1Ο ΜΕΡΟΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΕΠΙΓΡΑΦΩΝ
Γράφει ο Νίκος Μιχαλόπουλος
ΣΤΗΛΗ ΛΗΜΝΟΥ
HOΛAIEZ:ΝΑΦΟΘ:ΖΙΑΖΙΜΑΡΑΖ:ΜΑFΣΙΑΛΧFΕΙΖ:ΑFΙΖEFISΘΟ:ΖΕΡΟΝΑΙΘΖΙFΑΙΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟΑΝΑΛΑΣΙΑΛ:ΖΕΡΟΝΑΙ:ΜΟΡΙΝΑΙΛ
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ,οπότε γίνεται: ω λάιε ἀφοὗ διά τῆς βίας ζῇς η άρα , ο λάσιος ιαλεμός αι ἰαχαῖ αεί είς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Διός τόν ἀκέραιον τόν ἄρτιον. Λασιος Ιαλεμός είς τόν ἱερόν ναόν Μυρίνας.
Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε, αφού με την βία ζεις, κατάρα, πολύς θρήνος, φωνές ακούγονται πάντα στον έντιμο ιερό ναό του Δία. Πολύς θρήνος και στον ιερό ναό της Μυρίνας.
Ανάλυση: η (ω λαιε)ζ ν(αφο)θ Αρχική – Ριζική ἀφοὗ το (ζιαζι) ανάλυση: Η μυθολογία (Ησίοδος) μας λέει οτι η Βία και τα αδέλφια της ήταν μόνιμοι συνοδοί του Διός, η Βία σαν μια από τις ιδιότητες του Δία.Ο Σωκράτης στον Κρατύλο λέει πᾶσιν ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων, δηλαδή αίτιος του ζην του δικού μας και του ζην όλων των άλλων όντων δεν είναι δυνατόν να’ ναι άλλος κανείς, πλην ο άρχων και ο βασιλιάς των πάντων, ο άρχων και ο βασιλιάς του σύμπαντος κόσμου (ο Ζεύς- Δίας).Πλάτων «Κρατύλος» 396.a.2 – 396.b.3 Αντικαθιστούμε το ζιαζι με ιδιότητες του Δία. Στο κείμενό μας όπως θα δούμε και παρακάτω είναι ο βίος ή ζωή και η βία, οπότε το ζιαζι γίνεται (δια-ζι) οπότε (δια-βι) οπού βι=βια και βιος. Οπότε η μορφή που παίρνει η πρότασή μας είναι διά της βίας βίος=ζωή. Αρχική – ριζική της λέξης ζωή ειναι το ζῶ: ζῶ οπότε θα γίνει: ω λάιε ἀφοὗ με βία ζῇς.
Υπάρχει και ένας 2ος τρόπος πολύ απλός. Λέμε ζ(ια-ζι) δηλαδή φεύγει ό,τι είναι έξω από την παρένθεση και βάζουμε τα γράμματα δ και β στη θέση του ζ που φεύγει, οπότε γίνεται (δ)ιά-(β)ίας ζης με την βοήθεια των ριζών βρίσκουμε τις λέξεις. Μπορούμε να βάλουμε στη θέση του δ και του β και τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Έτσι θα δούμε οτι δημιουργούνται οι λέξεις (δ)ιά-(β)ίας ζης. Είναι και ο πιο απλός τρόπος: Βία [vía] είναι η (υλική ή ψυχική) πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλον για να του επιβάλει τη δική του θέληση.
Στην Κω έχουμε το χωριό Ζια, το όνομα το πηρέ γιατί βρέθηκε τόπος λατρείας του Δία στο βουνό Δίκαιο. Άλλη παραλλαγή του ονόματος του Δία είναι το όνομα Ζα η Ζας στην Νάξο. Ο Δίας σύμφωνα με τη μυθολογία μεγάλωσε στη Νάξο, όπου λατρεύτηκε από τους κατοίκους, οι οποίοι έδωσαν και το όνομά του Ζεύς (Ζας) στο ψηλότερο βουνό τους.Στο κείμενο παρακάτω θα δείτε οτι τα ζ, β, δ, ι, αντικαθιστώνται είτε με φωνήεντα,είτε με σύμφωνα.
