Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Οι θεολογικές σπουδές προσφέρουν μία ανεξάντλητη πηγή πνευματικών και ψυχικών αγαθών, οι οποίες μπορούν να ευεργετήσουν τους σπουδαστές τους.
Η σχέση με το θείο, η προσπάθεια επικοινωνίας με μία υπερβατική δύναμη είναι έμφυτη ανάγκη των ανθρώπων σε ολόκληρο το ρου της Ιστορίας.
Αυτό αναδεικνύει την ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει σε κάτι που υπερβαίνει τον δικό του κόσμο και δεν υπακούει στους νόμους της λογικής.
Η Θεολογία ως Επιστήμη αναλύει την πορεία της επικοινωνίας με το θείο στοιχείο ανά τους αιώνες. Μελετά τα ιερά κείμενα, εμβαθύνει στην ουσία τους, αποκωδικοποιεί την παρουσία του θείου στοιχείου τότε και σήμερα.
Στη χώρα μας έχουμε την άσχημη νοοτροπία να έχουμε συνδέσει τη γνώση αποκλειστικά με την επαγγελματική αποκατάσταση. Η Θεολογία θεωρείται ένα κλάδος με λιγότερες επαγγελματικές προοπτικές συγκριτικά με άλλες σπουδές, για αυτό και υποτιμάται.
Ωστόσο, μιλώντας και σε πρακτική βάση, αυτό δεν ισχύει. Ένας πτυχιούχος Θεολογίας μπορεί να απορροφηθεί σε κάποια βαθμίδα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, να εκμεταλλευτεί τις θεολογικές γνώσεις για τη συγγραφή άρθρων και κειμένων σχετικών με παρόμοια θεματολογία, να μεταπηδήσει σε άλλους επιστημονικούς κλάδους και να αναλύει το συσχετισμό και την αλληλεπίδραση αυτών.
Η θεολογία ανοίγει τα πνευματικά μάτια του σπουδαστή, επειδή τον φέρνει σε επαφή τόσο με αλήθειες της πίστης όσο και με σημαντικές γνώσεις άλλων θρησκειών. Το σημαντικό της όφελος είναι ότι βοηθά τον άνθρωπο να ερευνήσει σε βάθος θεολογικές αλήθειες, μαθαίνοντας πληροφορίες για τη Χριστιανική πίστη τις οποίες αγνοούσε, καθώς θεωρείται πιστός επειδή «αυτό πίστευαν και οι δικοί του».
Υπάρχει και μία συγκέντρωση πολλών γνωστικών επιπέδων, όπως της Ιστορίας, των Αρχαίων, της Γεωγραφίας και άλλων πολλών.
Η Θεολογία στην εποχή του σήμερα, μία εποχή εξαιρετικά αγχώδη που προβληματίζει τον άνθρωπο τόσο υλικά όσο και πνευματικά, δύναται να τον βοηθήσει να επαναπροσδιορίσει την ύπαρξή του.
Δεν τον καθιστά πιστό με την έννοια του προσηλυτισμού, αλλά με την ερμηνεία ότι του προσφέρει γνώσεις επάνω σε θεολογικά κείμενα και ορθή ερμηνεία περί αυτών.
Δεν είναι λατρεία στον συντηρητισμό, αλλά άνοιγμα και προσπάθεια κατανόησης του θρησκευτικού συναισθήματος, όπως και του πως αυτό μπορεί να συμπεριληφθεί στην κοινωνία του σήμερα.
Όσο υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει και έκφραση θρησκευτικής πίστης.
Ασχέτως των αρνητικών φαινομένων που συνδέθηκαν με τη θρησκεία, ο άνθρωπος δεν έπαυσε να αναζητά το θείο και να επιδιώκει μία σύνδεση μαζί του.
Και η Θεολογία απευθύνεται στο σήμερα, στον άνθρωπο που διψά και προβληματίζει για την εσωτερική του μοναξιά. Για το ποιον Θεό λέει πως αρνείται. Εκείνον που γνώρισε ο ίδιος ή εκείνον που του έμαθαν άλλοι;