Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

ΤΙ κρύβεται πίσω από τη σκιά του ποιητή; Μετατρέπεται η τέχνη σε καταφύγιο πονεμένων ψυχών, κρύβοντας την αληθινή υπόσταση των ανθρώπων; Ρίχνεται ως πέπλο καταπίεσης στα πρόσωπα που συμβαδίζουν, που μοιράζονται τη ζωή τους με έναν εξέχοντα δημιουργό;

Ο Βασίλης Διακοβασίλης θέτει αυτά και αρκετά ακόμα υπαρξιακά ερωτήματα στο μυθιστόρημα “Στη σκιά του ποιητή” από τις Εκδόσεις Πηγή. Ο θάνατος ενός επιφανούς ποιητή, ανοίγει έναν κύκλο αναζήτησης για το ποιόν πίσω από την κουρτίνα της δημοσιότητας και της λογοτεχνικής αναγνώρισης.

Πόση σχέση είχε η δημόσια εικόνα του, οι ευαισθησίες και οι προβληματισμοί του με τον πραγματικό του ψυχισμό, τις βλέψεις και τις επιθυμίες του;

Το ιδανικό ταυτιζόταν με το ενδόμυχο και πώς αυτό αποτυπωνόταν στις σχέσεις του; Πόσα αρνήθηκε υποκριτικά από εκείνα που ποθούσε; Πόση σκιά έριξε στην ουσία του είναι του και πόση σκιά μοίρασε στους γύρω του σαν φοβισμένο αγρίμι;

Το εύστοχο εύρημα του συγγραφέα, να ξεδιπλώνει ταυτόχρονα, μαζί με τη ζωή και τα μυστικά του ποιητή και της επί δεκαετίες συντρόφου του, και εκείνα του δημοσιογράφου που ακολουθεί το νήμα του βίου του ψάχνοντας για το υλικό ενός βιβλίου που θα τον αφορά, δίνει στον αναγνώστη έναν διπλό καμβά ανάλυσης και ταύτισης με τους ήρωες. Καθώς ανακαλύπτουμε τις μύχιες σκέψεις του ποιητή και τα αδιέξοδά του, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την παράλληλη πορεία του δημοσιογράφου. Ο μοναχικός περιηγητής της ενημέρωσης συμπίπτοντας με τα υπαρξιακά διλήμματα του αντικειμένου της έρευνάς του, προχωρά στη δικιά του εξομολόγηση και τελικά στη δική του κάθαρση προθέσεων.

Η αφήγηση συναντά το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και τις διεργασίες του.

Οι χαρακτήρες αποτυπώνουν τα ερωτήματα της εποχής. Οι σκιές προκύπτουν από το εσωτερικό έρεβος και καταπνίγουν την αλήθεια μας. Θα βυθιστούμε στον πάτο της μοναξιάς ή θα δώσουμε, έστω και την ύστατη στιγμή μια ευκαιρία στο όνειρο να ανθίσει;