Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Χιροσίμα Αγάπη μου. Μία ταινία για τη λυτρωτική δύναμη του έρωτα, για την τραγωδία του πολέμου, για το υπαρξιακό χάος της απομόνωσης.

Η τραυματική μνήμη θα προσπαθήσει να επουλωθεί μέσα από το άφημα σε μία ερωτική περιπέτεια. Ο Έρωτας, αυτός ο αιώνιος θεραπευτής, θα προσπαθήσει να λυτρώσει, να ακουμπήσει την πονεμένη μνήμη ως ένας επίδεσμος που θα σταματήσει την αιμορραγία από τις αναμνήσεις.

Η ερωτική σύνδεση μίας Γαλλίδας ηθοποιού και ενός Ιάπωνα γίνεται ένα ηφαίστειο, ένα ντουλάπι αναμνήσεων που ξεκλειδώνει από το άφημα του ενός στον άλλο.

Ο τόπος της γνωριμίας είναι η Χιροσίμα, μέρος που κουβαλάει πληγές, αναμνήσεις που δεν έφυγαν ποτέ από το μυαλό, κρύφτηκαν στα πιο στενά του σοκάκια και πάντοτε αναδύονταν στην επιφάνεια ξαφνικά.

Ο Έρωτας ξεγυμνώνει ψυχές και σώματα, αναβιώνει τραύματα, επαναφέροντας τα από το ασυνείδητο του νου στο προσκήνιο. Οι ψυχές βιώνουν ένα τραυματικό αλλά και απελευθερωτικό ταξίδι συνάντησης. Εκείνος και Εκείνη πρέπει να λυτρωθούν από τους εσωτερικούς δαίμονες που τους κατατρέχουν.

Το Χιροσίμα Αγάπη μου, λειτουργεί μεταφυσικά, ρεαλιστικά, μέσα από μία ιστορία που ατενίζει το Σήμερα, ενώ είναι ήδη ματωμένη και πληγωμένη από το Χθες.

Η Μαργκερίτ Ντιρά, μεγάλη Γαλλίδα συγγραφέας, εμβαθύνει στην μετα-τραυματική εμπειρία, στον πόνο της μνήμης, στον έρωτα που προσπαθεί να θεραπεύσει με λίγες τρυφερές στιγμές γυμνών σωμάτων σε ένα κρεβάτι.

Ταινία που ακουμπά το υπαρξιακό τραύμα που προκαλεί ο πόλεμος, τη θεραπευτική δύναμη του έρωτας, την υπαρξιακή αναγέννηση μέσα από μία τυχαία συνάντηση.

Διαχρονική Γαλλο -Ιαπωνική ταινία, η οποία έχει κερδίσει μία θέση στη λίστα με τις πιο κλασικές όλων των εποχών.

Ο Αλέν Ρενέ σε μία μεγάλη σκηνοθετική του στιγμή, σε μία ταινία πονεμένη, λυτρωτική, βασανισμένη, με εξομολογητική διάθεση και ερωτική πνοή που φυσσά ξανά ζωή.