Γράφει ο Alternative

Είναι χορευτικός έρωτας το τάνγκο ή ταγκό όπως συνηθίζουμε να το λέμε. Είναι μια μέθεξη των αισθήσεων που καταλαμβάνει μυαλό και σώμα, αποδίδοντας γνήσιο ερωτισμό στην ατμόσφαιρα. Όσοι το έχουν γνωρίσει από κοντά, κατακτήθηκαν από την ανεπανάληπτη γοητεία. Όλοι οι υπόλοιποι συζητούν γι αυτό σαν να πρόκειται για μυστηριακή ιεροτελεστία.

Όλοι το έχουν ταυτίσει με την Αργεντινή κι έναν παθιασμένο λαό και δεν σταματά να εκφράζεται με πάθος σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής.

Οι ρίζες του χάνονται κάπου ανάμεσα στα ισπανικά, Ανδαλουσιανά ακούσματα και τις αφρικανικές (από το Κογκό) μελωδίες, του καντόμπε.

Η εξέλιξη του υπήρξε καταιγιστική και σύντομα οι ταινίες κατακλύζονταν από σχετικές χορευτικές στιγμές. Η δημοφιλία της μουσικής υπήρξε μεγάλη την περίοδο του μεσοπολέμου κι εκτοξεύθηκαν μέχρι τη δεκαετία του ’50 όταν επηρέασε και μεγάλες ταζ μπάντες. Ο Άστορ Πιαστόλα αναμόρφωσε το τάνγκο αναμιγνύοντας αριστοτεχνικά στοιχεία τζαζ και κλασικής, δίνοντας μια διαφορετική αλλά εξίσου γοητευτική μορφή.

Η αυτοσχεδιαστική χορευτική του δομή, επιτρέπει στο ζευγάρι να αναπτύσσει έναν σωματικό διάλογο με αμοιβαία στήριξη, ένταση και τρυφερότητα, ταυτόχρονα. Τα κορμιά να ακουμπούν απαλά, το ένα το άλλο, και να δηλώνουν με ευγενική αγριότητα τον πόθο της κατάκτησης. Να αφήνονται στην ασφάλεια των χεριών του παρτενέρ, να μοιράζονται μια στιγμή αληθινού, αιώνιου έρωτα.