Η συγγραφέας Ειρήνη Βαρδάκη απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις που της θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της μυθιστορήματος “Να με ξεχνάς”.

1. Κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα σας “Να με ξεχνάς” από τις εκδόσεις Μίνωας. Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά και γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο τίτλο; 

Είναι μια ολόμαυρή ιστορία αγάπης με την τραγικότητα του αξέχαστου. Ο τίτλος αυτοσαρκάζεται, αναιρεί και αναιρείται. Δεν σου ζητώ να με ξεχάσεις… αλλά να με ξεχνάς… κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό. Επί της ουσίας μιλά για μια εμμένουσα σκέψη, για μια ανάμνηση που αρνείται πεισματικά να πεθάνει.

2. Μιλήστε μας για τους βασικούς ήρωες σας. Ποιοι είναι οι στόχοι και τα κίνητρά τους;

Είναι δυο άνθρωποι παθιασμένοι με την τέχνη τους. Δεν υπάρχουν κίνητρα, ούτε βαδίζουν βάσει σχεδίου όπως αρχικώς πίστευαν. Ο μόνος οδηγός τους είναι οι ίδιες τους οι εμμονές.

3. Πόσο δυσδιακριτα είναι τα όρια της αγάπης και του μίσους σε μια σχέση; 

Δεν ξέρω αν είναι δυσδιάκριτα, σίγουρα είναι λεπτά και εύθραυστα. Όμως εδώ δεν μιλάμε απλώς για αγάπη και μίσος, αλλά για κάτι άλλο… ακόμη πιο ισχυρό, σχεδόν μη ανθρώπινο.

4. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ως απόσταγμα ο αναγνώστης; 

Αυτό για τον κάθε αναγνώστη είναι βαθιά προσωπικό.

5. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;

Θα πρέπει να ρωτήσετε την ίδια την συγγραφή.

6. Υπάρχει συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας που σας εκφράζει περισσότερο ή η έμπνευση σάς κατευθύνει κάθε φορά σε διαφορετικά μονοπάτια; 

Αγαπώ το crime. Η μοναδική μου απιστία ήταν με το δυστοπικό Ζώνη 5.

7. Ποιον ορισμό θα δίνατε στην έννοια της λογοτεχνίας; 

Μένω στην λέξη τέχνη. Για μένα εκεί είναι όλη η ουσία.

8. Γιατί οι Έλληνες διαβάζουν λογοτεχνία λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο; 

Λείπει η κουλτούρα φιλαναγνωσίας, ιδιαίτερα εντός οικογένειας και σχολείου. Το πιο λυπηρό είναι ότι για κάποιους η ανάγνωση φέρει ελιτίστικο πρόσημο, είτε λόγω στερεοτύπων είτε λόγω κοινωνικών και εκπαιδευτικών δομών.

9. Τι ρόλο έχει πλέον το βιβλίο, στην ψηφιακή εποχή μας;

Οι περισπασμοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το βιβλίο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πέρα από τον ίδιο του τον εαυτό.

10. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;

Δεν ξέρω αν θα είναι πέντε, σίγουρα όμως θα είναι βιβλία που δεν έχω διαβάσει στο παρελθόν.

11. Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;

Θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον να ξέραμε τι πιστεύουν εκείνες για εμάς.