Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας

Υπάρχουν βιβλία που γράφονται για να διαβαστούν και βιβλία που μοιάζουν να γράφτηκαν για να μείνουν μέσα μας για πάντα. Το «Δευτέρα Παρουσία» της Τζούλιας Γκανάσου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, ανήκει σε αυτή τη δεύτερη, σπάνια κατηγορία.

Ένα έργο φτιαγμένο με λέξεις λιθαράκια, από εκείνα που κρατούν όρθια τα σπίτια της μνήμης και της αγάπης, ακόμη κι όταν ο κόσμος γύρω σωριάζεται σε ερείπια.

Με γραφή στιλπνή, προσεγμένη ως την τελευταία της ανάσα, και με γλώσσα πλούσια, καθαρή, ουσιαστική — σαν νερό που το πίνεις διψασμένος.

Η ιστορία της Άννας και της Όλγας δεν είναι μόνο μια αφήγηση για τον πόλεμο· είναι ένας ύμνος στην επιμονή της ζωής, στην τρυφερότητα που δεν γερνά, στη δύναμη της γυναίκας να κουβαλά στους ώμους της έναν ολόκληρο κόσμο.

Διάβασα αυτό το βιβλίο με βαθιά συγκίνηση και, κυρίως, με σεβασμό. Γιατί η Τζούλια Γκανάσου δεν γράφει απλώς καλά. Γράφει αληθινά. Γράφει όμορφα. Γράφει με καρδιά.

Και σε έναν κόσμο πληγωμένο, τίποτα δεν είναι πιο αναγκαίο από τη λογοτεχνία που θυμίζει στον άνθρωπο πως, ακόμη και μέσα στο σκοτάδι, η γλώσσα μπορεί να γίνει φως.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου από τον εκδότη

Μια πόλη βομβαρδίζεται. Η δεκαεφτάχρονη Άννα και η Όλγα, η γιαγιά της, βρίσκονται στο άδειο σαλόνι του σπιτιού τους. Το κορίτσι προτείνει να φύγουν, να βρουν καταφύγιο. Η γιαγιά αρνείται. Η Άννα διαπιστώνει ότι τα πόδια της Όλγας έχουν παραλύσει. Τότε η εγγονή παίρνει τη γιαγιά στην πλάτη και βγαίνουν από το σπίτι.

Οι δύο γυναίκες σαν ένα σώμα θα έρθουν αντιμέτωπες με την αποσύνθεση ενός κόσμου, με σκιές και αγρίμια με αποκριάτικες μάσκες, με παρένθετες μητέρες και καταφύγια-φυλακές, με παιδομάζωμα, αλλά και με κάθε λογής όμορφα πλάσματα, προσπαθώντας να επιζήσουν.

Θα φτάσουν, άραγε, στα σύνορα; Και τι θα θυσιάσουν;

Μια ιστορία επιβίωσης σε μια βομβαρδιζόμενη χώρα. Μια περιπέτεια ενηλικίωσης στις φλόγες του πολέμου. Ένας αγώνας διεκδίκησης των πλέον δεδομένων, του νερού, της τροφής, της στέγης, της ασφάλειας, της αγάπης, και κάποιων όχι και τόσο αυτονόητων, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ίδιας της ζωής.

Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Ουκρανία και κατά τη διάρκεια βομβαρδισμών κατοικημένων πόλεων, όπως στη Λωρίδα της Γάζας και σε άλλα σημεία του πλανήτη.

Η ιστορία και τα πρόσωπα είναι προϊόντα μυθοπλασίας.