Ο συγγραφέας Βαγγέλης Μπέκας απαντά στις 10+1 ερωτήσεις που του θέτει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του μυθιστορήματος “Γένεσις”.
1. Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το νέο σας μυθιστόρημα «Γένεσις». Πώς θα το περιγράφατε συνοπτικά;
Το Γένεσις είναι ένα crime drama μυθιστόρημα που εξερευνά τα όρια μεταξύ της ανθρώπινης φύσης και της τεχνολογίας. Σε ένα ειδυλλιακό νησί-δοκιμαστικό σωλήνα της εποχής μας, μια νεαρή αντεισαγγελέας ανακαλύπτει ότι η δικαστίνα μητέρα της είναι μπλεγμένη σε μια σκοτεινή πλεκτάνη με το οργανωμένο έγκλημα, που λυμαίνεται τον τουρισμό – τη βαριά βιομηχανία του τόπου. Κι όλα αυτά, ενώ ο αστυνόμος Αντύπας είναι κολλημένος με το τεχνολογικό του όραμα για τον έλεγχο της εγκληματικότητας. Αναπόφευκτα, η τεχνητή νοημοσύνη δοκιμάζει τις έννοιες της αλήθειας, της ελευθερίας και της δημιουργίας.
2. Ποια είναι τα κίνητρα και οι στόχοι των βασικών ηρώων σας;
Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι πολυεπίπεδοι. Η αντεισαγγελέας Δήμητρα Λαζάρου παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα στις οικογενειακές προσδοκίες της δικαστικής δυναστείας στην οποία ανήκει και τη δική της αίσθηση δικαιοσύνης, ενώ ταυτόχρονα αναζητά την προσωπική της ταυτότητα. Ο γιατρός Νίκος Μακρής, με την εμπειρία του από επικίνδυνες αποστολές ανά τον κόσμο, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την πυξίδα του ερχόμενος σε επαφή με τη Δήμητρα. Από την πλευρά του, ο αστυνόμος Αντύπας είναι ένας οραματιστής. Προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει την τεχνητή νοημοσύνη για να ελέγξει το έγκλημα, δοκιμάζει τα όρια της ηθικής. Όλοι τους, όμως, συγκλίνουν στον αγώνα να αποκαλύψουν την αλήθεια – κι ας είναι η αλήθεια σχετική.
3. Ποιο ρόλο μπορεί να παίξει η Τεχνητή Νοημοσύνη στο έγκλημα;
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία, μπορεί να ενισχύσει την ανακριτική διαδικασία, εντοπίζοντας συνδέσεις και στοιχεία που ίσως θα ξέφευγαν από την ανθρώπινη παρατηρητικότητα. Από την άλλη, μπορεί να γίνει εργαλείο παρανομίας, ελέγχου και χειραγώγησης. Χωρίς το αναγκαίο ρυθμιστικό πλαίσιο, μπορεί να οδηγηθούμε σε δυστοπικές καταστάσεις πριν προλάβουμε να το αντιληφθούμε.
4. Τι πιστεύετε ότι θα αποκομίσει ως απόσταγμα ο αναγνώστης;
Το Γένεσις θέτει ζητήματα για την αλήθεια, την ελευθερία, την ανθρώπινη επαφή και τη σχέση μας με την τεχνολογία. Ελπίζω να προβληματίσει τον αναγνώστη, να του θέσει ερωτήματα στα οποία μόνος του να αναζητήσει απαντήσεις.
5. Ποιο ήταν το ερέθισμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Η ανάγκη μου να διηγούμαι ιστορίες. Η συγγραφή είναι ο τρόπος μου να κατανοώ τον κόσμο γύρω μου αλλά και μέσα μου.
6. Έχει ταυτότητα η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία;
Φυσικά και έχει. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνθηση στο είδος. Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία μπορεί να μην έχει την υποστήριξη που έχουν, για παράδειγμα, οι σκανδιναβικές χώρες, αλλά κουβαλάει τη δική της κοινωνικοπολιτική ματιά, που την κάνει ξεχωριστή. Αν υπήρχε μια σοβαρή πολιτική για το βιβλίο, η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία θα μπορούσε να γίνει εξαγώγιμη.
7. Ποιον ορισμό θα δίνατε στην έννοια της λογοτεχνίας;
Λογοτεχνία ίσως είναι η αναζήτηση της ουσίας μέσα από τον γραπτό λόγο και την τάση του ανθρώπου να λέει (και να ακούει) ιστορίες.
8. Γιατί οι Έλληνες διαβάζουν λογοτεχνία λιγότερο από τον μέσο Ευρωπαίο;
Εκτιμώ ότι το πρόβλημα είναι πολυεπίπεδο: από την έλλειψη σοβαρής πολιτικής για το βιβλίο μέχρι τη γενικότερη πολιτιστική φιλοσοφία που μας διέπει ως κοινωνία. Και, φυσικά, ο ήλιος της Μεσογείου δεν βοηθάει.
9. Πιστεύετε στη μοίρα ή στην τύχη;
Πιστεύω στην πρόνοια του υπέρτατου όντος και στις επιλογές. Στον πυρήνα της προσωπικής μας ιστορίας, οι αποφάσεις μας είναι κομβικές.
10. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Φίλιπ Ντικ – Το ηλεκτρικό πρόβατο
Πολ Όστερ – Η Τριλογία της Νέας Υόρκης
Επίκτητος – Διατριβές
Kolb Bryan, Whishaw Ian – Βασικές Αρχές της Νευροψυχολογίας του Ανθρώπου
Ray Dalio – Principles for Dealing with the Changing World Order: Why Nations Succeed or Fail
11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρομαντισμό ή ρεαλισμό στην εποχή μας;
Χρειαζόμαστε και τα δύο. Και, κυρίως, να μην ξεχνάμε ότι η ζωή είναι μικρή και ο Θεός έχει χιούμορ.