Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν, που μπορούμε να ελπίζουμε μόνο σε ένα θαύμα για να σωθεί κάτι από την αξιοπρέπεια αυτού του πλανήτη και των κατοίκων του; Είναι το μέλλον μας προδιαγραμμένα μια διαδρομή προς τη δυστοπία της απομόνωσης και του ολοκληρωτισμού όπου η επιβίωση θα αποτελεί ακριβό ζητούμενο;

Ο Γιώργος Πολυμενάκος στο τρίτο βιβλίο μιας εξαιρετικά ενδιαφέρουσας τριλογίας μυθιστορημάτων, με θέμα το αύριο της ανθρωπότητας, τη σκληρότητα των εξελίξεων μιας κοινωνίας χωρίς συλλογική πυξίδα, που τιτλοφορείται “Μόνο ένα θαύμα” και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γραφή, περιγράφει γλαφυρά και με σκοτεινά χρώματα ένα φανταστικό περιβάλλον που δύσκολα φαντάζεσαι από θα απέχει από το απώτερο μέλλον μας.

Ένα περιβάλλον ακραίων κοινωνικών ανισοτήτων και διαχωρισμών, κούφιας εξουσιομανίας, που λατρεύει μια ακόμη πιο κούφια αιώνια νεότητα, και επιτακτικής συναισθηματικής χαλιναγώγησης των πολλών.

Οι δύο κεντρικοί ήρωες του βιβλίου ακολουθούν διαφορετικές πορείες αλλά έρχονται να συναντηθούν στην αναζήτηση διεξόδου. Ο ένας όντας μέρος του συστήματος το οποίο όμως δεν δείχνει να εκτιμά ιδιαίτερα, και η άλλη μια απόκληρη των αρχών που κινείται εκτός κεντρικών γραμμών και σχεδιασμού. Δύο μορφές με πληγωμένες μνήμες και αβέβαιες επιλογές έρχονται να βρουν κοινή αναφορά στο τέλμα που βιώνουν και να επιδιώξουν την υπέρβαση.

Στο δικό του, πιο εσωστρεφές, πιο ψυχαναλυτικό, πιο καταγγγελτικό λογοτεχνικό Mad Max, ο Πολυμενάκος στοχάζεται πάνω στα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης, στην απώλεια βασικών αξιών και την ουσιαστική φθορά που φέρνει η θεοποίηση της τεχνολογίας. Σίγουρα θα κερδίσει τον αναγνώστη με την αμεσότητα των περιγραφών και την καθαρότητα των σκέψεων του, αφήνοντας να αναρωτιέται για το αν αρκεί τελικά ένα θαύμα για να αποτρέψει το μοιραίο.