον άγιο μετανιωμένος και τον βοήθησε να μοιράσει πιο γρήγορα τα δώρα, σε όλου του κόσμου τα παιδιά, μικρά και μεγάλα.
Το όνειρο του, αν και είχε μετανιώσει την πράξη του, είχε γίνει πραγματικότητα. Είχε ταξιδέψει στην απεραντοσύνη του κόσμου και ο Αϊ Βασίλης φυσικά και δεν τον τιμώρησε ποτέ, γιατί πίστεψε την καλή νεράιδα που του είπε πως το μικρό και ατίθασο ξωτικό είχε μετανιώσει για το λάθος του.
Όλα είχαν γίνει όπως κάθε χρόνο στην ώρα τους και ο Φρόγκ είχε γίνει το μοναδικό ξωτικό στην ιστορία των χρόνων, που κατέβηκε απ’ τις καμινάδες και άφησε τα δώρα για να προλάβει ο Αϊ Βασίλης να τα μοιράσει όλα.
Από τότε και για τα επόμενα χιλιάδες χρόνια, ο Φρόγκ έμεινε πιστό ξωτικό στη δούλεψη του Αϊ Βασίλη και ποτέ ξανά δεν έκανε καμία ζαβολιά.
Η ζαβολιά του Φρογκ δεν έλαβε τιμωρία γιατί είχε μετανιώσει αληθινά. Έτσι και όλα τα παιδιά του κόσμου, μικρά και μεγάλα που άκουσαν την ιστορία του Φρόγκ, αυτού του μικρού και ατίθασου ξωτικού, αποφάσισαν να μην ξανακάνουν ζαβολιές και να πορευτούν στην πλάση με ειλικρίνεια, αγάπη και σεβασμό. Κι έτσι η πλάση έλαμψε κι ομόρφυνε με μίας και έζησαν ο Αϊ Βασίλης και τα ξωτικά του στην μακρινή Καισαρεία καλά και όλος ο κόσμος καλύτερα.
Όσο για τον Φρογκ ονειρεύεται όχι ζαβολιές, αλλά νέες δημιουργίες για να μαγέψει με τα λαμπερά δώρα των Χριστουγέννων, μικρούς και μεγάλους, που δεν χάνουν την πίστη των παιδικών τους ονείρων!!!
(Το παραμύθι Φρογκ… το ατίθασο ξωτικό του Αϊ Βασίλη, είναι ευγενική χορηγία απ’ την συγγραφέα/ αρθρογράφο Ιωάννα Κανελλοπούλου, για τον ιστότοπο culturepoint.gr και ανήκει αποκλειστικά στην πν. κατοχυρωμένη ακυκλοφόρητη συλλογή της 11ος 2021… Την ευχαριστούμε θερμά).