Γράφει η Ντέπη Στενού, Δημοσιογράφος
Ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας και εικαστικός Δημήτρης Ταλαγάνης γεννήθηκε στην Αρκαδία, για να βρεθεί λίγο μετά στην Αθήνα, όπου έμεινε ως το 1964.
Ακολούθησε μια δεκαετής απουσία του στο εξωτερικό, με πρώτο σταθμό τη Σοβιετική Ένωση. Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας, κοντά στους φωτισμένους δασκάλους Τουγκένιεφ, Κρίνσκι, Μπαρχίν, Μιλίνικοφ. Το 1971 πήρε το δίπλωμα του κι ακόμη, το Master of Architecture τιμητικά.
Το 1970, φοιτητής ακόμη στο πέμπτο έτος του Ινστιτούτου, έλαβε μέρος στον διαγωνισμό για το καινούργιο Μουσείο του Λένιν και πήρε το πρώτο βραβείο. Η μελέτη του αυτή παρουσιαζόταν επί έναν ολόκληρο χρόνο στην Έκθεση τον επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, ενώ του απονεμήθηκε το χρυσό μεταλλείο τις έκθεσης και ανακηρύχθηκε μόνιμος εκθέτης της.
Στη συνέχεια η ίδια μελέτη εκτέθηκε στο Παλάτι τον Συνεδρίων του Κρεμλίνου.
Στο Παρίσι εκθέτει την δουλειά του στο Foyer Royal de l’ Odéon και στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées ενώ συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου.
Τον Αύγουστο του 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα, ακριβώς μετά από δέκα χρόνων απουσία, και συνέχισε να εργάζεται ως αρχιτέκτων. Το 1984 φιλοτέχνησε το μετάλλιο του «Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών», που απονεμήθηκε στον Κ.Καραμανλή, στον Γ.Γ. του Συμβουλίου της Ευρώπης και σε προσωπικότητες της τέχνης, του πνεύματος και της επιστήμης.
Το 1987 εξέθεσε τα έργα του στο Μητροπολιτικό Μουσείο του Τόκιο.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους , φιλοτέχνησε το αναμνηστικό μετάλλιο στην συνάντηση Ρέιγκαν – Γκορμπατσόφ. Το 1991 φιλοτέχνησε για τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μετάλλιο και αναμνηστική κάρτα για τα παιδιά που κτυπήθηκαν από αρρώστιες από οικολογικές καταστροφές.
Το 1992 φιλοτέχνησε σε μάρμαρο τον «Απόλλωνα των Δελφών», για τον Μεγάλο Δούκα του Λουξεμβούργου, ο οποίος είναι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και το έργο βρίσκεται στο ανάκτορα του Λουξεμβούργου. Τον Απρίλιο του 1994 φιλοτέχνησε το κουτί της Πανδώρας για τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον. Το 1995 φιλοτέχνησε την ποιμαντορική ράβδο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Φιλοτέχνησε επίσης τα μετάλλια και τις περγαμηνές των βραβείων του Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», καθώς και το μετάλλιο ειρήνης για τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Xavier Perez de Juejar, την Indira Ghandi και τον Olof Palme.
Την χρονική περίοδο 2000-2004, προγραμμάτισε παγκόσμια περιοδεία της Έκθεσης με την επωνυμία «Έρως-Άθλος-Ήρως», στο πλαίσιο της πολιτιστικής ολυμπιάδας Αθήνα 2004, και σημαντικό μέρος των έργων ήταν αφιερωμένα στην εκεχειρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από 70 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Για περισσότερο από 50 χρόνια με τις εικαστικές του δημιουργίες δίνει ψυχή στην ύλη: κοσμήματα, κειμήλια και τεκμήρια της ανθρώπινης ύπαρξης, ωδές στους αθάνατους, αιώνιους ποιητές, έργα τα οποία αντλούν στοιχεία από τη φύση και που βγαίνουν μέσα από την ψυχή του ελληνικού λαού, μετουσιώνονται σε τέχνη με την ξεχωριστή τεχνική και το προσωπικό ύφος του Δημήτρη Ταλαγάνη. Ένα μίγμα αριστοκρατικής έμφυτης ευγένειας, πνευματικότητας και αυθεντικότητας.