ανάλυση: (μαρα)ζ: μαF και μ-(αρα). Βλέπουμε την λέξη άρα που σημαίνει κατάρα. (σιαλχFει)ζ: (αFι)ζ ανάλυση: σιαλχει οπότε σια(λ)(χ)ει – κοιτάζουμε τις ρίζες στην λέξη σια(λ)(χ)ει και βλέπουμε τρεις λέξεις. Η πρώτη είναι η λέξη (λά)σι(ος) που σημαίνει πυκνός (μεταφορικά θα πούμε πολύ). (Κοιτάζουμε παρατήρηση 12) Η δεύτερη λέξη είναι ο ιαλε(μός) και η τρίτη ἰαχ(α)ῖ. Ο ιαλεμός σημαίνει θλιβερό άσμα, και ἰαχαῖ σημαίνει φωνές. Υπάρχει και το (αFι)ζ γίνεται αι= αεί σημαίνει πάντα. f δίγαμμα δεν το χρησιμοποιώ πουθενά στο κείμενο. Η φωνητική αξία του f δίγαμμα ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό w ([w]).Ο φθόγγος αυτός υπέστη σίγαση νωρίς στην ελληνική γλώσσα πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. και αποβλήθηκε πλήρως.εFισθο: ζεροναιθ ανάλυση: εfισθο γίνεται εισθο εις το(ν) ζεροναιθ γίνεται (ἱ)ερό(ν) να(όν). ζιFαι ανάλυση: ζια γίνεται Ζ(εύς)-(δ)ία με κλίση Διός το ακερ: ταFαρζιο ανάλυση: αρχαία κλίση τόν ἀκέρ(αιον) τόν ἄρ(τ)ιον δηλαδή το έντιμο. ανα(λασιαλ) ζεροναι: μοριναιλ: λασ-ιαλ. Βλέπουμε 2 λέξεις, η πρώτη είναι η λέξη λάσ(ιος) και η δεύτερη ιαλ(εμός) = θρήνος στον ἱιερόν ναό(ν) Μυρίνας
ΗΟΛΑΙΕΖ:ΦΟΚΙΑΣΙΑΛΕ:ΖΕΡΟΝΑΙΘ:ΕFΙΣΘΟ:ΤΟFΕΡΟΝΑΡΟΜ:ΗΑΡΑΛΙΟ:ΖΙF
ΑI:EΠTEZIO:AΡAI:ΤΙΖ:ΦΟΚΕΖΙFΑI:ΑFIZ:ΣΙΑΛΧFΙΖ:ΜΑΡΑΖΜ:ΑFΙΖ:AOME
Μεταγραφή: Στη μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: ω Λάιε, είς τήν Φωκίδαν τόν λάσιον ιαλεμόν είς τόν ἱερόν ναόν, είς τόν (ἱι)ερό(ν) να(όν), τόν (φ)έρον(τ)α . Χάριν ρώμιν αλιεύω Ζεύς ο βίος, αι
αραί είς τήν Φωκίδαν «ω Ζευῦ αεί λασιος ιαλεμός, ιαχή ,άρα αεί,οϊμέ».
Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε, στην Φωκίδα πολύ θρήνο στον ιερό ναό, στον ιερό ναό φέρεις. Δύναμη μαζεύω Δία, ο βιος μου, οι κατάρες μου στη Φωκίδα «ω Δία για πάντα πολύς θρήνος, φωνή, κατάρα αλίμονο». Ανάλυση: η(ω Λάιε)ζ είς τήν Φωκί(δαν) τόν (λα)σιον ιαλε(μόν) είς τόν (ἱ)ερό(ν) να(όν), εις τό(ν) (ι)ερον να(ον) τόν
(φ)έρον(τ)α . Όπως βλέπουμε υπάρχουν 2 λέξεις στο αρχικό fερονα, η πρώτη είναι (φ)έρον(τ)α και η δεύτερη (ι)έρο(ν)να(όν)
ρομ: hαραλιο:ζιFαι: επτεζιο:αραι:τιζ:φοκε ανάλυση: ρομ= ῥώμην,(χ)ά ρ(ιν) αλιο = αλιεύω δια με κλίση ζεύς ζιο = βιο ο βίος αι αραί = οι κατάρες μου είς τήν Φωκ(ίδαν).
(ζιFα)ι(αFι)ζ:(σιαλχFι)ζ:μαραζμ:(αFι)ζ:αομαι. ανάλυση:(ζια) Ζεύς- Δία με κλίση Ζεῦ αεί σια(λ)(χ)ι. τρεις λέξεις: η πρώτη είναι λάσιος (πυκνός μεταφορικά θα πούμε πολύς), η δεύτερη είναι ο ιαλ(εμός) δηλαδή (ο θρήνος), και η τρίτη είναι η ιαχή
(φωνή), αρά= κατάρα αεί για πάντα οϊμέ =αλίμονο.
Το ανάγλυφο αναπαριστά τον Λάιο του Λάμβακος με πολεμικό εξοπλισμό. Με την λέξη βία (που είναι η υλική ή ψυχική πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση) του κειμένου ο γράφων υποννοεί τον βιασμό του Χρύσιππου. Ως αποτέλεσμα ακολουθεί η πολεμική βία, δηλαδή η εκστρατεία του Πέλοπα κατά της Θήβας. Η επιγραφή εξιστορεί μέρος της ζωής του Λάιου. Ο μύθος του Λάιου του Λάμβακος χρησιμοποιούταν σαν διδασκαλία ανά την Ελλάδα. Οι
αρχαίοι Έλληνες λατρεύουν, ορκίζονται και προσεύχονται σε θεούς και ήρωες. Με τα τραγικά ηρωικά πρόσωπα στις μυθολογίες συνδέονται, μιας και αυτά τα πρόσωπα έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, πάθη και φόβους. Όλες οι επιγραφές είναι με τον πρώιμο τρόπο γραφής, χώρις ορθογραφία. Θα γράψω κομμάτια πιο αναλυτικά.
Πάμε στην στήλη της Λήμνου: Υπάρχει η πρόταση ΖΙΑΖΙ, φωνητικά το ζια ακούγεται σαν το δια, αν κάποιος το κάνει ήχο θα καταλάβει το δια είναι ομόηχο σαν το βια….υπάρχουν και οι τρόποι που ανέφερα πάνω. Μετά ακολουθεί η ρίζα αρά που
στα αρχαία είναι η κατάρα (όπως είπα τα κείμενα είναι με τον πρώτο(η πρώιμο) τρόπο γραφής) των ελληνικών επιγραφών, χωρίς ορθογραφία δηλαδή, οι αρχαίοι συμβόλιζαν με το γράμμα (ε) και το (αι), οπότε η πρόταση ΣΙΑΛΧFΕΙΖ κρύβει τις
εξής ρίζες: λα(σι)ος ρίζα (ιαλ)(ε)μος και (ια)χα(ι). Σε παρένθεση δίνω ό,τι υπάρχει μέσα στο κείμενο οπότε υπάρχει μετατροπή του ε σε αι,απλά σε αυτές τις προτάσεις κρύβονται περισσότερες της μιας ρίζας. με λίγα λόγια τα κείμενα μας δίνουν τις ρίζες και εμείς πρέπει να τις βρούμε πχ ΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟ ακερ~ ακέραιο αρζιο~άρτιο το ζ σε όλο το κείμενο αλλάζει και βέβαια πρέπει να βάλεις και την σωστή κλίση των λέξεων.
ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ ΛΗΜΝΟΥ
ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΙΑΣ ΛΗΜΝΟΥ
Επιγραφή:
HKTAONOΣI:ΗΕΛΟΚΕ →
ΣΟΡΟΜΣ:ΑΣΛΑΣ ←
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ,
οπότε η απόδοση γίνεται: οἰκτρῶς ἐνόσησε ἔδωκε τήν σορόν είς τόν Ἄτλαντα
Ελεύθερη απόδοση: Οικτρώς ενόσησε, έδωσε την σορό στον Άτλαντα.
Ανάλυση: οικτρώς ἐνόσησε, το ελοκε ακούγεται σαν το ἔδωκε (αφιέρωσε) την σορό (νεκρό σώμα) στον Άτλατα – Άτλαντα (μεταφορικά θα πούμε στον ουρανό). Ο γράφων παραλληλίζει την ζωή του θανόντος με αυτή του Άτλαντα, διότι υπέφερε και υπέμενε την αρρώστια όπως ο Άτλας την τιμωρία του Δία. Η επιγραφή που βρέθηκε στην Ηφαιστιά της Λήμνου έχει μια ιδιαιτερότητα. Έχει επιτύμβια στοιχεία και αναθηματικό χαρακτήρα, μπορούμε να δούμε πολλές τέτοιες επιγραφές στη Θεσσαλία.
ΕΤΕΟΚΡΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΕΤΕΟΚΡΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Βρέθηκε τον Ιούνιο του 1901 στην τρίτη ακρόπολη της Πραισού από τον Άγγλο R.C. Bosanquet (Ann.Brit.Shool VIII 1901-1902 σελίς 142-143). Είναι γραμμένη από τα αριστερά προς τα δεξιά με το ιωνικό αλφάβητο και διαβάζεται ως εξής:
Επιγραφή:
ΟΝΑΔΕΣΙΕΜΕΤΕΠΙΜΙΤΣΦΑΔΟΦΙΑΡΑΛΑΘ
ΡΑΙΣΟΙΙΝΑΙΡΕΣΤΝΜΤΟΡΣΑΡΔΦΣΑΝΟΣΑΤΟΙΣΣΤΕΦΣΙΑΜΥΝΑΝΙΜΕΣΤΕΠΑΛ
ΥΝΓΥΤΑΤΕΑΝΟΜΟΣΣΕΛΟΣΦΡΑΙΣΟΝΑΤΣΑΑΔΟΦΤΕΝΟΗΑΠΡΑΙΝΑΙΡΕΡΓΗΡ
ΕΙΡΕΡΕΙΕΤΝΤΙΡΑΝΟΙΑΣΚΕΣΙΟΤ
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: εἶδες ὑγιαίνετε, ὦ σοφή Παλλάς Ἀθηνᾶ Αίσονα είς τόν ναόν ηὗρες, τώρα φθάνω ἀπό τις στεναχωρίες ἰάμην ἄν εἷμαι πάλιν είς Γῆν τάυτην.
ἐὰν ὅμως τέλος αίσονος εἴδω, πρέπει στον ναόν ἐργάzομαι τὰς Ἐρινῦς ὑγιαίνω, ἀσκῶ.
Ελεύθερη απόδοση: Είδες, υγιαίνετε, ω σοφή Παλλάς Αθηνά. Τον Αίσωνα στον ναό βρήκες, τώρα φθάνω (στην κοιτίδα), από τις στεναχώριες θεραπεύτηκα, αν είμαι πάλιν στην γην ταύτη (πίσω στην κοιτίδα). Εάν όμως δω το τέλος του Αίσωνα θα πρέπει στον ναό να εργαστώ, τις Ερινύες να υγιάνω με άσκηση.
Ανάλυση: ονα (δες) (ιεμετε) πιμιτσφα μετάφ: Το δες γίνεται εἶδες, ιεμετε το ιε(μ)ετε γίνεται ὑγιαίνετε το (μ) σε (ν) κοιτάζω την ρίζα της λέξης (δοφι) α(ραλα) (αισοιιναιρ) μεταφ: δοφι η δοθι ακούγεται σαν το σοφή α(ρ-αλα) σαν το παλλάς (αισοιιναι). Έχουμε 3 λέξεις, 2 ονόματα, 1ο όνομα είναι του Αίσονα αισοι(ινα) και το δεύτερο όνομα είναιτης Αθηνάς… Ο R.C. Bosanquet λόγω φθοράς στο αισοι(ινα) έχει αποδόσει το Η σαν ΙΙ, ενώ κανονικά είναι (αισοηναι)
Και έχουμε και το ναιρ που το κάνω να(ον).. (ρες) τνμ (τορ) σαρδο (φσανο) μεταφ: ηὗρες τώρα φθάνω σ(ατοις) (στε) φσ (ιαμυν) μεταφ: το σ(ατοις) η ατοις ακούγεται σαν ἀπό τις στε(στεναχώριες) ἰάμην αν ιμε στε παλυν γυ τατ μεταφ: αν εἷμαι πάλιν είς γήν ταύτην.
(εάν) (ομος) (σελος) φρ (αισονα). μεταφρ: ἐὰν όμως σελος ακούγεται σαν τέλος αίσονα… με κλίση αίσονος τσαα (δο) φτεν ο μεταφρ: εἴδω (ίσως πρώτη φορά απαντάται στον γραπτό λόγο).
