/Συνέντευξη: 10+1 Ερωτήσεις στους Ρεβάνς

Συνέντευξη: 10+1 Ερωτήσεις στους Ρεβάνς

Οι Ρεβάνς, που κυκλοφορούν το νέο τους δίσκο “Τσά στο Παλέρμο”, συνομιλούν με τον Κωνσταντίνο Μανίκα.

1. Νέος δίσκος με τίτλο “Τσάι στο Παλέρμο”. Πείτε μας πώς προέκυψε αυτή η δουλειά;

Το “Τσάι στο Παλέρμο” είναι ένας δίσκος τον οποίο ονειρευόμασταν και σχεδιάζαμε χρόνια. Τα περισσότερα τραγούδια που υπάρχουν στο δίσκο είναι παλαιότερα δημιουργήματα, ενώ υπάρχουν και 2-3 σχετικά πιο σύγχρονα. Όλα τους έχουν προκύψει μέσα από την πολύχρονη τριβή που έχουμε μεταξύ μας ως φίλοι, τις προσωπικές αλλά και τις κοινές μας εμπειρίες και παρατηρήσεις. Ένα χρόνο, λοιπόν, μετά την κυκλοφορία της πρώτης μας δισκογραφικής δουλειάς (“Οι κύκλοι των πουλιών”, εκδόσεις Μετρονόμος 2019), αρχίσαμε τις διαδικασίες των νέων ηχογραφήσεων. Μαζέψαμε τους μουσικούς της ορχήστρας, αρχίσαμε τις πρόβες, συζητήσαμε για τον ήχο με τον ηχολήπτη και συμπαραγωγό μας Άρη Αλβανό, φωνάξαμε στο στούντιο τρεις από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες: τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Αλέξανδρο Κτιστάκη και το Σπύρο Γραμμένο για να μοιραστούμε μαζί τους τρία τραγούδια μας, και ιδού το αποτέλεσμα!

2. Θεωρείτε ότι σας ταιριάζει περισσότερο ένα μουσικό ύφος ή είστε δεκτικοί σε διαφορετικές επιρροές;

Αυτό εξαρτάται από την ανάγκη έκφρασης που έχουμε ανά περιόδους και από τα τραγούδια που δουλεύουμε. Στον πρώτο μας δίσκο χρησιμοποιήσαμε διαφορετικό μουσικό ύφος από αυτό του “Τσάι στο Παλέρμο”. Αυτό προέκυψε τελείως φυσικά, καθώς στην ουσία όλη η δουλειά αποτέλεσε μελοποιημένη ποιητική συλλογή της Μαρίας Συτμαλίδου, της οποίας οι στίχοι ήταν μελωδικότατοι και θεωρούμε ότι απλά ανακαλύψαμε τις μελωδίες τους. Στο “Τσάι στο Παλέρμο” υπογράψαμε εμείς τους στίχους των τραγουδιών, οπότε η ηχητική εικόνα ήταν σχεδόν σχηματισμένη στο μυαλό μας πριν ακόμα μπούμε στο στούντιο. Χρησιμοποιήσαμε την ηλεκτρική ατμόσφαιρα που συνομιλεί πότε με ήχους συμφωνικούς και πότε με τα χάλκινα πνευστά των Βαλκανίων, με κορυφή της ορχήστρας το κλαρινέτο. Για τις ζωντανές μας εμφανίσεις, επιδιώκουμε και θεωρούμε οτι μας ταιριάζει περισσότερο αυτό που σε μια γενικότερη μουσική έννοια ορίζεται ως ροκ, δίνοντας έμφαση στον ηλεκτρικό ήχο και τους έντονους ρυθμούς. Μας αρέσει να “χτυπιόμαστε επάνω στη σκηνή”. Είναι πολύ όμορφη αυτή η γλυκιά κούραση, όταν τελειώνει μια συναυλία και νιώθεις οτι τα έδωσες όλα, οτι δεν ήσουν συναισθηματικά και ενεργειακά τσιγκούνης. Πάνω σε αυτή τη σκέψη, όλα τα μουσική είδη, οι επιρροές και οι προσμίξεις, γίνονται απλά το όχημα και όχι ο αυτοσκοπός.

3. Ο στίχος προηγείται της μελωδίας ή το αντίστροφο;

«Εν αρχή ην ο Λόγος». Αλλά και ο λόγος είναι μελωδία. Την εμπεριέχει μέσα του. Εμείς προτιμούμε να δουλεύουμε τη μουσική και την ενορχήστρωση πάνω στο ηχητικό αποτύπωμα του υπάρχοντος στίχου. Κατά την πρωτόλεια βέβαια σύλληψη και καταγραφή ενός τραγουδιού, μπορεί να συνυπάρχει η δημιουργία του στίχου με τη δημιουργία της μελωδίας και να εξελίσσονται ταυτόχρονα.

4. Ποιο θα είναι το επόμενο δημιουργικό βήμα;

Οργανώνουμε την καινούργια μουσική παρέα της Ρεβάνς, το καινούργιο σχήμα για αυτή την αλλοπρόσαλλη καλλιτεχνική σεζόν που έχει ξεκινήσει. Θα κάνουμε κάποιες εμφανίσεις για να παρουσιάσουμε ζωντανά και όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα τη νέα μας δισκογραφική δουλειά (και όχι μόνο). Σίγουρα θα μας βρείτε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στη Λάρισα. Συζητάμε και για Κρήτη και βλέπουμε. Άλλες φορές σε μικρές παρέες και άλλες φορές σε μεγαλύτερες μουσικές σκηνές.

