Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχει Έλληνας ερμηνευτής που να αγγίζει την καρδιά μου τόσο σφιχτά όσο ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Διακεκριμένος ερμηνευτής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος Δυτικός ερμηνευτής σε έναν λαϊκό κόσμο που προσπαθούσε να μιμηθεί μία νοοτροπία Αραβικής αισθητικής.
Ο Μπιθικώτσης υμνεί τη γυναίκα στο έργο του.
Τη γυναίκα που ήρθε ξαφνικά, εκείνη που έφυγε σιωπηλά, εκείνη της οποίας τα βήματα ακόμα προσπαθείς να διαβάσεις στα μέρη του σπιτιού, μήπως προδώσουν την επιστροφή της.
To μία γυναίκα φεύγει, ένας αλησμόνητος ύμνος στη γυναίκα εκείνη που έδωσε, υπέμεινε, άντεξε και λησμόνησε. Αλλά της οποίας η ανιδιοτελής προσφορά ποτέ δεν εκτιμήθηκε, παγώνοντας το χρόνο και τραυματίζοντας το αίσθημα της αξιοπρέπειας που μπροστά στον έρωτα μάτωσε.
https://youtu.be/g0VpdUBlx14?si=7yGiA3cP0kPSijBo
Ένα άσμα για τις γυναίκες εκείνες που αποφάσισαν να μη θυσιάσουν την αυτοεκτίμησή τους για έναν έρωτα που δεν ευδοκίμησε.
Προτίμησαν να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν, ακόμα και αν αυτό τις σκότωνε μέσα τους, διότι αγαπούσαν τόσο το πρόσωπο που δεν τις εκτίμησε ποτέ.
Ο Μπιθικώτσης υμνεί τον έρωτα, χωρίς αυτή καλλιέργεια της καψούρας και της αυτολύπησης που καλλιεργείται στα σύγχρονα λαϊκοποπ κομμάτια. Η γυναίκα στο συγκεκριμένο τραγούδι έχει τσαλακωθεί, έχει αφήσει χρόνο να κυλήσει προσμένοντας μάταια μία αλλαγή. Αλλά ο χρόνος κόλλησε με τους λεπτοδείκτες να δείχνουν ακίνητοι όταν εκείνη αποφασίζει να ανοίξει την πόρτα και να φύγει.
Το “Μια γυναίκα φεύγει” είναι ένας ύμνος του έρωτα που λαβώθηκε και τραυματίστηκε.
Αλλά δεν επέτρεψε σε όλα αυτά που έδωσε να λυγίσει εντελώς και έβαλε την προσωπική επιβίωση πάνω από την καρδιά που αδιαφορεί μπροστά στα κακώς κείμενα.
Η καρδιά σιωπά όταν η λογική μουρμουράει και λέει ότι το μέλλον δεν υπάρχει, ότι η σχέση είναι βαλτωμένη.
Αλλά θέλει δύναμη να παρακούσεις το συναίσθημα, ακόμα και πληγωμένο να είναι θέλει να επιμένει.
Υψηλής ευαισθησίας προν τον εαυτό η επιλογή να κλείσεις μία πόρτα…και η Μπιθικώτσης ύμνησε τη γυναίκα, την πραγματική κυρία που έδειξε στον εαυτό της το σεβασμό που το έτερο πρόσωπο δεν έδειξε ποτέ.