η α(πραι) (ναιρ) (εργ) μεταφρ: πραι γίνεται πρέπει ναιρ στον ναόν ἐργάzομαι ηρειρειετ μεταφρα: ηρειρειες ακούγεται σαν ερινυες ….με κλίση τάς Ἐρινῦς ντιρανο γίνεται ὑγιανῶ ιασκες γίνεται ἀσκω.. άσκηση
ιοτ
2η Ετεοκρητική Επιγραφή: Βρέθηκε από τον καθηγητή Halbherr το 1893 κατά τις ανασκαφές στην Πραισό. Οι στίχοι χωρίζονται μεταξύ τους με οριζόντιες, αλλά όχι ακριβώς παράλληλες γραμμές. Η επιγραφή είναι βουστροφηδόν γραμμένη με
αρχαϊκά γράμματα του ιωνικού αλφαβήτου και διαβάζεται από δεξιά στα αριστερά.
Επιγραφή:
Ν ΚΑΛ
ΜΗΤΚΕΟΣΙΒΑΡΞΕΙΑ..ΟΑΡΚΑΠΣΕΤΙΜΕΓΝΑΡΚΑΚΟΚΛΕΣΙΓΕΠΑΣΕΠΓΝΑΝΑΙ
Τ
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: είς τήν καλήν μητέρα κλέος……είς τήν Αρχίαν η αρχαια θεσιν είς τόν γνάθον. Ο αρχαϊκός είς γαῖαν πᾶσαν σεπτός είς τόν γνάθον ναός.
Ελεύθερη απόδοση:
Στην καλή μητέρα δοξά. Στην θαλάσσια θέση στον πορθμό, ο αρχαϊκός(αρχαίος), σε όλη την γη ιερός, στον πορθμό ναός.
Ανάλυση: (είς τή)ν καλ(ήν) μητ(έρα) κεος γίνεται κλέος (ιβαρξεια).. Αρκα γίνεται αρκ(ι)α η αρχια~αρχαια γιατί υπάρχει φθορά στην στήλη.. Γίνεται στην αρχίαν (κόρη του ωκεανού, μεταφορικά εννοούμε την θάλασσα) ή αρχαίαν (εις) σετι (θ)έσ(ι)ν είς τόν γνά(θον),
σημαίνει πορθμός αρκακοκλεσι= αρκακο.Φωνητικά ταιριάζει στο αρχαϊκό αρχαϊκός( αρχαίος ) Γ(ε) πασ(ε) σε (α ) γίνεται γαία – γη όλη σέπ(τος) σημαίνει θαυμάσιος ή ιερός, γνα(θο) ναιτ σε να(όν).
Ο Αντώνης Βασιλάκης (αρχαιολόγος), του οποίου είναι η συγκεκριμένη μετάφραση για τις λέξεις που εγώ θεωρώ αβέβαιης ετυμολογίας προτείνει ιβαρία = κλειστή θάλασσα, ξεια – ξειτανο το μετατρέπει σε ιτάνο.Η λέξη ιβαρία θεωρείται πως προέρχεται από την λατινική λέξη vivarium, ίσως όμως προϋπήρχε της λατινικής.
Η μετάφραση του Αντώνη Βασιλάκη διαφέρει σε μερικά σημεία από την μετάφραση του κειμένου μας γιατί δεν έχει βάλει την αρχαία κλίση στις λέξεις.
Παρατήρηση: οι αρχαίοι Κρήτες προέφεραν κ αντί χ. Πρβλ. τα αρχαία Κρητικά: κοῖρος = χοῖρος, ἔκεν = ἔχεν κ.λπ. Στην Ελληνική μυθολογία Αρχία ονομάζεται κόρη του Ωκεανού, σύζυγος του Ίναχου, μητέρα του Φορονέα
3η Επιγραφή: Από την ιστοσελίδα του Βρετανού γλωσσολόγου Raymond ArmarIgnatius Brown (1939-). Αυτή η επιγραφή βρέθηκε το 1936 από τους P. Demargne και H. Van Effenterre στον ανατολικό τοίχο του ναού του Απόλλωνα στη Δρήρο, εκλάπει κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και διαβάζεται σύμφωνα με τα βελάκια.
Επιγραφή:
PMAF/ ΕΤ/ ΙΣΑΛΑΒΡΕ/ ΚΟΜΝ ←
Δ/ ΜΕΝ/ ΙΝΑΙ/ ΙΣΑΡΥΡΙΑ/ ΛΜΟ ←
ΣΤΟΝ ΤΥΡΟΝ ΜΥΑ/ ΟΑΟΙΕFΑΔ ←ΕΤΥΡΟ…ΜΥΝΑ/ ΟΑ ΣΕΝΗ →
ΜΑΤΡΙΤΑΙΑ ←
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ., οπότε η απόδοση γίνεται: Άρμα αἰτ(εῖται) ἴσα λαβεῖν κόμ(ιστα) μεν εἶναι ἴσα ελύρια των τηρουμένων του μηνός. τηρῶ τόν μῆνα ὅλα τα μετρητά.
Παρατηρήσεις στο κείμενο: Το η και το ο αποδίδονται σαν υ και ο Και εδώ ο γράφων της στήλης έχει επιλέξει το φωνήεν (υ κύριο φωνήεν όπως το ι στην στήλη της Λήμνου) και το φωνήεν ο και πρέπει να τα αντικαταστήσουμε με αλλά φωνήεντα, οπού υ με το η και όπου ο με το ω σε μερικά σημεία του κειμένου.
