Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Αν η λογοτεχνία δεν συνδυάζει την εξαιρετική τεχνική στη χρήση του λόγου και την ανάδειξη των κρίσιμων ερωτημάτων μιας κοινωνίας, τότε μάλλον αντί να επιτελεί τον ουσιαστικό σκοπό της, αναλώνεται στην περιγραφή και το σχολιασμό του δεδομένου.

Η Αλεξάνδρα Τσόλκα στο Pax Americana από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, κατορθώνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και μας καταθέτει μια ολοκληρωμένη λογοτεχνική πρόταση.

Χρησιμοποιώντας την Αμερική, την κατ’ ευφημισμό “σύγχρονη γη της επαγγελίας” ως σημείο αναφοράς, στηλιτεύει τη σύγχρονη πραγματικότητα της επίπλαστης ευμάρειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, των εξαρτήσεων, της επικοινωνιακής Φούσκας,

μέσα από ιστορίες ανθρώπων που παλεύουν για τα όνειρά τους εγκλωβισμένοι μέσα στα αδιέξοδα.

Αδιέξοδα ατομικά, απότοκο των επιλογών και της θέλησης αλλά και συλλογικά, δομικά στοιχεία ενός κοινωνικού και πολιτικού περίγυρου που αλλοιώνει χαρακτήρες, υποβάλλει συμπεριφορές και στερεότυπα. Ένας κόσμος θεωρητικών ευκαιριών καταλήγει να λειτουργεί ως λαιμητόμος προσωπικοτήτων και πόθων.

Στο επίκεντρο της αφήγησης ο μετανάστης, ο διαχρονικός ρόλος του ως αποδιοπομπαίου τράγου, ο ρατσισμός, το μίσος για το άγνωστο, η έλλειψη παιδείας και κατανόησης, τα στενά όρια μιας εικονικής αλήθειας. Οι ήρωες, άλλοτε άνθρωποι σπρωγμένοι στο περιθώριο κι άλλοτε αγωνιστές της ζωής αντιμέτωποι με μια αφιλόξενη, εχθρική στάση, κινούνται με ταχύτητα ανάμεσα στην αισιοδοξία και την απογοήτευση, την επιτυχία και το μαρασμό.

Η λογοτεχνική δεινότητα της Τσόλκα, με αξιοπρόσεκτα τεχνικά χαρίσματα, η σχεδόν ψυχαναλυτική εμβάθυνση των ηρώων της, το σκωπτικό, χιουμοριστικό της άγγιγμα προσφέρουν στον αναγνώστη την απόλαυση ενός ενδοσκοπικού ταξιδιού που θέτει ερωτήματα αφήνοντας στο τέλος τη γλυκόπικρη αίσθηση του αξιακού ξεπεσμού.;