5. Το πιο μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο;

Να μπορούμε να ταξιδεύουμε και να συνδιαλεγόμαστε με κόσμο μέσω της μουσικής μας. Να μοιραστούμε με όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μας για μια πραγματικότητα χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς καταπάτηση της φύσης, με χαρακτηριστικά αλληλέγγυα και αμεσοδημοκρατικά.

6. Τι ρόλο έχει πλέον η μουσική, στην ψηφιακή εποχή μας, όπου σχεδόν όλα κινούνται μέσω YouTube;

Η μουσική και η τέχνη γενικά δεν απειλείται εύκολα από οποιαδήποτε τεχνολογική εξέλιξη. Βρίσκει τη θέση της σε κάθε εποχή, ανάλογα με τα μέσα παραγωγής που υπάρχουν. Ο ρόλος της θεωρούμε οτι παραμένει πάντα ο ίδιος. Να γεννά συναισθήματα, να ενεργοποιεί συνειδήσεις και να συγκινεί. Το youtube είναι ένα μέσο. Δεν υπήρχε και από χθες και δεν ξέρουμε για πόσο θα υπάρχει. Δεν είναι καλό να μένουμε προσκολλημένοι σε οποιοδήποτε μέσο και να πιστεύουμε οτι αυτό είναι η απόλυτη αλήθεια της όποιας εποχής. Η ψηφιακή εποχή λογικά ήρθε για να μείνει, αλλά και τα βινύλια ας πούμε έχουν κάνει την επιστροφή τους για ένα μέρος του ακροατηρίου.

7. Είναι οι live εμφανίσεις αυτές που τελικά καθιερώνουν ένα καλλιτέχνη στη συνείδηση του κοινού;

Είναι πολύ σημαντικό να ακούς μια δουλειά ενός καλλιτέχνη σπίτι σου και να σε γεμίζει. Να μπορείς να επιλέξεις ανάλογα με την διάθεση της στιγμής ή ακόμα καλύτερα να μπορείς να οργανώσεις έτσι την κατάσταση ώστε να απολαύσεις έναν αγαπημένο σου δίσκο όπως εσύ το θέλεις, στο σπίτι σου ή σε κάποιον άλλο προσωπικό χώρο. Όμως η δυναμική που υπάρχει σε μια συναυλία, δεν μπορεί να αποδοθεί εύκολα, εώς με τίποτα, στην ηχογράφηση. Νομίζω οτι ταυτιζόμαστε με έναν καλλιτέχνη όταν νιώσουμε οτι συνδεθήκαμε μαζί του σε κάποια ζωντανή εμφάνιση όπου τον είδαμε από κοντά.

8. Ποια είναι η γνώμη σας για τα μουσικά reality shows;

Δεν μας πολυαπασχολούν. Μιλάμε για έναν τελείως διαφορετικό κόσμο, που πρώτο σκοπό έχει το κέρδος μέσα από την τηλεοπτική εκμετάλλευση του προϊόντος που παράγει. Δεν έχει σχέση με την τέχνη όπως την αντιλαμβανόμαστε. Επαγγελματικά, τα realities ίσως έχουν βοηθήσει κάποιο κόσμο να κερδίσει μεροκάματα δουλεύοντας στη βιομηχανία του θεάματος. Μέχρι εκεί.

9. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποιοι είναι οι πέντε δίσκοι που θα θέλατε μαζί σας;

Σίγουρα δεν είναι αυτοί που θεωρούμε ως οι πέντε καλύτεροι. Έτσι και αλλιώς από τη μία δεν είναι δυνατό να κάνουμε κατατάξεις και από την άλλη οι διαθέσεις μπορεί να αλλάξουν από μέρα σε μέρα ανάλογα τις προσωπικές και κοινωνικές εξελίξεις. Αν έπρεπε να διαλεξουμε τώρα, θα λέγαμε τους:
“Ella and Luis” (η σύμπραξη της Ella Fitzerald με τον Luis Armstrong)
“Ο ελάχιστος εαυτός” του Θανάση Παπακωνσταντίνου
“Τρύπιες σημαίες” των αδερφών Κατσιμίχα
“Σταυρός του Νότου” των Θάνου Μικρούτσικου και Νίκου Καββαδία
και “Βουτιά από ψηλά” των Ενδελέχεια.

10. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;

Λουκιανός Κηλαηδόνης, για πάρτυ στη φύση και ωραίες μουσικές. Θανάσης Παπακωνσταντίνου, για υπαρξιακές αναζητήσεις. Αλκμάν (το συγκρότημα), για κοινά παιξίματα. Μπαχ και Μπετόβεν, για να καταλάβουμε τελικά αν υπάρχει κάποια θεϊκή δύναμη που φώτισε αυτά τα μυαλά.

11. Χρειαζόμαστε περισσότερο ρεαλισμό ή ρομαντισμό στις ζωές μας;

Ο καθένας έχει τις δικές του ανάγκες. Θεωρούμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει γενίκευση πάνω σε αυτό. Χρειαζόμαστε ρεαλισμό για να κατανοήσουμε και ρομαντισμό για να ανασυνθέσουμε την πραγματικότητα μέσα στην οποία θέλουμε να ζήσουμε εμείς και οι επόμενοι που θα έρθουν.