Αρμα ( Ε)τ σε αι. Είπαμε πως στα αρχαϊκά αλφάβητα συμβόλιζαν το αι με ε.
Ελύρια: νόμισμα της πόλης ΄Ελυρος.
4η Ετεοκρητική Επιγραφή
Το 1958 ο αρχαιολόγος καθηγητής δρ. Σπ. Μαρινάτος αναφέρεται στην ύπαρξη μιας επιγραφής από το Ψυχρό (Κρήτη), που ανήκει στην ιδιωτική συλλογή του δρ. Σ.Γιαμαλάκη. Είναι γραμμένη σε ιωνικό αλφάβητο και θεωρείται δίγλωσση. Η επιγραφή έχει ως εξής:
ΕΠΙΟΙ ΖΗΘΑΝΘΗ ΕΝΕΤΗ ΠΑΡ ΣΙΦΑΙ
ΕΠΙΟΙΖΗΘΑΝΘΗΕΝΕΤΗΠΑΡΣΙΦΑΙ
ΕΠΙΟΙ Ζ(ΗΘ-ΑΝΘΗ) ΕΝΕΤΗ ΠΑΡ ΣΙΦΑΙ
ΕΠΙΟΙ Ζ(ΗΘ-ΑΝΘΗ) ΕΝΕΤΗ ΠΑΡ ΣΙΦΑΙ
Ε-ΠΙΟΙ(Σ)Η(Ζ)Η 2 ΛΕΞΕΙΣ -Θ-ΑΝΘΗ-ΕΝΕΤΗ-ΠΑΡΣΙΦΑΙ
ΕΠΙ~ΕΠΕΙΔΗ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ
ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΟΙΗ(Σ)ΗΣ (Ζ)Η ΤΑ ΗΘ(H) ΤΑ ΑΝΘΗ ΕΝ ΑΙΤΙ(A)
Η ΕΠΙΟΙΖΗ~Η ΕΠΩΑΖΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΑ ΗΘΗ, ΤΑ ΑΝΘΗ ΕΝ ΑΙΤΙΑ
ΑΠΟΔΟΣΗ¨: ΕΠΕΙΔΗ Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΑ ΗΘΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΎΝΤΑΙ ΜΕ ΑΙΤΙΑ
Επιγραφή που βρέθηκε στην πόλη κορτόνα της τοσκάνης η επιγραφή ειναι γραμμένη σε σαρκοφάγο και η επιγραφή έχει ως εξής: Ο ΑΝΙΑΑΝΑΙΕΙΡΕLΙΡΙ…θεωρείτε ετρουσκική έχουν ασχοληθεί με την μετάφραση της αρκετοί όπως η Αλβανίδα αρχαιολόγος Nermin Vlora Falaschi που προσπάθησε να την ερμηνεύσει μέσω τις αλβανικής. Στοιχεία πήρα από την αγγλική wikipedia
Η επιγραφή έχει αρκετά κοινά με τις πελασγικές ελληνικές επιγραφές θα μπορούσαμε να διαβάσουμε τα εξής:
συμπληρώνουμε τις λέξεις που λείπουν οποτε Ο ΑΝΙΑ-Α-ΝΑΙΕ-(ΧΑ)ΙΡΕ-LΙΡΙ
Μετάφραση: τον αινεία η τoν (νε)ανίαν εις τον ναόν (χα)ῖρε… (αποχαιρετίζουμε) η χαιρετίζουμε
Ανάλυση: ναιε~ναον μας το δίνει σε πολλές επιγραφές που έχω μεταφράση με την μορφή ναιτ, ναιθ, ναιρ και τώρα ναιε και στην στήλη της Λήμνου σαν ναφοθ… ναοθ..ναο…στην στήλη το έχει σαν ναιθ …..
παρόμοια επιγραφή με τις άνωθεν είναι και η κάτωθι από το βιβλίο L’écriture et l’espace de la mort. Épigraphie et nécropoles à με αυτό θέλω να δείξω ότι ο τρόπος μεταφράσεων είναι παρόμοιος της γαλλικής αρχαιολογικής σχολής
Επιγραφή:
ΓΑΙΕ Ε ΚΑΙ(Ε) ΙΕ ΑΝΚ ΛΕΝΕΙΤΕ ΧΡΙ(Ε)ΤΕ ΧΑΙΡΕ
Μετάφραση:
Γάϊε Καίσιε / Ἀνκωνείτη / χρηστὲ χαῖρε
Δηλαδή γάιε καίσιε άξιε σε χαιρετίζω είναι μια επιτάφια επιγραφή.
Θρακική γλώσσα
Ελληνοθρακική επιγραφή στο δακτυλίδι του Εζέροβο. Με την επιγραφή του δαχτυλιδιού έχουν ασχοληθεί αρκετοί όπως οι Κ.ΚΟΥΡΤΙΔΗΣ, X.ΣΠΥΡΙΔΗΣ και άλλοι.
