Γράφει ο Πέτρος Χατζησωτηρίου, φαρμακοποιός – κριτικός λογοτεχνίας
Αυτό που κάνει τα βιβλία του Τάκη Γεράρδη να ξεχωρίζουν είναι ότι η γραμμή μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας γίνεται πολύ λεπτή έως κι αδιόρατη.
Σε όλα τα βιβλία του, πλην ενός για την ακρίβεια, τα πάντα κινούνται και περιγράφονται δίνοντας την αίσθηση σαν να διαβάζουμε το ελεύθερο ρεπορτάζ σε μια εφημερίδα.
Έτσι και στον «ΤΥΠΟΓΡΑΦΟ» παρακολουθούμε έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας που ξεκινάει σαν αχθοφόρος και κάποια στιγμή κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και γίνεται ο τυπογράφος του τίτλου. Επειδή για την πρώτη του δουλειά ήταν αναγκασμένος να δουλεύει νύχτα μοιραία ήρθε σ’ επαφή με τους ανθρώπους της νύχτας και του υποκόσμου. Με την αφορμή αυτή ο συγγραφέας θα μας ξεναγήσει στις σκοτεινές διαδρομές των εκβιασμών, της προστασίας νυχτερινών μαγαζιών, των πολυεθνικών και των μεθόδων που μετέρχονται για να επιτύχουν τους συχνά έκνομους σκοπούς τους και τέλος σ’ έναν ιδιότυπο τρόπο ζωής εύκολου πλουτισμού, επιχειρηματικής ανέλιξης και κοινωνικής κινητικότητας που ευνόησε και διευκόλυνε μια συγκεκριμένη πολιτική κατάσταση στη χώρα μας τριάντα με σαράντα χρόνια πίσω.
Όπως ήδη αναφέρθηκε, το βιβλίο κινείται πάνω στις ράγες της αληθοφάνειας και του ρεαλισμού. Οι διάλογοι κι οι περιγραφές δημιουργούν την υποψία ότι μπορεί να αναφέρονται σε περιστατικά που έζησε ο ίδιος ο συγγραφέας! Επιπροσθέτως, κάποιες λεπτομέρειες που αναφέρονται δεν θα ήταν δυνατόν να ανακαλυφθούν ούτε με την πιο επίπονη έρευνα. Αυτά όλα δημιουργούν μια ατμόσφαιρα στο βιβλίο που περιβάλλει τον αναγνώστη, του υποβάλλει συναισθήματα, του δημιουργεί αφορμές για σκέψη και τον ωθεί να γυρίζει γρήγορα τις σελίδες.
Η αφήγηση κρατάει καλό ρυθμό κι οι διάλογοι προσφέρουν ώθηση στην πλοκή, δεν είναι απλά πλατειάσματα.
Οι αναγνώστες που παρακολουθούν την εργογραφία του Γεράρδη θα βρουν άλλο ένα τυπικό εκπρόσωπο του ιδιότυπου αστυνομικού μυθιστορήματος στο οποίο ειδικεύεται ο συγγραφέας. Όσοι ξεκινήσουν να τον γνωρίσουν απ’ αυτό το βιβλίο θα μείνουν έκθαμβοι με τον τρόπο που έχει να δένει ιστορίες αστυνομικής υφής με υλικά της καθημερινότητας, λιτή αφηγηματική τεχνική και χειρισμούς της μικρής φόρμας. Ενδιαφέρον ίσως στοιχείο για όποιον το παρατηρήσει είναι ότι οι ήρωες των δευτερευουσών ιστοριών αναδεικνύονται ως πρόσωπα κλειδιά για τη λύση του μυστηρίου ή της έλευσης της ανατροπής.
Προχωρώντας προς τον πυρήνα του μυθιστορήματος βρίσκουμε την πρόθεση του συγγραφέα να στηλιτεύσει τις δομές, τη σύνθεση και τις μεθόδους της κοινωνίας της σύγχρονης Ελλάδας των τελών του περασμένου αιώνα, να εκφέρει το πικρό του σχόλιο για τις πολυεθνικές και τις μεθόδους που υιοθετούν αλλά όλα αυτά ιδωμένα από τη σκοπιά ενός τίμιου βιοπαλαιστή ο οποίος έχει ν’ αντιμετωπίσει όχι μόνο τις δυσκολίες της ζωής αλλά κι αόρατους αντιπάλους όπως η τύχη, η Ειμαρμένη ή ο Θεός (όσο κι αν ο συγγραφέας αποφεύγει επισταμένως τις αναφορές σε θέματα που άπτονται θρησκειών). Η τοποθέτηση στο βιβλίο ενός χαρακτήρα που έχει εμμονή με την παρατήρηση των άστρων, την παρακολούθηση των κινήσεών τους και την καταγραφή αστρολογικών προβλέψεων ίσως θέλει να καταδείξει και τη θέση του συγγραφέα περί του που οφείλεται η αβεβαιότητα της ζωής κι η επίδραση της τυχαιότητας σ’ αυτήν.
Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για έναν καλό αναγνωστικό σύντροφο που αντλεί τη δύναμή του απ’ το γεγονός ότι δεν αναγκάζει τον αναγνώστη να εστιάσει μόνο στην ιστορία αφού όλα τα υπόλοιπα αγνοούνται ή προσπερνιούνται ως υπερβολικά και τον εκπλήσσει ευχάριστα με το συνολικό αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε αξίζει την προσοχή μας.
3,5/5,0
