Γράφει ο Alternative

Έξι μήνες παρέα με τον κορωνοϊό. Ο φόβος δίπλα μας. Η τσέπη μας να αδειάζει. Αλλά υπομένουμε. Αντέχουμε και ακολουθούμε τις οδηγίες. Προστατεύουμε τους εαυτούς και τους γύρω μας, τους δικούς μας ανθρώπους.

Μας έχουν λείψει οι βραδινές έξοδοι. Πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι και δεν είχαμε μια συναυλία να πάμε. Κι όσες εκδηλώσεις έγιναν ήταν με μέτρα ασφαλείας. Στερηθήκαμε την κοινή χαρά, την αμοιβαία διασκέδαση.

Όμως υπομείναμε. Μπρος στον εχθρό που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές μας, όλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Είμαστε φτιαγμένοι για να αντέχουμε πολύ πιο σημαντικές στερήσεις.

Κι έρχονται τώρα κάποιες φιλόδοξος παραγωγές σε προβεβλημένους χώρους να τα γράψουν όλα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Λες και δεν υπάρχουν νόμοι και ρυθμίσεις. Λες και γι’ αυτούς τους “σπουδαίους” performer και τους εξίσου σπουδαίους θεατές, δεν ισχύει τίποτα.

Το κοινό πυκνό, άτομα στιβαγμένα σαν τα τσαμπιά. Μάσκες ούτε για αστείο. Καμία προειδοποίηση, καμία προτροπή συμμόρφωσης, κανένα πρόστιμο.

Κατανοώ το πόσο δύσκολα περνούν οι άνθρωποι του Πολιτισμού όλο αυτό το διάστημα. Ελάχιστα ασχολούμαστε με την ολοκληρωτική επαγγελματική σίγαση τους όλους αυτούς τους μήνες. Όμως αυτό δεν είναι δικαιολογία για να περάσουμε επιλεκτικά στο άλλο άκρο.

Να κάνουμε τα στραβά μάτια για μερικές φίρμες και τους celebrities που συχνάζουν στις εκδηλώσεις τους; Όχι βέβαια.

Εδώ που έχουμε φτάσει άμεση απαγόρευση εκδηλώσεων, εκτός κι αν τηρούνται οι απαραίτητες αποστάσεις. Κι ας στηριχθεί οικονομικά ο χώρος του θεάματος με κάθε δυνατό οικονομικό εργαλείο. Τα παραμύθια, τέλος!