Η ερμηνεύτρια Νεφέλη Αντωνίου απαντά στις ερωτήσεις που της θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού “Όμορφη μέρα” και μιλά για την αγάπη της για το τραγούδι, τα όνειρά της, τη βράβευση από το Madame Figaro, το πώς διαχειρίστηκε την απώλεια της ομιλίας της και πολλά άλλα
1. Μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι με τίτλο “Όμορφη μέρα”. Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά;
Το “Όμορφη μέρα” είναι ένα τραγούδι γεμάτο φως, αισιοδοξία και πίστη στη δύναμη της κάθε στιγμής. Είναι ένας ύμνος στην ελπίδα, μια υπενθύμιση ότι, ακόμα και μέσα στις δυσκολίες, η ομορφιά υπάρχει — αρκεί να την κοιτάξεις κατάματα.
2. Έχετε βιώσει μια τραγική εμπειρία με την απώλεια της ομιλίας. Τι κάνει όμορφη κάθε δική σας μέρα, και σας δίνει κίνητρο να συνεχίζετε;
Κάθε μέρα που ξυπνάω και μπορώ να εκφραστώ μέσα από τη μουσική, είναι όμορφη. Το γεγονός ότι μπορώ να αγγίξω ψυχές με τη φωνή μου — μια φωνή που κάποτε χάθηκε — μου δίνει δύναμη. Το κίνητρό μου είναι οι άνθρωποι που συναντώ και μου λένε “μας έδωσες κουράγιο”. Για εμένα, αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο.
3. Μια βράβευση όπως αυτή από τη Madame Figaro, είναι μια δημόσια επιβεβαίωση της αστείρευτης εσωτερικής δύναμης κι ένα μήνυμα αισιοδοξίας προς όσους αντιμετωπίζουν δυσκολίες;
Ακριβώς. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια τιμή. Είναι μια υπενθύμιση ότι η αδυναμία μπορεί να μετατραπεί σε δύναμη, και ότι η διαφορετικότητα είναι πηγή έμπνευσης. Ελπίζω μέσα από τη διαδρομή μου να ανοίγω δρόμους για όσους αισθάνονται πως τους έχουν κλείσει τις πόρτες.
![]()
4. Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτή είστε σε διαφορετικές επιρροές;
Θέλω η μουσική μου ταυτότητα να είναι αυθεντική. Να εκφράζει συναίσθημα, αλήθεια και να ενώνει. Είμαι πάντα ανοιχτή σε νέες επιρροές — η μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός, κι εγώ θέλω να αναπνέω μαζί της.
5. Τι καθιστά μοναδική μια ερμηνεία;
Η ψυχή. Το βλέμμα, η αναπνοή, ο παλμός πίσω από κάθε λέξη. Όταν τραγουδώ, ξαναζώ κάθε στίχο, σαν να είναι η πρώτη φορά. Νομίζω αυτό αγγίζει τον κόσμο — η αλήθεια πίσω από τη φωνή.
6. Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η διάδραση με τον κόσμο, απαραίτητη συνθήκη για την καταξίωση ενός καλλιτέχνη;
Είναι απαραίτητες για την ψυχή του καλλιτέχνη. Η σκηνή είναι το μέρος όπου η μουσική αποκτά σάρκα και οστά. Η αλληλεπίδραση με τον κόσμο είναι η ανταμοιβή — εκεί χτίζεται ο δεσμός, εκεί γινόμαστε όλοι ένα.
7. Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;
Ο ψηφιακός κόσμος προσφέρει δυνατότητες, αλλά και προκαλεί κορεσμό. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις, ειδικά αν δεν έχεις “προφίλ” που να ταιριάζει στις τάσεις. Αλλά πιστεύω πως το αυθεντικό ταλέντο, με συνέπεια και αγάπη, πάντα βρίσκει τον δρόμο του.
8. Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Να βρεθώ σε μια σκηνή του εξωτερικού, σε μια συναυλία που θα ενώσει ανθρώπους από διαφορετικές χώρες και γλώσσες. Να τραγουδήσω μπροστά σε κοινό που δεν με γνωρίζει, και να νιώσω πως με “ακούν” πέρα από τις λέξεις. Να εκτιμήσουν και να χειροκροτήσουν την ερμηνεία μου, τη φωνή μου, και το πάθος μου για τη μουσική!
9. Ποια είναι η άποψή σας για τα νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία;
Δεν απορρίπτω τίποτα. Κάθε ρεύμα είναι η φωνή μιας γενιάς. Ακόμα κι αν δεν με εκφράζουν όλα, τα παρακολουθώ με ενδιαφέρον. Άλλωστε, η μουσική είναι εξέλιξη, και η νεολαία είναι η καρδιά της.
10. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Πέντε μόνο? Δύσκολο …
Absolute ‘Must” …
1. Amici Forever
2. Loreena McKennit – The tango to Evora
3. Best of Celtic Woman
4.Οδός Ονείρων – Μάνος Χατζιδάκης
5 Μάριος Φραγκούλης & Άλκηστη Πρωτοψάλτη :Ραντεβού στο Παλλάς
5. Χαρούλα Αλεξίου – Ως την άκρη του ουρανού
Θα ήθελα όμως και
– Νατάσα Μποφίλιου – Οι μέρες του φωτός
– The phantom of the opera
– Andrea Boccelli : La voce
– Amy Winehouse – Back to Black
– Celine Dion…Όλα
– Soft Rock 70s,, 80s, 90s…
-25 – Adele
– Whitney Houston…Όλα
και πολλά πολλά άλλα …