ΡΟΛΙΣΤΕΝΕΑΣΝΕΡΕΝΕΑΤΙΛΤΕΑΝΗΣΚΟΑΡΑΖΕΑΔΟΜΕΑΝΤΙΛΕΖΥΠΤΑΜΙΗ
ΕΡΑΖΗΛΤΑ
ΡΟΛΙΣΤΕΝΕΑΣΝΕΡΕΝΕΑΤΙΛΤΕΑΝΗΣΚΟΑΡΑΖΕΑΔΟΜΕΑΝΤΙΛΕΖΥΠΤΑΜΙΗΕΡΑΖΗΛΤΑ
Η επιγραφή αντικαθιστώντας και συμπληρώνοντας τις λέξεις που λείπουν: (π)ολις~ με κλίση πολι(ν) Ρ (Π)ΟΛΙ(Ν)-(Ε)ΙΣΤ(ΗΝ) Ε- ΝΕΑ(Ν)- ΣΝ-(Ι)ΕΡ(Α) – Χ(ΑΙΡ)Ε – ΝΕΑ(Ν) ΤΙ(Ν) Α ΤΕΑΝ οπού (Τ) βάζω το (Θ)–Η (Α)ΣΚΟ-ΑΡΑ- Ζ(Γ)ΕΑ ΔΟΜ(ΟΝ)-ΕΑΝ-ΤΙΛΕ(ΖΥ)ΠΤΑΜΙ Η(Ι)ΕΡΑ Ε(ΑΙ)Ρ(Ω)Α Ζ(Γ)Η-Λ-ΤΑ(ΥΤΗ)
Μεταγραφή: εις την Πόλιν, εις την νεᾶν (χαῖ)ρε ἱ(ερ)ά νεᾶν θεάν. ἀσκῶ εις την γαῖαν δόμον ἐὰν εις την γην αἴρω ἱερά. εις τήν Γῆν ταύτην.
Ανάλυση:
ΡΟΛΙΣΤΕΝΕΑΣΝ(ΕΡΕ)ΝΕΑΤΙΛΤΕΑΝ αναλύω το ερε κρυβει 2 λεξεις η πρώτη ειναι ι(ε)ρα και η δευτερη χ(αι)ρε…. το (ε) σε (αι)
Μετάφραση: στην πόλη στην νέα χαιρετίζω την νέα ιερά θεά. ἀσκω(προχωρώ) στην γη τον δόμον(το χτίσιμο, χτίσμα, τεχν στρώση) εάν στην γη αἴρω(σηκώσω) ἱερά. στην Γῆν ταύτη.
ἀσκω(προχωρώ) στην γη τον δόμο(το χτίσιμο, χτίσμα, τεχν στρώση) ἐὰν αἴρω(σηκώσω) τα ἱερά στην Γῆν ταύτη. η Δομος: (αρχιτεκτονική) τεχνική στρώση από πέτρες, πλάκες ή πλίνθους στην τοιχοποιία Αναλυση: το ρολι γίνεται (π)όλιν, το ερε κρύβει δυο λέξεις η πρώτη είναι η λέξη (ι)ερ(α) και η δεύτερη λεξη γίνεται αἴρω σημαίνει σηκώνω, η λεξη τεαν βλέπουμε ότι κρύβει την λεξη (θ)εάν, ασκώ σημαίνει υποβάλλω, η λεξη ζεα κρύβει την (γ)εα….
Γίνεται γαία. οι αρχαίοι στα αρχαϊκά χρονιά συμβόλιζαν με ένα γράμμα την λέξη Ηερα, εδώ βλέπουμε δυο λέξεις ιερά και αίρω όπως πιο πάνω ζη γίνεται γη. Όπως βλέπουμε σε μερικές προτάσεις ο γράφων επιλέγει ένα βασικό φωνήεν κυρίως και πρέπει να το αντικαταστήσουμε με σύμφωνο ή φωνήεν, εδώ το βασικό φωνήεν είναι το ε και το αντικαθιστούμε σε μερικές περιπτώσεις με το αι. και το βασικό σύμφωνο είναι το ζ και το αντικαθιστώ με το γ και το θ. στα κείμενα δεν υπάρχει ορθογραφία. Η “νέαν θεάν” του κειμενου αν παρουμε τις ριζες “εννοεί την νέαν θεάν γαίαν”΄ δηλαδή την “γη”. H ζεα του κειμένου σαν λέξη ίσως συνδέεται και με την ζεια ή ζειά ή ζέα δημητριακό που αναφέρεται κυρίως σε αρχαία κείμενα
Σύμφωνα με κάποιους λεξικογράφους και σχολιαστές η λέξη «ζεια» προέρχεται από τα Σανσκριτικά και καθορίζει τα πρώτα γνωστά δημητριακά. Ο Μπαμπινιώτης, γράφει ότι συνδέεται ετυμολογικά με τις Σανσκριτικές λέξεις yava, yavai που σημαίνουν σιτάρι. Από εδώ φαίνεται ότι προέρχεται και το όνομα της θεάς Δήμητρας («Δημήτηρ») της οποίας το όνομά στον δωρικό τύπο είναι από το Δη που σημαίνει Γη και το μήτηρ και σημαίνει μητέρα γη, αλλά και το συνώνυμό του «Δηώ», όπως και το Ομηρικό επίθετο της γης «ζείδωρος», το οποίο ο Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς ερμηνεύει ως «βιόδωρος, ἡ (τά) πρός τό ζῆν δωρουμένη γῆ», ο Πατριάρχης Φώτιος Α´ ως «τήν πρός τό ζῆν δωρουμένην», το λεξικό Σούδα ως «τήν γῆν τήν τά πρός τό ζῆν δωρουμένην», ενώ μόνο ο Autenrieth σχετίζει τη ζείδωρο με τη ζεια, ερμηνεύοντάς την ως «ἡ ζειάς, γεννήματα δωρουμένη, χορηγοῦσα». Από τα πιο πάνω βλέπουμε πως συνδέεται με την γη.
2η επιγραφή βρέθηκε το 1965 κοντά στο χωριό του Kyolmen είναι του 6ου αιώνα πχ
ελληνοθρακική επιγραφή οι Έλληνες έχουν αποικίες απο τον 8 αιώνα πχ στην Θράκη και οι Έλληνες ήρθαν πολύ νωρίς σε επαφή με τους Γέτες. Πιστεύω οτι η επιγραφή αναφέρεται σε πολιορκία των Γετών και κάποιος Έλληνας άποικος την κατέγραψε. Η επιγραφή βρέθηκε σε νεκρόπολη κοντά στο χωριό kyolmen. το χωριό κyolmen βρίσκεται στα όρια της περιοχής της φυλής των Γετών.
