Ο συγγραφέας Μανώλης Σιμιτσάκης *, του οποίο κυκλοφορεί το βιβλίο με τίτλο “Singularity”, απαντά στις 10+1 Ερωτήσεις του Κωνσταντίνου Μανίκα
1. Πώς θα περιγράφατε συνοπτικά το Singularity;
Θα έλεγα πως είναι μία υπαρξιακή βόμβα προγραμματισμένη να εκραγεί στα χέρια του αναγνώστη, αλλά και μία σύγχρονη τραγωδία. Στην προσπάθειά του ο χαρακτήρας να απαλλαγεί από κάθε κατάλοιπο, να ορίσει την ελευθερία και να ανακαλύψει την προσωπική του γνησιότητα, καταλήγει σε μία τραγική πράξη. Συμβολική και ιδεώδη, αλλά παγίδα. Σχεδόν αυτοαναιρείται, διότι ξοδεύεται σε αυτήν. Επομένως, παρά τη δυνατή του φωνή, τελικά, υπάρχει διέξοδος; Καταφέρνει όμως να προκαλέσει και να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με θέματα κοινωνικά που αγνοούμε στην καθημερινότητά μας και μέσα στην ερωτική μας σχέση.
2. Ποιες αντιδράσεις θα προκαλέσει στον αναγνώστη;
Έχω δημιουργήσει έναν χαρακτήρα επιτηδευμένα μισητό, που όμως ο αναγνώστης πρέπει να βρει το θάρρος να τον αντικρύσει και να αντικρούσει εάν μπορεί τα επιχειρήματά του. Δημιουργούνται συγκρούσεις, όπως συμβαίνει σε κάθε υπέρβαση ορίων. Εξαρτώνται, λοιπόν, οι αντιδράσεις από τα θεμέλια και όσα έχει επιλέξει ο αναγνώστης να κουβαλάει στη ζωή του. Κάποιοι θα τον θαυμάσουν, άλλοι θα θελήσουν να τον σταυρώσουν δημοσίως.
3. Οι ρόλοι που αναλαμβάνουμε καθορίζουν τις αντιδράσεις μας ή το αντίστροφο;
Δυστυχώς, οι ρόλοι επιβάλλονται στον χαρακτήρα του μεγαλύτερου ποσοστού των ανθρώπων. Πρέπει όμως να έχουμε το θάρρος και την ωριμότητα να τους αγνοούμε όταν αυτοί τείνουν να προσβάλουν την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό, τις ανθρώπινες αξίες.
4. Ποιο ήταν το κίνητρο για να ασχοληθείτε με την συγγραφή;
Πάντοτε είχα μια ροπή προς τις τέχνες. Μουσική, ζωγραφική, συγγραφή. Έχοντας αρκετές ιδέες που ήθελα να μεταδώσω, η συγγραφή ήταν αυτή που κατάφερε ως μέσο να τις εκφράσει καλύτερα.
5. Η έμπνευση ή η σκληρή δουλειά, παίζει το σημαντικότερο ρόλο, στη συγγραφή ενός βιβλίου;
Εξαρτάται από το είδος του βιβλίου. Η σκληρή δουλειά σημαίνει πως γράφουμε ακατάπαυστα. Επιφέρει βιασύνη. Είναι όμως κάποιες ιδέες που πρέπει πρώτα να ωριμάσουν μέσα μας προτού βγουν στο χαρτί, ειδάλλως το αποτέλεσμα θα είναι μέτριο. Πιστεύω πως και τα δύο είναι απαραίτητα, αλλά η βάση είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
6. Με ποιον λογοτεχνικό χαρακτήρα ταυτίζεστε και ποιον αντιπαθείτε;
Δεν μου έχει τύχει να αντιπαθήσω κάποιον, επειδή πάντοτε προσπαθώ να μπω στη θέση του και να τον καταλάβω. Έχω όμως ταυτιστεί, σε μικρότερη ηλικία και σε παιδικά βιβλία, με ήρωες όπως «Οι Μυστικοί 7», τον Μπίλμπο, και με όποιο περιείχε περιπέτεια. Ύστερα μεγάλωσα και κρατώ τις αποστάσεις μου. Τους εξετάζω όλους από μακριά.
7. Ένας μήνας “καραντίνα”. Ποια είναι τα πέντε βιβλία που θα θέλατε μαζί σας;
Το Χαμένο νησί (Μ.Καραγάτσης) , Σκακιστική νουβέλα (Stefan Zweig), Το άρωμα (Patrick Suskind), Ασκητική (Νίκος Καζαντζάκης) , Η Σίβυλλα (Par Lagerkvist)
8. Διαλέγετε παρέα για ολιγοήμερη απόδραση. Ποιους λογοτέχνες, ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου δράσης, θα συμπεριλαμβάνατε;
Για παρέα; Κανέναν! Το ότι έγραψαν μεγαλειώδη έργα δε σημαίνει πως θα είναι και ευχάριστοι!
9. Ποια θεωρείτε την πιο χαρακτηριστική φράση από βιβλίο σας;
«Όχι, δεν είναι η λογική που κινεί τον κόσμο. Είναι το συναίσθημα»
Από την τριλογία μεταφυσικού μυστηρίου «Το δέντρο του Άραϋ – Κι ο θάνατος το τέλος δεν είναι»
«Το είδος μας δε διαιωνίζεται, διαγωνίζεται»
Από το «Singularity – Η πειραματική νουβέλα»
10. Με ποιο τραγούδι ή και άλμπουμ θα “ντύνατε” μουσικά ένα έργο σας;
Με κανένα. Σε ορισμένες σκηνές όταν γράφω, βάζω την ανάλογη μουσική ώστε να πιάσω νότες και να βγουν τα συναισθήματα πιο εύκολα. Δε θα επέβαλα όμως ποτέ στον αναγνώστη να καθοδηγηθεί από τη μουσική, διότι κάθε τραγούδι αντιπροσωπεύει προσωπικές στιγμές.
11. Χρειάζεται περισσότερος ρομαντισμός ή ρεαλισμός στις ζωές μας;
Ισορροπία χρειάζεται. Σαφώς δε γίνεται να τραφείς χορεύοντας διαρκώς στα συννεφάκια, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς και πού βρίσκεται το ζουμί της ζωής. Πιάνομαι κι αφήνομαι.
- Ο Σιμιτσάκης Μανώλης γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1982 και μεγάλωσε στον Άλιμο Αττικής. Σπούδασε Πληροφορική στο Ε.Α.Π. και Εργάζεται ως διαχειριστής πληροφοριακών συστημάτων. Έχει ασχοληθεί με αρκετά είδη τέχνης, αυτή όμως που τον κέρδισε ήταν η συγγραφή και η ποίηση. Ξεκινώντας με ποίηση στα εφηβικά του χρόνια, ένιωσε αργότερα την ανάγκη να γράψει κάτι μεγαλύτερο. Αυτό το κάτι είναι η τριλογία βιβλίων φαντασίας – μεταφυσικού μυστηρίου “Το δέντρο του Άραϋ”. Έχει αρθρογραφήσει σε σχετικά ρεπορτάζ εφημερίδων και σε διάφορες σελίδες με θέμα το φανταστικό και το μυστήριο, ενώ ούτε η αρθρογραφία για το βιβλίο δεν τον αφήνει αδιάφορο. Επίσης, τελεί χρέη κριτικού σε διαγωνισμούς λογοτεχνίας και επιμελείται βιβλία, ανεξαρτήτως είδους.
