Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας

Αν ψάχνετε έναν δίσκο που να μπορείτε να πείτε με ασφάλεια ότι αποτελεί μια νέα πρόταση τότε αυτό είναι το ομώνυμο άλμπουμ των Orgazma.

Αν ψάχνετε έναν ήχο, μια φωνή που να εκφράζει σε όλη της την ένταση, τον όγκο, την συναισθηματική, κι όχι μόνο, πίεση της εποχής. δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο μέσο έκφρασης από τους Orgazma.

Από το πρώτο τραγούδι, την πρώτη νότα, έρχεται να σε βρει ένα κύμα οργής και απογοήτευσης.

Μια κοινωνία αγανακτισμένη, συναισθηματικά φορτισμένη, από κανόνες, εξουσίες και κοινωνικά στερεότυπα έρχεται σαν ορμητικό ποτάμι να σε κατακλύσει μέσα από τον ευθύ. επιθετικό στίχο, την την άγρια μελωδικότητα της μουσικής. Ο Άρης Μπινιάρης frontman, στιχουργός των τραγουδιών μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος, Αλέκο Γεωργουλόπουλο: Κιθάρες, Synthesizers, Drum Programming, Sound Design – Βίκτωρα Κουλουμπή: Μπάσο, Sound Design και Χάρη Κρεμμύδα: Μίξη ήχου, Drum Programming, Sound Design, δημιουργούν ένα αμάλγαμα ήχων με πολύπλευρες επιρροές

Δυναμικές ηλεκτρικές κιθάρες κι ενορχηστρώσεις που παραπέμπουν σε ένα είδος hard rock – rap που παραπέμπει σε συγκροτήματα όπως οι Rage Against The Machine. Όμως ο ήχος δεν μένει μόνο σε αυτή τη βάση. Εμπλουτίζεται με ηλεκτρονικά, industrial ακόμη και trip – hop στοιχεία.

Ένα ασπρόμαυρο εξώφυλλο που η αισθητική μου, μου έφερε στο μυαλό κάτι από το Mezzanine των Massive Attaick

Δηλώνει ταυτόχρονα το ασπρόμαυρο της σημερινής κατάστασης κι ένας γελωτοποιός χαμένος μέσα στο artwork να αποτυπώνει τον τραγέλαφο που εκπέμπουν κάποιες δημόσιες φιγούρες.

Όλα αυτά μαζί έρχονται να αποτελέσουν μια πραγματικά πλήρη μουσική πρόταση που αξίζει αν της δώσουμε μια ευκαιρία. Να την ακούσουμε με προσοχή, να ανιχνεύσουμε τα μηνύματα της, να αφήσουμε τις μελωδικές δημιουργίες να μας παρασύρουν σε ένα λυτρωτικό ταξίδι εκτόνωσης και αποφόρτισης.