ΙΛΑΣΝΛΕΤΕΔΝΛΕΔΝΕΝΙΔΑΚΑΤΡΟΣΟΕΒΑ•ΡΟΖΕΣΑΣΝΗΝ ΕΤΕΣΑΙΓΕΚΟΑΝΒΛΑΒΑΗΓΝ πληροφορίες στου βιβλίο του Βουλγάρου καθηγητή φιλολογίας Peter Dimitrov
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται Είς πύλας οι γέται αἰτοῦσιν τας νεανίδας, τον ἰατρόν, (αἰτοῦσιν oi γέται) τὰς αἶγας
Ανάλυση συμπληρώνουμε τις λέξεις που λείπουν
(Π)ΙΛΑΣ~πύλας ΝΛ ΕΤΕ στην λέξη ετε κρύβονται δυο λέξεις η πρωτη ειναι (γ)έται η δεύτερη είναι η λέξη (αἰτ)οῦσιν που σημαίνει ζητάνε. ΔΝΛΕΔ ΝΕ(Α)ΝΙΔΑ με την αρχαια κλιση γινεται νεάνισιν (Ι)ΑΤΡΟ(Ν) ΣΟΕΒΑ• Ζ ΕΣΑΣ ΝΗΝ ΕΤΕ… οι δυο λέξεις που ανέλυσα πάνω Σ ΑΙΓ(ΑΣ) ΕΚΟΑΝΒΛΑΒΑΗΓΝ
Φρυγική γλώσσα
Πιστεύω ότι η κάτωθι επιγραφή είναι κωδικοποιημένη ελληνική.
ATES: ARKIAEFAISAKENANOΓAFOS:MIDAI: ΓAFAΓTAEI: FANAKTEI: EDAES
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ,
ταις Αρχαίαις ταις αρχαίς εις το φῶς ο Μίδας ο άνακτας (ἄναξ) ἀνακτᾶ
Ανάλυση: ατες~ταις- αρκιαεαις-ακε οπου κ το χ ~αρχαίαις αχε σε αρχαίς το f δίγαμμα δεν το χρησιμοποιώ πουθενά στο κειμενο η φωνητική αξία του f δίγαμμα, ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό w ([w] Ο φθόγγος αυτός υπέστη σίγαση νωρίς στην ελληνική γλώσσα πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. και πλήρης αποβολής του.… ). για την μετατροπή του κ σε χ που βλέπουμε στο κείμενο έχουμε το παράδειγμα των αρχαίων Κρήτων που προέφεραν κ αντί χ. Πρβλ. τα αρχαία Κρητικά: κοῖρος = χοῖρος, ἔκεν = ἔχεν κ.λπ. ομοιαζει πολυ η συγκεκριμενη επιγραφη με την ετεοκρητική που Βρέθηκε από τον καθηγητή Halbherr το 1893 κατά τις ανασκαφές στην Πραισό.
F(φ)OS~ (φ)ώς
ανακτει~ άνακτας και ἀνακτᾶ
μετάφραση : τις αρχαίες αρχές εις το φώς ο Μίδας ο βασιλιάς επαναφέρει.
Γενικές Παρατηρήσεις:
1. Η γλώσσα των επιγραφών είναι αρχαία ελληνικά. Για να μεταφράσουμε τα κείμενα πρέπει να βρίσκουμε τις ρίζες των λέξεων και το πώς “ακούγεται” μια λέξη και μετά πρέπει να την μεταφέρουμε στην αρχαία ελληνική γλώσσα με την βοήθεια της ρίζας.
2. Στην στήλη της Λήμνου, όπως και στις ετεοκρητικές γραφές, σε μερικές προτάσεις ο γράφων επιλέγει ένα βασικό φωνήεν κυρίως και πρέπει να το αντικαταστήσουμε με σύμφωνο. Στη στήλη της Λήμνου το βασικό είναι το ι, πχ (αιζ)= α(ι)= γίνεται αεί το ζ φεύγει και φοκε= Φωκίδα η ρομ= ρωμ ή και το αντίθετο
ένα σύμφωνο βασικό το ζ πχ αρζιο ἄρ(τ)ιον . Επίσης παρατηρούμε πως στα κείμενα δεν υπάρχει ορθογραφία.
3. Στη στήλη της Λήμνου, όταν το ζ είναι στην αρχή μιας λέξης, συνδέεται με ιδιότητες του Δία ή τόπο λατρείας. Όταν το ζ και το ι είναι στο τέλος της λέξης δεν το χρησιμοποιώ.
4. Στη στήλη της Λήμνου βλέπουμε ότι οι συγγενείς του Χρύσιππου τον μοιρολογούν στον ναό του Δια, πιθανώς στην Ηλεία (βασιλιάς της Ηλείας ήταν ο πατέρας του Χρύσιππου Πέλοπας). Πιστεύω πως η επιγραφή είναι αναθηματική προσκυνηματική με την ιδιαιτερότητα ότι βλέπουμε στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας σε αυτή.
Ο Λάιος παρακαλεί τον Δία να του δώσει δύναμη να αντιμετωπίσει την κατάρα του.,Ο μύθος του Λάιου του Λάμβακος χρησιμοποιούταν σαν διδασκαλία ανά την Ελλάδα.
