Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, συγγραφέας

Η ποιητική συλλογή της Παναγιώτας Τσάτσου, ο τίτλος της οποίας συμπληρώνεται με την εύλογη προσθήκη “Προσδοκίες και ματαιώσεις” και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Όστρια, κάνει εξαρχής ξεκάθαρη τόσο τη θεματολογία, όσο και τη στόχευση. Ο άνθρωπος απέναντι στον χρόνο, και η διαχείρισή του μέσα από τις συνήθως υπερβολικές προσδοκίες που οδηγούν στη ματαίωση, την απογοήτευση, τον πόνο.

Η εικαστική συνοδεία κάθε ποιήματος από μια ζωγραφική πρόταση έρχεται όχι μόνο να συνδυάσει αγαστά τις δύο τέχνες αλλά και να προσδώσει βάθος και εύρος στην εμπειρία και να μετατρέψει σε συνολική αισθητική διαδικασία την πλήρη κατανόηση του λόγου.

Ο χρόνος μάς κρατά δέσμιους με τις αναμνήσεις. Το παρελθόν κλειδώνει μέσα μας τον πόθο για όσα δεν έγιναν και τη χαρά για όσα πετύχαμε. Η υποκρισία συναντά την απώλεια. Το ψέμα ψάχνει τη γενναιότητα. Η λογική παλεύει με το συναίσθημα.

Η ποίηση της Τσάτσου διαθέτει ορμή, δυναμική. Η ελεύθερη γραφή δεν περιορίζει τη διάθεση για ρίμα. Τα ρήματα που συχνά κλείνουν τις φράσεις αποκτούν μια ξεχωριστή ένταση, προσκαλούν, τονίζουν, απαιτούν.