Αναμφισβήτητα δεν είναι η Τέχνη αυτή που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας αυτήν της περίοδο, ακόμη και αν τα λαμπρά εγκαίνια της Εθνικής μας Πινακοθήκης και η ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στην παγκόσμια κοινότητα , συνέβαλλαν τα μέγιστα στο κλίμα της στην Εθνικής μας ανάτασης και έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα της τεράστιας δύναμης που έχει η Τέχνη στην κοινωνία και την ανθρωπότητα.
Αλλά ακόμη κι αν είναι η Πανδημία αυτή που εξακολουθεί να κρατάει τα σκήπτρα της επικαιρότητας και το αποτέλεσμα της μάχης μαζί της να εξελίσσεται σε υπόθεση ζωτικής σημασίας για την χώρα, πάντα θα υπάρχουν αυτές οι οάσεις καταθέσεων ψυχής των μεγάλων δημιουργών της τέχνης , να μας ανυψώνουν , να μας ξεκουράζουν , να μας εμψυχώνουν ….
Εν όψη δε του μέγα πάθους της Μεγάλης Εβδομάδας που πλησιάζει, να μας κάνουν καλύτερους και ταπεινότερους.
H Επέτειος των 200 χρόνων από την Εθνική μας Παλιγγενεσία,είναι φανερό ότι εκτός των άλλων γίνεται αφορμή για να εξυψωθεί η “Ελληνική ψυχή” απανταχού της γης, μέσα και από την Τέχνη με έργα σημαντικών και διακεκριμένων καλλιτεχνών που ενώνουν τους Έλληνες με μαγικό τρόπο και τους κάνουν ιδιαίτερα υπερήφανους χαρίζοντας σε όλους υπέρτατες συγκινήσεις.
Ξεχωριστή θέση ανάμεσα τους κατέχει ο “μεγάλος της Τέχνης”, Δημήτρης Ταλαγάνης, με τα έργα του να αιχμαλωτίζουν το βλέμμα με την καθαρότητα των γραμμών τους και το αυθεντικό προσωπικό του στυλ, που αντανακλά την εσωτερικότητα της αυθεντικής του ύπαρξης και την Δυναμική της Αρκαδικής του καταγωγής
Όλα αποτυπωμένα στα έργα του και χαραγμένα στα γλυπτά και τα μοναδικής ομορφιάς χαρακτικά του, που με την διαχρονικότητά τους, αποτελούν Πολύτιμη κληρονομιά για την επόμενη γενιά.
Μια πραγματικά υπαρξιακή σχέση εν πνεύματι, μεστή από την αυθεντικότητα και το απαράμιλλο ύφος και ήθος του καλλιτέχνη.
Ο Δημήτρης Ταλαγάνης ,ανήκει σε εκείνους τους λίγους μιας γενιάς μεγάλων δημιουργών που ευτύχησε να έχει η Πατρίδα μας, που είναι φάρος και οδηγός μαζί στο ταξίδι της στην Ιστορία και την αιωνιότητα!
Ένα συμβολικό ευχαριστώ από την επίσημη Πολιτεία , στον μεγάλο εικαστικό δημιουργό Δημήτρη Ταλαγάνη, είναι μικρό αλλά αυτονόητο , για όλους αυτούς τους ανεκτίμητους θησαυρούς που μας έχει προσφέρει και συνεχίζει να μας χαρίζει, με τον ταλέντο και την αστείρευτη έμπνευσή του, σε αυτά τα 55 χρόνια που σεμνά και αθόρυβα όπως κάθε μεγάλος καλλιτέχνης, δημιουργεί αριστουργήματα.
Ευχόμαστε σύντομα να δούμε αντιπροσωπευτικά του έργα, στην Νέα Εθνική μας Πινακοθήκη , δίπλα στων άλλων μεγάλων Ελλήνων Εικαστικών και να γίνουν κτήμα και αντικείμενο θαυμασμού των Ελλήνων και ξένων επισκεπτών της!
Στην πρώτη φωτογραφία το έργο του Δημήτρη Ταλαγάνη για τα 200 χρόνια της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας με τίτλο:
1821-ΔΟΞΑ-2021