5. Θα ήθελα να πω δυο λόγια για τις αποδόσεις μου. Βλέπουμε “κωδικοποιημένα κείμενα” . Η γλώσσα των Ετρούσκων έχει μια συγγένεια με τα ελληνικά, πχ οι λέξεις ati, ματηρ, μητέρα στην δωρική γλωσσά ή η ετρ λέξη apa από το πατερ ή πατήρ. Άλλη λέξη η ετρουσκική rumon- ποτάμι προέρχεται από την ελληνική ρώμη που σημαίνει ορμή, δύναμη. Όπως και τα λατινικά με την ελληνική έχουν μια συγγένεια, έτσι και η ετρουσκική έχει με την ελληνική. Από τις αποδόσεις μου θεωρώ ότι η συγγενική γλώσσα των προελληνικών λαών, τουλάχιστον σε περιοχές όπως η Κρήτη και η Λήμνος, είναι τα αρχαία ελληνικά. Η μετακίνηση των Ετρούσκων στην Ιταλία έγινε πρίν την κάθοδο των Δωριέων και η Λήμνος απο τον 13ο αιώνα πΧ και πιο πριν είχε αποικιστεί από ελληνικά φύλα.
6. Η βία όπως είπα είναι (υλική ή ψυχική) πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση. Aπό την ελληνική μυθολογία ξέρουμε πως ο Χρύσιππος είχε βιαστεί από τον Λάιο. Αφού αποκωδικοποιήσουμε την λέξη
«ζιαζι» με τη βοήθεια της ελληνικής μυθολογίας, ή απλά αντικαθιστώντας το γράμμα ζ με τα γράμματα δ και β, κάτι που στην αρχαία ελληνική γλώσσα συμβαίνει, δηλαδή να παριστάνεται ένα γράμμα με ένα άλλο, λεμέ ζια-ζι – δια-βι. Υπάρχει και ο παρακάτω τρόπος ζ(ιαζι), δηλ.. φεύγει ό,τι είναι έξω από την παρένθεση και βάζουμε τα γράμματα δ και β, οπότε γίνεται (δ)ιά-(β)ίας ζης. Με τη βοήθεια των ριζών βρίσκουμε τις λέξεις. Μπορούμε να βάλουμε στη θέση του δ και του β που βάζουμε
στη θέση του ζ στην λέξη (ζ)ια-ζι και τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου.Έτσι θα δούμε οτι δημιουργούνται οι λέξεις (δ)ιά-(β)ίας ζης…
7. Στην Κω έχουμε το χωριό Ζια. Το όνομα το πηρέ γιατί βρέθηκε τόπος λατρείας του Δία στο βουνό Δίκαιο. Άλλη παραλλαγή του ονόματος του Δία είναι το όνομα Ζα η Ζας στη Νάξο. Ο Δίας σύμφωνα με τη μυθολογία μεγάλωσε στη Νάξο, όπου
λατρεύτηκε από τους κατοίκους, οι οποίοι έδωσαν και το όνομά του Ζεύς (Ζας) στο ψηλότερο βουνό τους.
8. Λίγα λόγια για την επιγραφή που βρέθηκε στον τοίχο του ναού του Απόλλωνα στη Δρήρο. Από πολύ νωρίς, πιθανότατα από τον 6ο κιόλας αι. πΧ., ορισμένοι ιδιώτες συνήθιζαν να καταθέτουν σε αρχαία ελληνικά ιερά (και ιδιαίτερα σ’ αυτά με πανελλήνια αναγνώριση, όπως λόγου χάρη τα ιερά του Απόλλωνος στους Δελφούς και στη Δήλο) διάφορα ποσά για φύλαξη. Το φαινόμενο αυτό γνώριζε ιδιαίτερη έξαρση κυρίως σε περιόδους αναταραχών και πολεμικών συρράξεων.
9. Σε δυο επιγραφές βλέπουμε στοιχεία από ελληνικούς μύθους. Η μια μιλάει για την κατάρα του βασιλιά Λάιου του Λάμβακος (στήλη της Λήμνου) που έχω αναλύσει πιο πάνω και στην άλλη βλέπουμε στοιχεία από την αργοναυτική εκστρατεία (στην επιγραφή που βρέθηκε τον Ιούνιο του 1901 από τον Αγγλο R.C. Bosanquet) .
10. Η επιγραφή που βρέθηκε στην Ηφαιστιά της Λήμνου έχει μια ιδιαιτερότητα. Έχει επιτύμβια στοιχεία (αν και δεν έχουμε το όνομα του νεκρού, μιάς και όπως φαίνεται είναι σπασμένη στο πάνω μέρος της) και αναθηματικό χαρακτήρα. Μπορούμε να δούμε πολλές τέτοιες επιγραφές στην Θεσσαλία.
11. Στη στήλη της Λήμνου, με τέχνασμα ο γράφων μάς δίνει το ναφοθ στην αρχή του κειμένου και το κάνουμε ἀφ’ οὗ … Όμως μπορούμε να δούμε με αυτό το τέχνασμα ταυτόχρονα και την λέξη ναοθ(ναιθ)… ναόν. Την λέξη (λάσι)ος μας τη δίνει ο γράφων στην λέξη ΑΝΑΛΑΣΙΑΛ, οπότε με αυτό το τέχνασμα μπορούμε να συμπληρώσουμε την λέξη στο κείμενο μας στο = αρχικό ΣΙΑΛΧFΕΙΖ, οπού υπάρχουν οι λέξεις λάσιος, ιαλεμός, ιαχαί.Μπορούμε να δούμε πως στο αρχικό σιαλχει με το (ε) στην λέξη ιαλ(ε)μός μπορούμε να βρούμε και το (αι) στην λέξη ἰαχ(αῖ) .
