Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Το έχω ξαναγράψει ότι οι συλλογές διηγημάτων είναι πιο δύσκολες στην αποτύπωση μιας συνολικής εικόνας. Αποτελούνται από μικρά ψηφιδωτά – ιστορίες με αυτόνομη υπόσταση. Όμως κάποιες όπως αυτή με τα  40+7 βραβευμένα Διηγήματα από τον διαγωνισμό του ΙΑΝΟΥ με τίτλο “Ταξίδια”, διαθέτει ένα στοιχείο που μας δίνουν τη δυνατότητας μιας πιο ολοκληρωμένης και συνεκτικής αποτίμησης.

Το κοινό θέμα λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός. Τα κάθε είδους ταξίδια. Ταξίδια κοντινά ή μακρινά, συνηθισμένα ή εξωτικά, αληθινά ή ονειρικά, πραγματικά ή μεταφορικά.

Σύντομες περιηγήσεις όχι υποχρεωτικά σε κάποια μέρη της γης αλλά  στον νου και τη ψυχή των συγγραφέων.

Μέσα από τα 47 κείμενα που δεν ξεπερνούν τις 400 λέξεις, έκαστο, αναπτύσσονται από κοινωνικά θέματα, υπαρξιακά, σχέσεων. Καλύπτεται ουσιαστικά οποιαδήποτε πτυχή της ζωή μας. Διαφορετικές εκδοχές των εαυτών μας αναζητούν διέξοδο, απαντήσεις, λύσεις. Και τα ταξίδια γίνονται το μέσο, το όχημα, το πλαίσιο, για να τα εκφράσουμε, να τα βιώσουμε, να τα αναπολήσουμε.

Με ύφος άλλοτε κλασικά αφηγηματικό, παραμυθένιο, σουρεαλιστικό. Ξεχωριστές τεχνικές, διαφορετική χρήση της γλώσσας.

Αναμενόμενο από τόσους ανθρώπους που κλήθηκαν να γράψουν μια σύντομη ιστορία κι εξέλαβαν τον πυρήνα του ταξιδιού με τη δική τους λογική. Ένα απωθημένο, μια όμορφη ανάμνηση, μια πληγωμένη στιγμή, ένας αποχωρισμός, μια απώλεια και τόσα, τόσα άλλα που συνδέονται με την αναχώρηση, την αποχώρηση, το μήνυμα ενός ταξιδιού, όπως κι αν το εννοούμε.

Ο διαγωνισμός διηγήματος του IANOS αποδεικνύεται από το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου, μια πολύ επιτυχημένη διαδικασία. Οι ιστορίες είναι από καλές έως εξαιρετικές, αν και όλα είναι θέμα γούστου. Το μόνο σίγουρο είναι σε κρατούν σε εγρήγορση, με τη σχετική θεματολογική συνάφεια και ροή, ακόμη και με το απρόβλεπτο κάποιων διηγημάτων.

Μακάρι, τέτοιες προσπάθειες να συνεχιστούν και να πολλαπλασιαστούν. Όλοι όσοι επιθυμούν να συγγράψουν, οφείλουν να έχουν μια ευκαιρία να καταγραφεί δημοσίως η οπτική τους.