Γράφει ο Νίκος Ναούμης, πολιτικός επιστήμονας – συγγραφέας
Μία από τις μεγαλύτερες χαρές που αντλώ από την συστηματική επαφή μου με τα βιβλία και την ανάγνωση, ειδικά ελληνικής λογοτεχνίας, είναι ότι ανακαλύπτω συνεχώς νέες πένες, με ατόφια γραφή, ανεπιτήδευτη αγνότητα, που σε κάνουν να αγαπάς ακόμα περισσότερο την διαδικασία αυτή.
Μια τέτοια …ανακάλυψη, ήταν η πένα της Μαρίας Πρινάρη – Καρκαβατσάκη, η οποία με το βιβλίο της, με ταξίδεψε σε μια πολύ δυνατή ιστορία, βγαλμένη από την πραγματική ζωή και με έφερε σε επαφή με χαρακτήρες που μπορείς να συναντήσεις στα περισσότερα ελληνικά σπίτια.
Η «Λάχεσις», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη σε μια πολύ καλαίσθητη και εξαιρετική εκδοτική προσπάθεια, περιστρέφεται γύρω από το αγωνιώδες ερώτημα «αν κάποιος μπορεί με σιγουριά να πει ότι υπάρχει κάποιος λόγος εξαιτίας του οποίου τελικά γίνονται όλα σε αυτή τη ζωή».
Η πλοκή της ιστορίας μας, ξεδιπλώνεται κατά κύριο λόγο στην περιοχή της ορεινής Κορινθίας, το χωριό Φενεός και γύρω από τη λίμνη Δόξα. Εκεί, η Άννα ζει μια ευτυχισμένη ζωή και κάνει όνειρα για το μέλλον. Κάποια μέρα, αποχαιρετά τον επίγειο παράδεισο της εφηβείας της κι ανοίγει τα φτερά της, για να πετάξει μακριά και να κατακτήσει τη ζωή. Παίρνει μαζί της σαν κληρονομιά, ένα μεγάλο μυστικό και τα σοφά λόγια της προγιαγιάς της, αποφασισμένη να τα κρατήσει φυλαχτό.
Η ζωή, όμως, είναι μια μεγάλη ανατροπή κι αυτό η Άννα δεν το είχε υπολογίσει. Αναγκάζεται να εγκαταλείψει τους στόχους και τα όνειρά της που μετατρέπονται σε εφιάλτες και τη στοιχειώνουν.
Αδιέξοδο η ζωή της, ο γάμος της κόλαση. Ο άντρας της, ένας χειριστικός, βίαιος κι επικίνδυνος άνθρωπος, γίνεται τροχοπέδη στα σχέδιά της, εξουσιαστής και δυνάστης της. Άκαρπη η προσπάθειά της να ξεγελάσει τον εαυτό της, πως όλα μπορούν ν’ αλλάξουν… και το μεγαλύτερο ψέμα, η αλήθεια της, γίνεται ιστός που την τυλίγει.
Ένας μοναχός και ένας γιατρός στέκονται δίπλα της και συντρέχουν τον αγώνα της να ελευθερωθεί και να λυτρωθεί.
Δυστυχώς, οι ευκαιρίες της ζωής δεν είναι ατελείωτες και ποτέ δεν ξέρουμε ποια είναι η τελευταία.
“Η συγχώρεση θέλει δύναμη, τόλμη και γενναιότητα που ο άνθρωπος δεν έχει πάντα. Ξεχνώντας πώς είναι ν’ αγαπάς και να συγχωρείς, έχοντας ως σκοπό μόνο την εκδίκηση, ίσως ζεις μικρές στιγμές ευτυχίας, που τελικά πληρώνεις υπερτιμημένες”.
Χωρίς αμφιβολία, μέσα από την ιστορία αυτή, η συγγραφέας επιχειρεί να ρίξει φως στα σκοτάδια που απειλούν κάθε ελληνική, παραδοσιακή οικογένεια. Όλοι λίγο ως πολύ, έχουμε ξεστομίσει τη φράση που λέει ότι κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβουν οι τέσσερις τοίχοι ενός σπιτιού. Με όσο γερά θμέλια κι αν έχει κάποιος χτίσει τους τοίχους αυτούς, εκείνοι είναι τόσο εύθραυστοι, που ανά πάσα στιγμή, μπορούν πολύ εύκολα να καταρεύσουν. Αυτό μας διδάσκει η εμπειρία όλων μας, αυτό προσεγγίζει πολύ στοχευμεύνα και η ιστορία της Άννας.
Ειλικρινά, το βιβλίο αυτό θα σας προβληματίσει και θα σας βοηθήσει να δείτε τα πράγματα με μια άλλη οπτική.
Θα αντιληφθείτε πως ένας θύτης, μπορεί σε μια στιγμή να γίνει θύμα και το αντίστροφο. Θα συγκινηθείτε, θα οργιστείτε και θα στεναχωρηθείτε με τις αποφάσεις που άλλες πάρθηκαν λάθος και άλλες ποτέ δεν εκτελέστηκαν. Πάντα όμως, το φως θα νικάει το σκοτάδι και η ελπίδα περιμένει κάπου κρυμένη να φτερουγίσει.
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο της Μαρίας Πρινάρη-Καρκαβατσάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη και δεν σας κρύβω, ότι περιμένω με αγωνία την επόμενη ιστορία της συγγραφέως, ακόμα δε, και τη συνέχεια της ιστορίας που διάβασα καθώς κρίνω, ότι υπάρχουν περιθώρια να συνεχιστεί ακόμα και, να γίνει μια καλή τηλεοπτική σειρά…
