/Βιβλιοκριτική: Χι και Βήτα (Δήμητρα Παπαδημητρίου)

Βιβλιοκριτική: Χι και Βήτα (Δήμητρα Παπαδημητρίου)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Το μυθιστόρημα “Χι και Βήτα” της Δήμητρας Παπαδημητρίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Memento, αποτέλεσε μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις των τελευταίων αναγνωσμάτων μου για το 2024. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαγρύπνηση η μη της συνείδησης μας, η διαχείριση των φόβων και των απωθημένων, παρουσιάζεται με τρόπο μοναδικό.

Το ονειρικό διαπλέκεται με το ρεαλιστικό, η φαντασία με την πραγματικότητα, ο μύθος με την αλήθεια, σε τέτοιο βαθμό που σε αναγκάζει να αφεθείς στο μαγευτικό ταξίδι των λέξεων και των ηρώων του βιβλίου, ξεχνώντας για λίγο καθετί που θεωρείς δεδομένο και αδιατάρακτο.

Ο Χι, ένας άνθρωπος που πελαγοδρομεί ανάμεσα στις επιθυμίες και την ευθύνη, ανάμεσα στον πόθο και τη μητρική καταπίεση, ανάμεσα στο θέλω και το μπορώ. Η Βήτα, μια γυναίκα διαλυμένη από την αδυναμία να ξεπεράσει το ψεθδο-ιδεατό μιας τελειωμένης σχέσης, αφήνεται να καταχωνιάσει όνειρα και στόχους. Και οι δύο τους ζουν με την εξιδανίκευση των αναμνήσεων κι αρνούνται να δουν κατάματα το παρόν και το μέλλον τους.

Η Παπαδημητρίου δεν φοβάται να αντιμετωπίσει τη λογοτεχνία όπως είναι. Ένα αέναο ταξίδι μέσα στο άχρονο τοπίο της σκέψης που δεν καθωλώνεται από προκατασκευασμένα σχήματα και έννοιες και αναζητεί μια υπερβατική θεώρηση του κόσμου. Τα μηνύματά της ισχυρά, αιχμηρά, ουσιαστικά. Η στιγμή δεν χάνεται από άγνοια αλλά από την ανικανότητά μας να την αισθανθούμε για αυτό που είναι.