Βάσκο Πόπα – Το βότσαλο

Στον Ντούσαν Ράντιτς

Δίχως κεφάλι δίχως μέλη
φανερώνεται
Με του τυχαίου τον ερεθιστικό σφυγμό
Σαλεύει
Με το ξεδιάδροπο του χρόνου βήμα
Κρατάει τα πάντα
Μες στην παράφορη
Ενδόμυχη αγκαλιά του

Λείο λευκό αθώο κουφάρι
Χαμογελά στο φρύδι της σελήνης

(Μεταφρ. Ε. Σκοπετέα)