/Ο Αλέκος Σακελλάριος και οι Έλληνες

Ο Αλέκος Σακελλάριος και οι Έλληνες

Ο Αλέκος Σακελλάριος (7 Νοεμβρίου 1913 – 28 Αυγούστου 1991) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελαφρού ελληνικού τραγουδιού. Κάποια στιγμή πήρε και έδωσε μια συνέντευξη στον… εαυτό του.

– «Ας αρχίσουμε, εαυτέ μου, τη συνέντευξή μας. Αγαπημένο σου χόμπι;

Ν’ αλλάζω επαγγέλματα.

– Αν ο Θεός ήταν Έλληνας, τι θα έκανε;

Θα κατέστρεφε τον κόσμο για να εισπράξει την ασφάλεια.

– Ποια είναι τα τρία κακά του Νεοέλληνα;

Είναι τέσσερα, γιατί δεν τα παραδέχεται κιόλας.

– Δηλαδή;

Μεσασόλα, αρπακόλλα, κοκακόλα!

– Ελληνικός λαός;

Είμαστε ένας λαός παράξενος και μαζοχιστής. Προπάντων μαζοχιστής. Πάντα έχουμε ένα εναλλακτικό πρόβλημα για κάθε λύση!

– Μίλησέ μου για τη διαφθορά…

Οι Έλληνες χωρίζονται σε αμετανόητους άτιμους και σε μετανιωμένους τίμιους!

– Ποια είναι η κληρονομιά των Ελλήνων;

Από τους σπουδαίους προγόνους μας κληρονομήσαμε δύο ένδοξους βράχους: Την Ακρόπολη και τον Καιάδα. Και σταθήκαμε ανάξιοι όχι μόνον στο ύψος του πρώτου, αλλά και στο βάθος του δεύτερου.

– Τι έχεις να πεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος;

Το μέγα ελληνικό θαύμα! Έχουμε κάψει σε δέκα χρόνια ό,τι οι άλλοι σε εκατό!

– Δηλαδή;

Στην Ευρώπη, αντιστοιχούν τρία δέντρα σε κάθε κάτοικο. Στην Ελλάδα, αντιστοιχούν τρεις εμπρηστές σε κάθε δέντρο.

– Αθήνα – νέφος: Ποια η γνώμη σας για το πρόβλημα;

Όταν αποφασίσαμε να εξαργυρώσουμε όλη τη βλακεία μας σε διοξείδιο του θείου, δεν περιμέναμε ότι θα ήταν τόσο πολλή. Και ντουμανιάσαμε!

– Τι απρόσμενο περιμένεις;

Μια καλύτερη Ελλάδα.

– Αξιοκρατία;

Αξιοκρατία ονομάζουμε τα προσόντα που απαιτούνται για να υπερπηδήσουμε έναν καλύτερό μας. Aναξιοκρατία λέμε την ατυχία μας να μη γίνουμε κι εμείς κάτι που δεν αξίζουμε, όπως θαυμάσια τα καταφέρνουν τόσοι άλλοι.

– Το μέλλον της Ελλάδας;

Αν ποτέ πει να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος, πολύ φοβάμαι ότι θα μείνει μόνον ο τόπος!