Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

“Βιβλίο Ψυχών” από τις Εκδόσεις Διάνοια και θα ήταν ψέματα να πει κάποιος ότι ο επιβλητικός τίτλος και το σκοτεινό εξώφυλλο δεν προϊδεάζει τον αναγνώστη για ένα μυθιστόρημα που θα έχει στον πυρήνα του το έγκλημα, την άγρια πλευρά της ζωής, το σκληρό πρώτο πρόσωπο της κοινωνίας. Κι όμως το συγκεκριμένο βιβλίο μόνο ένα ακόμα αιματοβαμμένο θρίλερ δεν είναι.

Ένας δημοσιογράφος ανακαλύπτει σε κάποιο βιβλιοπωλείο ένα βιβλίο από εκείνα που παραμένουν απούλητα, που κανείς δεν νοιάστηκε να προωθήσει και κανείς δεν πήρε το ρίσκο να το ψάξει. Ο περίεργος τίτλος του και το ακόμη πιο περίεργο περιεχόμενο του, κινητοποιούν τον κεντρικό ήρωα και τον θέτουν σε τροχιά αναζήτησης του συγγραφέα.

Αυτό το ταξίδι εύρεσης του θύτη μετατρέπει τον πρωταγωνιστή μας σε θύμα των εξελίξεων ή τελικά ελέγχει πλήρως τα βήματά του;

Στην πραγματικότητα με αφορμή το βιβλίο ξεκινά ένα πιο εσωτερικό ταξίδι, αυτογνωσίας κι αυτοπραγμάτωσης.

Κάθε απόφαση του από εδώ και πέρα φιλτράρεται μέσα από το αξιακό υπόβαθρο του βιβλίου. Οι σχέσεις του διυλίζονται μέσα από ολοκληρωτικά καινούριο μεγεθυντικό φακό και η κατάληξη μπορεί να είναι διαφωτιστική αλλά ταυτόχρονα και καταστροφική.

Ο Σπύρος Κανελλόπουλος δείχνει να πιάνει το νήμα της σαφώς φιλοσοφικής προσέγγισης που διέπει το έργο του από εκεί που το άφησε με το προηγούμενο. Θα ήταν δυνατό να θεωρήσουμε τη διαδρομή του ήρωα του μια έμμεση προσωπική εξομολόγηση αλλά ακόμη κι αν δεν πρόκειται ακριβώς για αυτό, είναι δεδομένο ότι μέσα από το γραπτό του θέλει να μας θέσει σε εγρήγορση, να ενεργοποιήσει πρπαιώνια ένστικτα και αξίες, συχνά βαθιά θαμμένα μέσα μας.

Η πένα του κινείται με ικανότητα ανάμεσα στην αφηγηματική πληρότητα και την ψυχαναλυτική “ανασκαφή” κινήτρων, θέσεων, επιδιώξεων.

Πιθανόυατα να σας εκπλήξει το τέλος του, ίσως πάλι να είναι απλώς το άνοιγμα μιας νέας πύλης προς την ατέρμονη αναζήτηση του ανέφικτα ιδεατού.