Ο ερμηνευτής και τραγουδοποιός Αλέξανδρος Τζοβάνι απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την εμφάνιση του στο Mylos Club, το νέο του τραγούδι και τον επερχόμενο δίσκο.
1 Ένα ολοκαίνουριο μουσικό project σε σκηνοθεσία Στέλιου Βραχνή θα παρουσιαστεί στο Mylos Club στη Θεσσαλονίκη. Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά;
Είναι το project που με φτάνει στα συναισθηματικά μου όρια επί σκηνής. Είναι ένα μουσικό οδοιπορικό στημένο σαν μια συναυλία στο ΟΑΚΑ αλλά στους τέσσερις τοίχους μιας μουσικής σκηνής. Με άξονα πάντα τα δικά μου κομμάτια θα ανοιχτεί τόσο το ρεπερτόριο όσο ποτέ ξανά. Θα κάνω πράγματα που δεν έχω τολμήσει στο παρελθόν, όπως ότι θα παίξω για πρώτη φορά πιάνο σε ένα στιγμιότυπο της παράστασης.
2. Αναζητάτε διαρκώς νέους τρόπους παρουσίασης και έκφρασης, για τα live σας;
Επειδή “τα πάντα ρει“, όλα κυλούν και εξελίσσονται, έτσι και η τέχνη είναι ένα ποτάμι που ρέει αδιάκοπα. Ξοδεύω μήνες για να καταλάβω πώς πρέπει να ερμηνεύσω ένα κομμάτι κάποιες φορές. Ρωτάω συναδέλφους, φίλους, ψάχνομαι και ταπεινώνομαι. Μόνο έτσι υπάρχει πεδίο εξέλιξης στη δημιουργία.
3. Είναι οι ζωντανές εμφανίσεις και η διάδραση με τον κόσμο, απαραίτητη συνθήκη για την καταξίωση ενός καλλιτέχνη;
Δεν είναι θέμα καταξίωσης μάλλον. Είναι μια αδιάκοπη ανάγκη του καλλιτέχνη να επικοινωνήσει το ταλέντο του και τις ιδέες του. Το αποτέλεσμα, όντως, μπορεί να είναι με αυτό τον τρόπο να δημιουργήσει μία βάση κοινού και να εξελιχθεί, να αναγνωριστεί και να εκτιμηθεί αυτό που έχει να πει. Άλλωστε καλλιτέχνης χωρίς κοινό, δεν είναι καλλιτέχνης.
4. Νέο single με τίτλο “Σιωπή”, προπομπός του επερχόμενου νέου άλμπουμ. Θα το λέγατε χαρακτηριστικό δείγμα της συνολικής δουλειάς;
Ναι, μπορώ να πω ότι το τραγούδι αυτό είναι αναφορά στο νέο άλμπουμ που έρχεται. Τα νέα τραγούδια θα έχουν πιο εναλλακτικές ενορχηστρώσεις και ύφος. Θα είναι όμως ταυτόχρονα και πιο άμεσα για ένα ευρύτερο κοινό.
5. Ποια θέλετε να είναι η μουσική ταυτότητά σας και πόσο ανοιχτός είστε σε διαφορετικές επιρροές;
Είναι μεγάλη παγίδα το να θέλουμε να είμαστε κάπως. Αν πρέπει να έχουμε ταυτότητα, τότε, ειδικά στην τέχνη, πρέπει να είναι αυταπόδεικτη μέσα από τη μουσική, την ερμηνεία και την παρουσία μας. Για παράδειγμα δεν μπορώ να επιλέξω να είμαι καλός άνθρωπος. Αυτό είμαι ή δεν είμαι και είναι αποτέλεσμα όλων όσων έχω καταλάβει και καταφέρει στη ζωή. Οι επιρροές είναι το αγαπημένο μου χόμπι. Παρακολουθώ σχεδόν τα πάντα. Πηγαίνω σε δεκάδες συναυλίες κάθε καλοκαίρι ακόμα και σε πράγματα που ξέρω ότι δεν με εκφράζουν, όμως από όλα κάτι μαθαίνεις και κάτι παίρνεις. Μαθαίνεις κάτι να κάνεις ή κάτι να μην κάνεις…
6. Πόσο δύσκολο είναι πλέον, στα πλαίσια του ψηφιακού μας κόσμου, για έναν καλλιτέχνη να του δοθούν οι ανάλογες ευκαιρίες να αναδείξει το ταλέντο του;
Ναι μεν μπορεί εύκολα κάποιος να δημιουργήσει και να μοιραστεί τη μουσική του, όμως υπάρχει τεράστια προσφορά και πολύ μικρή ζήτηση στο χώρο.
Η μουσική πραγματικότητα, δυστυχώς, είναι μουσική βιομηχανία. Βιομηχανία. Δηλαδή επάγγελμα που στόχο έχει το κέρδος, όπως κάθε άλλη εταιρία. Άρα η ανάδειξη του ταλέντου είναι ένα πολύ μικρό πρωταρχικό μέρος της υπόθεσης που ονομάζεται καριέρα. Όλο αυτό είναι μια συνεχόμενη επένδυση ψυχική, χρονική, οικονομική για να φτάσει κανείς να πει ότι έχει χτίσει ένα κοινό και μια πορεία στο χώρο. Είναι ένας μαραθώνιος που ακόμα και τα μεγάλα ονόματα αγωνιούν να μείνουν μέσα στο παιχνίδι!
7. Ποιο είναι το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;
Μέσα από τη μουσική μου να εμπνευστούν, να χαρούν, να προβληματιστούν, να ερωτευτούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται.
8. Ποια είναι η άποψή σας για τα, νέα μουσικά ρεύματα, που είναι εξαιρετικά δημοφιλή στη νεολαία;
Με την τραπ έχω ένα beef!! Διαφωνώ βαθιά και ριζικά με τα θέματα και τον τρόπο έκφρασης. Προσέξτε: και ο Γιώργος Μαρίνος έβριζε επί σκηνής τραγουδώντας το Σεξ! Είχε όμως ένα σεβασμό στο μήνυμα που ήθελε να περάσει. Νιώθω ότι η τραπ είναι απλά η συνέχεια μια κοινωνίας γρήγορης η οποία δεν εμβαθύνει σε τίποτα. Μας ενδιαφέρουν οι καυστικοί τίτλοι για ένα 24ωρο και μετά ψάχνουμε το επόμενο θύμα να κατασπαράξουμε. Πρέπει να ξυπνήσει η κοινωνία, να αλλάξει η παιδεία και τότε δεν θα έχει η νεολαία ανάγκη από βία και εκφοβισμό.
9. Ενας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;
Τέλεια ερώτηση!
– Η εποχή της Μελισσάνθης, Μάνος Χατζιδάκις
Το Λειβάδι που δακρύζει, Ελένη Καραΐνδρου
Once, Glen Hansard
Ανθολόγιο, Χαρούλα Αλεξίου
Άξιον εστί, Μίκης Θεοδωράκης
