/Ζαμάνη: Η χοντροφοβία δημιουργικά και έντεχνα υπέρ του καλλιτέχνη

Ζαμάνη: Η χοντροφοβία δημιουργικά και έντεχνα υπέρ του καλλιτέχνη

Γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας, συγγραφέας

Σε μία χώρα μέρος της πολιτικής ορθότητας που παράγεται στα εργοστάσια της Αμερικής, αυτή η παράνοια κινδυνεύει να γίνει κυρίαρχη τάση. Έτσι ο Σεφερλής σατιρίζει τον παραλογισμό του non – binary που μάθαμε στην Eurovision μέσω του 25 χρόνου νικητή της και τον σέρνουν σε τηλεδίκες, δεν θα μπορούσε η Ζαμάνη να μην το εκμεταλλευτεί με το να πετάξει την μπλούζα της κερδίζοντας την προβολή της από τα μέσα επιδεικνύοντας το εύσωμο κορμί της.

Λοιπόν ο καθένας και η κάθε μία μπορεί να είναι όπως θέλει ή γεννήθηκε (κοντός ή ψηλός, εύσωμος ή αδύνατος, gay ή στρέητ) και να γουστάρει/νιώθει καλά με τον εαυτό ή να θέλει να αλλάξει αν γίνεται φυσικά.

Όταν όμως προσπαθεί να επιβάλει αυτό που είναι ή γεννήθηκε ξεκινάει ο σύγχρονος φασισμός της πολιτικής ορθότητας.

Ένας ευτραφής κύριος ή μία στρουμπουλή κυρία έχει ένα πρόβλημα με το οποίο έχει δικαίωμα να ασχοληθεί ή όχι. Είναι μπούλινγκ να δέχεται χλεύη αλλά και παραλογισμός να προσπαθεί να το περάσει ως σέξι και ωραίο σε όλους εμάς. Άλλωστε οι διατροφολόγοι γι’ αυτό σπουδάζουν και γι’ αυτό υπάρχουν, για να μαθαίνουμε να τρεφόμαστε σωστά και να διατηρούμε ένα υγιές σώμα. Με όποιον επίσης γιατρό και αν μιλήσεις θα σου πει ότι τα υπερβολικά κιλά είναι ένα πρόβλημα. Πώς να το κάνουμε δηλαδή θα ξεχάσουμε τα αυτονόητα;

Η Ζαμάνη δεν είχε δουλειά να βγάλει και πετάξει την μπλούζα της, το έπραξε για να συζητηθεί και συζητήθηκε κερδίζοντας διαφήμιση μέσω της προβολής της στα μέσα. Δικαίωμα της φυσικά όπως και δικαίωμα του Σεφερλή να δημιουργεί αστεία για κοντούς (έχει συνεργασία με έναν εξαιρετικό νάνο ηθοποιό τον Γιάννη Ζουμπαντή για χρόνια και είναι φοβεροί επί σκηνής), χοντρούς και non – binary (μιας και πάλιωσε το gay και άλλο πια δε λέει), το να βγάζουμε τον έναν ρατσιστή ενώ καλλιτεχνεί, είναι παραλογισμός.

Χρειαζόμαστε δημιουργικούς καλλιτέχνες και όχι βολεμένους που να πατούν πάνω στην κυρίαρχη τάση κάθε εποχής απουσία έμπνευσης για κάτι πιο δημιουργικό.

Επίσης ως κοινό αντιδράστε στην πολιτική ορθότητα πριν να είναι αργά και φοβόμαστε να μιλήσουμε και δημιουργήσουμε το οτιδήποτε πέραν από αυτά που θα εγκρίνονται από την επιτροπή δεοντολογίας των πρωινών εκπομπών, νισάφι πια!